به گزارش افکارنیوز، در یک سال و نیم اخیر اتفاقاتی در حوزه سیاست خارجی در حال رخ دادن است که از سوی اذهان عمومی خواه ناخواه عادی سازی رابطه با امریکا قلمداد می شود.
از تماس تلفنی حاج حسن روحانی با اوباما(که هر دو طرف منکر برقراری تماس شده و تماس گیرنده را طرف مقابل معرفی کرده اند) تا دست دادن محمد جواد ظریف با جان کری…
در خصوص تماس تلفنی حرف و سخن بسیار است، اما در خصوص رفتارهای محمد جواد ظریف چند نکته قابل ذکر است که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد:
در سال هایی که مادران شهیدان در سوگ فرزندان خود گریه می کردند تصاویری منتشر شد که دست دادن یکی از مسئولان ایرانی با صدام حسین عامل اصلی به شهادت رسیدن هزاران جوان ایرانی را نشان می دید.
موضوع زمانی تلخ تر می شد که این مسئول ایرانی حین دست دادن لبخند هم به لب داشت.(۱)
سال ها از ان ماجرا گذشت و رسید به سال ۲۰۰۷ که یک روزنامه گار خبری را منتشر کرد که قابا تامل است. ماجرا به شرح زیر بود:
سال ۲۰۰۷ میلادی “حسن داعی الاسلام” روزنامه نگار ایرانی – آمریکایی که گرایش به سمت گروهک تروریستی منافقین(مجاهدین خلق) دارد، مدعی میشود که “نیاک” لابی ایران در آمریکاست. وی از نیاک شکایت کرده و مطرح می کند که قوانین لابی گری دولت فدرال امریکا را زیر پا گذاشته است.
در همین چارچوب به دلیل همین شکایت یک بخشی از اسنادی که گفته شده بود، فاش می شود. از جمله این اسناد ایمیلی بود که میان محمدجواد ظریف، نماینده وقت جمهوری اسلامی در سازمان ملل و تریتا پارسی، رییس نیاک رد و بدل شده بود.
این اسناد نشان می دهد که تریتا پارسی به ملاقات ظریف با تعدادی از نمایندگان کنگره امریکا کمک کرده است. همچنین در ژانویه ۲۰۱۳ داعی الاسلام سری دیگری از ایمیل های رد و بدل شده میان ظریف و تریتا پارسی را منتشر کرده و نشان می دهد که همچنان روابط میان این دو برقرار است.
“تریتا پارسی” رئیس گروه به اصطلاح حقوق بشری نیاک است که در واقع بر علیه جمهوری اسلامی تبلیغ می کند. تلاشی که پس از ماجرای مک فارلین برای آغاز روابط دوستانه بین ایران و آمریکا آغاز شد.
به وسیله تریتا پارسی، مؤسس و رئیس شورای ملی ایرانی آمریکایی “NAIC” انجام می‌گرفت. پارسی که تز دکتری خود را درباره روابط اسراییل ایران و با راهنمایی فرانسیس فوکویاما و زبینگو برژینسکی نوشته است، شورای ملی ایرانی آمریکایی را در سال ۲۰۰۲ به منظور افزایش مشارکت آمریکایی ایرانی در زندگی مدنی آمریکا تأسیس کرد.
واشنگتن تایمز به عنوان رسانه راست‌گرای آمریکایی روز ۱۳ نوامبر ۲۰۰۹ میلادی گزارشی در این خصوص منتشر می کند و در آن می نویسد؛ سال اول روی کار آمدن اوباما وی تصمیم می گیرد “دنیس راس” را مسؤول میز ایران در وزارت خارجه امریکا کند. نیاک تصمیم می گیرد تا با خراب کردن وجه دنیس راس و تاکیداتی بر تندرو بودن وی، اوباما را از این تصمیم منصرف کند. گفته می شود که محتوای ایمیل های ظریف به تریتا پارسی در همین مورد بوده است. البته واشنگتن تایمز یا رسانه های دیگر به صراحت این مسئله را عنوان نمی کنند اما به طور ضمنی سعی می کنند تا این طور نشان دهند که حتی ظریف دیداری با اعضای کنگره داشته است تا از این تصمیم جلوگیری کند. واشنگتن تایمز می نویسد؛ تریتا پارسی متهم است که بین اعضای کنگره و ظریف جلسه می گذارد.
در ایمیلی که ۲۵ اکتبر ۲۰۰۶ میلادی از طرف پارسی برای ظریف ارسال شده، آمده است: “من از اینکه شما با “وین گیل چرس” و “جمیز لیچ” ملاقات خواهید کرد، خوشحال هستم. تعداد بسیار بیشتری از نمایندگان هستند که مایل به حضور در این نشست با شما هستند؛ از جمله دموکرات های محترم. ”
علت شکایت داعی الاسلام همین جاست که طبق قوانین فدرال امریکا اگر نماینده یک کشور خارجی بخواهد با اعضای کنگره امریکا دیدار داشته باشد، باید آن نماینده یا آن گروه ملاقات کننده، در آمریکا یک لابی ثبت کرده باشند.
