سرمربی تیم ملی فوتبال در همه سال هایی که در ایران بوده برای به دست آوردن امکانات، اردو، زمین تمرین، بازی دوستانه، اردوی تدارکاتی و حقوق و دستمزد دستیارانش، در حال جنگ و دعوا بوده است. دامنه این درگیری ها از اعضای کابینه وزارت ورزش بوده تا افرادی که بیرون از ساختار تیم ملی به نوعی بر عملکرد تیم ملی اثرگذار هستند.
عباس ترابیان، علیرضا اسدی، مهدی محمد نبی و محمود گودرزی تنها تعدادی از افرادی بوده اند که در بدنه ساختار مدیریتی فوتبال ایران با کی روش درگیری مستقیم و یا غیر مستقیم پیدا کرده‌اند. در میان مربیان فهرست این اسامی بیشتر هم می شود و می توان به افرادی مثل برانکو ایوانکوویچ، حمید درخشان، امیر قلعه‌نویی، محمد مایلی کهن و .. اشاره کرد. درمیان بازیکنان هم کم نبوده اند افرادی که در مدت زمان حضور کی روش در ایران مورد خشم و غضب این مربی قرار گرفته باشند؛ حتی در مقطعی سرمربی تیم ملی با زهره هراتیان مدیر مجموعه ایفمارک دچار درگیری شد و اعتقاد داشت که این مرکز باید در اختیار تیم ملی قرار بگیرد.
آخرین درگیری کی‌روش زمانی ایجاد شد که با لغو بازی دوستانه ایران در مالزی بار دیگر کی روش از مدیریت ضعیف فدراسیون انتقاد شدیدی کرد و با پاسخی که عابدینی به این اظهارات داد، آتش درگیری های دو طرف و مصاحبه ها افروخته شد. البته کی روش در برخوردهای قبلی خود به خوبی نشان داده که خوب می تواند از حق خود و تیم ملی دفاع کند و مدیران فوتبال را با خود همراه کند؛ در همین راستا و در آخرین اظهار نظر رئیس فدراسیون فوتبال به امیر عابدینی گفته شد، که دیگر در مورد تیم ملی صحبت نکند.
اینکه درگیری و برخوردهای کی روش را تنها با ایران مختصر کنیم به بیراهه رفته ایم. سرمربی پرتغالی تیم ملی نشان داده که هر وقت برای به دست آوردن نتایج تیمی دلخواه با مشکلی روبرو شود، مقابل آن خواهد ایستاد. درگیری کی روش با روی کین هافبک تیم منچستریونایتد هم یکی دیگر از درگیری های بی شمار این مرد پرتغالی در کسوت مربی به حساب می آید.
اکثر این درگیری ها به دلیل نبود برنامه ریزی دقیق در ساختار مدیریت فوتبال ایران و به صورت کاملا آگاهانه از سوی کی روش روی داده است، و حتی این مربی پرتغالی در انتخاب زمان مناسب برای ایجاد این تعارضات هم آگاهانه عمل می کند. کی روش بارها نشان داده که زمانی که تیم ملی به آرامش احتیاج دارد با بیانیه های انگیزشی خود تمام توجه را از نقص‌های موجود به سوی موفقیت تیم ملی با ابزار موجود بر می گرداند و به نظر می رسد در اختلاف نظر پیش آمده میان او و عابدینی هم او پیروز شده است و باید او را یک مربی جنگ بلد بدانیم؛ چیزی که احتمالا "چوی" سرمربی تیم ملی کره جنوبی در راه جام جهانی 2014 هم به آن اذعان خواهد کرد.
