اصلاح‌طلبان که در شعار قائل به سهم ۳۰ درصدی زنان در مدیریت و جایگاه‌های مهم سیاسی بودند حالا در مقام عمل وقعی به این موضوع نمی‌نهند و برای آن ارزشی قائل نیستند.
در انتخابات دهم مجلس شورای اسلامی بود که شعار سهم ۳۰ درصدی زنان در قدرت در این جریان به طور متعدد مطرح شد. در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز اصلاح‌طلبان با همین رویکرد تبلیغاتی پیش رفتند. در تحت فشار قرار دادن دولت برای انتخاب وزیر زن و حضور حداقل یک زن در کابینه جدید روحانی این مطالبات کماکان ادامه داشت.
در شهرداری تهران سئوال می‌شود که چرا در انتصاباتی که محمدعلی نجفی، شهردار اصلاح‌طلب تهران انجام داده نام حداقل یک زن دیده نمی‌شود اما اگر کمی در میان احزاب این جناح سیاسی دقیق شویم می‌بینیم که عقبه و پای این موضوع در خود جریان اصلاحات شدیدا می‌لنگد.
با نگاهی به حضور زنان در شوراهای مرکزی احزاب اصلاح‌طلب آماری مشاهده می‌شود که به این موضوع تأکید دارد که اصلاح‌طلبان خود نیز به شعاری که می‌دهند اعتقادی ندارند اما به خوبی از وجه تبلیغاتی و سودی که عاید آن‌ها در استفاده ابزاری از این موضوع می‌شود، اطلاع دارند.
در آماری که خود اصلاح‌طلبان در این زمینه ارائه کرده‌اند حضور زنان در شوراهای مرکزی احزاب این جناح سیاسی اغلب پایین ۲۰ درصد است و در برخی از احزاب نیز هیچ زنی در شورای مرکزی حضور ندارد و احزاب کاملا تک جنسیتی و مردانه اداره می‌شوند.