طبق اسنادی که در پایگاه “لوفیر” منتشر شده است؛ در ۹ ژوئن ۲۰۰۶ پارسی یک ایمیل از لیتون سویشر دریافت می کند که محتوای آن درباره دیدار سیدمحمد خاتمی با جرج سوروس است. محمدجواد ظریف نیز در این دیدار حضور داشته است. حضوری که ظریف، خود، آن را تکذیب می کند.
همچنین خبرنگاری با نام “گرس پرتر”، مصاحبه ای با پارسی داشته است که طی آن پارسی می پذیرد یک برگ از پیش نویس توافقات طرفین ایرانی – آمریکایی را که به “معامله بزرگ” معروف بوده است، از مقامات ایرانی دریافت کرده اما اعلام نمی کند که این مقام کیست. بعدها در یک گفت وگوی دیگر پارسی عنوان می کند که این مقام ایرانی، محمدجواد ظریف بوده است.
۲۳ آگوست ۲۰۰۶ میلادی، تریتا پارسی در ایمیلی به ظریف تلاش هایش برای خنثی کردن سیاست های بوش علیه ایران را آشکار می کند.
پارسی در این گزارش به ظریف می گوید “امیدوارم بعد از سفری که به تهران داشتید، حالتان خوب باشد. بسیار علاقه دارم که شانس این را داشته باشم که طرح توافقنامه را ببینم و یا جزییات بیشتری در مورد آن بدانم. اگر این طرح قابل توجه باشد، قطعا اعضای کنگره به رغم نظر کاخ سفید ممکن است که آن را عقلایی بدانند. ”
به همین دلیل است که گفته می شود ظریف با اعضای کنگره لابی داشته تا نظر آنها را نسبت به نظر منفی کاخ سفید تغییر دهد.
ظریف در دوران ریاست جمهوری “سید محمد خاتمی” مدتی معاون حقوقی و امور بین الملل وزارت خارجه بود. پس از آن به نمایندگی ایران در سازمان ملل منصوب شد و تا مدتی پس از انتخاب محمود احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور نیز در این سمت باقی بود. وی پس از عزل از این سمت به تهران بازگشت و تا کنون در دانشکده روابط بین الملل وزارت خارجه مشغول کار بوده است.
گفته میشود به اصلاح‌طلبان نزدیک تر است اما بارها خود وی گفته است که من به گروه و جناحی وابستگی ندارم. وی یک سال پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد بر مسند ریاست‌جمهوری تقریبا از صحنه های سیاسی و رسانه‌ای به دور مانده است. او در بین سالهای ۸۲-۸۴ ریاست تیم مذاکره کننده هسته ای را برعهده داشته است.
ظریف بر اساس آنچه که وبلاگ شخصی وی منتشر کرده سابقه تحصیل در دانشگاه‌های دنور و سانفرانسیسکو در رشته‌های روابط بین الملل و مطالع بین‌المللی داشته است. او از ۲۲ سالگی و در سال ۱۹۸۲ به نمایندگی ایران در سازمان ملل رفته بود و سربازی اش را به عنوان کارمند محلی دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل گذراند. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی سابقه معاونت بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی، دستیار ارشد وزیر در وزارت امور خارجه در سالهای ۱۳۸۶ – ۱۳۸۹، سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل – نیویورک در سالهای ۱۳۸۱-۱۳۸۶، معاون حقوقی و بین المللی وزارت امورخارجه در سالهای ۱۳۷۱-۱۳۸۱، سفیر و معاون نماینده دایم نمایندگی در سازمان ملل – نیویورک در سالهای ۱۳۶۸-۱۳۷۱، مشاور وزیر وزارت امور خارجه در سالهای ۱۳۶۷-۱۳۶۸، مشاور سیاسی، رایزن، کاردار نمایندگی در سازمان ملل – نیویورک در سالهای ۱۳۶۱-۱۳۶۷ و مشاور سرکنسولگری در سانفرانسیسکو در سالهای ۱۳۵۷-۱۳۵۹ را در کارنامه داشته است.
معاونت امور بین الملل وزارت امور خارجه همواره بدلیل اختیارات و نفوذش در تصمیم گیری برای معاهدات بین المللی جایگاه حائز اهمّیتی داشته است. ظریف مدّتی را در دولت هاشمی و به انتصاب علی اکبر ولایتی و مدّتی را در دولت خاتمی و به انتصاب خرّازی در این جایگاه گذرانده است. از این حیثعملکرد ظریف در معاونت بین الملل وزارت خارجه همواره ابهام های فراوانی داشته است.
دائمی کردن معاهدهN. P. T
رژیم شاهنشاهی در سال ۱۹۶۸ معاهده NPT را برای ۲۵ سال به امضا رساند؛ با پایان این ۲۵ سال با طرح دائمی کردن این موضوع در آژانس به یکباره سیروس ناصری از نزدیکان ظریف و نماینده اعزامی ایران در مقر سازمان ملل در ژنو با یک دست بلند کردن ساده تمامی منافع را به سخره می گیرد. مهدی سلطانی معاون سابق نمایندگی ایران در سازمان‌های بین المللی در وین تأکید می کند: بعد از انقلاب و تا زمانی که امام خمینی(ره) زنده بودند، هیچ کس جرأت کوتاه آمدن در مسائل بین المللی را نداشت. همین افراد در دولت هاشمی موجب تمدید NPT و امضای CTBT شدند، آنها می گفتند اگر CTBT را امضا نکنیم به دنیا اعلان جنگ داده ایم درحالی که به هیچ وجه این گونه نیست.(آیا باند بدنام نیویورکی ها دوباره فعّال می شود - هفته نامه ۹ دی - شماره ۱۱۰)
دولت خاتمی و تحکیم استراتژی ظریف
عجیب اینکه با روی کار آمدن خاتمی علیرغم اینکه بسیاری از مدیران دولت گذشته در سطوح بالا و پایین بطور اتوبوسی از مسئولیت ها کنار گذاشته شدند امّا جایگاه سیاسی ظریف در وزارت خارجه تحکیم شد. در این دوره بواسطه برنامه ریزی های معاونت امور بین الملل و منصوبین آن، استراتژی خلع سلاح ایران مطرح می شود. بنابراین با شتاب عجیبی منع تولید و انبار بمب های خوشه‌ای، مین گذاری، شیمیایی و میکروبی به تصویب می رسد. مسئله این است که برای اجرای هریک از این امتیازها امکان دریافت د‌هها امتیاز متقابل از طرف غربی متصوّر بود اما تصویب یک طرفه این قراردادها تنها باعثتحمیل نظارت جهانی برکشور شد. این عملکرد نشان دهنده خلاصه استراتژی وقت مبنی بر همراهی با غرب جهت کسب اعتماد جهانی بود.
ناصر نوبری رئیس وقت مرکز بررسی راهبردی وزارت خارجه در رابطه با نقد این استراتژی می گوید: هنگامی که استراتژی ضعیف ظریف که نشان واضحی از وادادگی سیاسی داشت به ما رسید ما آن را رسماً رد کردیم. در آن ایام ما معتقد بودیم که با انجام این امر توسط ایران تمام امتیازها یا برگ‌های برنده از دست ایران خارج شده و باز هم غرب از میزان کم امتیازات ناراضی و خواهان امتیازات بیشتری می شود. نوبری می گوید که خزاری تاکید داشت استراتژی ظریف پی گیری شود.(۳)
در دولت حسن روحانی نیز ماجراهایی اتفاقاتی افتاد که قصد شرح و نقد آن را نداریم.
ما در این باره فقط به ذکر چند جمله در خصوص وقوع برخی اتفاقات در سبک برخورد محمد جواد ظریف با آمریکایی ها می پردازیم:
جناب ظریف، قدم زدن دست دادن، خندین و حتی در آغوش کشیدن جان کری هم تاثیری در دیدگاه ملت شریف ایران نسبت به آمریکا نخواهد داشت.
جناب ظریف در ماجراهای فوق فقط شمایید که ضرر می کنید. آمریکا که راه خود را می رود. ملت شریف هم طرف مقابل را شناخته و پس از یک سال و نیم که با آنها قدم زدید به ثابت قدم بودن آنها در دشمنی با ایران اسلامی پی برده اند.
این وسط نگرانیم که بعضی ها از چشم ملت ایران بیفتند.
جناب ظریف، در سیاست خارج، سه اصل عزت، حکمت، مصلحت فراموش نشود لطفا ….
در ادامه تصاویری را مشاهده می کنید که هیچ گاه از ذهن خانواده شهدا و ملت ایران پاک نخواهد شد…
۱ -
isna. ir / fa / news / ۹۲۰۶۲۰۱۲۸۴۵ / جزئیات - دیدار - ظریف - با - صدام - عکس
۲ -
mashreghnews. ir / fa / news / ۲۳۶۷۲۰ /
۳ - همه چیز درباره باند نیویورکی ها - ویژه نامه میوه ممنوعه - هفته نامه ۹ دی
