عسل بدیعی اگر چه عمر هنری کوتاهش مجال حضور و شناخت کافی اش را بین مردم نداد اما با اتفاقی که بعد از مرگ خود رقم زد توجه بسیاری را به خود جلب کرد.
به گزارشافکارنیوز، وی که یکسال پیش به جمع اهدا کنندگان اعضای بدن خود ملحق شده بود در چند روز اخیر توانست به هفت بیمار نیازمند به قلب، کبد، دوکلیه، دو ریه و لوزالمعده زندگی دوباره بخشد و قرنیه و تاندون های آن مرحوم نیز برای فراهم آوری به بانک نسوج ارسال شد.
از نکات قابل توجه این مراسم یادداشتی بود که رضا داوود نژاد در رابطه با آن اظهار کرد: چند روز پیش ما این یادداشت را در میان وسایل عسل پیدا کردیم و به پدر و مادرش هم نگفتیم و خواستیم که این متن عجیب و جالب اینجا قرائت شود.
یادداشت عسل بدیعی را خواهرش غزل اینگونه خواند: به نام خداسال ۹۲ شد و این گذر عمر چیزی است که قسمت همه ما می شود ۳۶ سالمه و ۳۰ دهه گذشت با گذری بسیار ۶ سال در رکود بودم، حالا۳۶ سالم است و حتی دهه سی عمرم هم به سرعت گذشت با سرعت‌تر از دهه ۲۰ و من فسفر اما سرخوشم همانگونه که بودم حال می‌توانم مسلط باشم و ضعف درونی ام رنگ گرفته. حالا فهمیدم چقدر به اشتباه ارزش هایی را بی ارزش کردم و چقدر به بی ارزش ها ارزش گذاشتم. خوشبختانه هنوز توانمند و زنده و زیبا هستم. پسری دارم گنجینه عشق و خانواده ای مثل گوهرناب و دنیایی که هر روزش واقعه است حال انرژی خفته ای دارم برای ورود به مرحله
دیگر که تمام توانم را امسال برای شگفتی آفرینی خواهم گذاشت و کاری میکنم که پسرم دانیال، خانواده و دوستانم و کشورم به من افتخار کنند. دستانم دیگر ضعیف نیست و در این سال، پروژه‌های زیادی برایم به ثمر خواهد رسید و میدانم امسال سال من است. / تاریخ ۱ فروردین
حضور و سخنرانی جانیار عرب نیا فرزند عسل بدیعی و فریبرز عرب نیا رنگ دیگری به مراسم داد او که با صحبت های توام با گریه هایش با لحنی کودکانه اشک بر چشم حاضرین نشاند. از مادر خود تشکر کرد و اظهار داشت: من میدانم مادرم آن دنیا خوشحالتر است چون اینجا برایش مثل قفس بود.
ستاره اسکندری، شاهرخ بدیعی(پدر مرحوم عسل بدیعی)، سیروس الوند، رضا داوودنژاد(همسر خواهر عسل بدیعی) و احمد میرعلایی از کسانی بودند که در مراسم تشییع بازیگر جوان به ایراد سخنرانی و وصف خوبی هایش پرداختند در این میان همسر سابق عسل بدیعی(فریبرز عرب نیا) هم که با پسرش به جایگاه آمده بود بعد از صحبت های جانیار به ذکر نکاتی پرداخت که بر خلاف انتظار حاضرین مراسم نه تنها اشاره ای به این بازیگر جوان نداشت و سخنی از نام و یاد عسل بدیعی به میان نیاورد بلکه فقط در چند جمله کوتاه به شلوغی مراسم اشاره کرد و ازمردم خواست مواظب کوچکترها و خانم‌ها باشند. او بعد از این صحبت ها از
جایگاه پایین آمد و مثل همیشه و با همان ظاهر درهم کشیده به سوال هیچ یک از خبرنگاران جواب نداد. این بازیگر بین سالهای ۷۹ تا ۸۳ همسر بدیعی بود.
از دیگر حاضران در این مراسم می‌توان به مسعود فروتن، ابوالفضل پورعرب اشاره کرد(که توجه عکاسان را به خود جلب کرد)، هنگامه قاضیانی، علی دهکردی، افسانه چهره آزاد، زهرا سعیدی، حبیب اسماعیلی، سیروس ابراهیم‌زاده، جمشید گرگین، پگاه آهنگرانی، رویا نونهالی ، مسعود رایگان، رویا تیموریان، الهام پاوه نژاد، مریلا زارعی، مهتاب کرامتی، فرزاد حسنی، مهدی ودادی، بهرام کاظمی، صدیقه کیانفر، طناز طباطبایی، شهرزاد عبدالمجید، فرامرز روشنایی و کیانوش عیاری اشاره کرد.
عسل بدیعی ۱۲ فروردین‌ماه امسال به‌علت ایست تنفسی که به خونریزی مغزی منجر شد، درگذشت و اعضای بدن او بنا به درخواست خودش به بیماران نیازمند اهدا شد. اما آنچه در این بین به ناراحتی و درد خانواده داغدارش اضافه کرد. شایعاتی مبنی بر چگونگی مرگ بازیگر جوان بود که برخی از رسانه ها با دامن زدن به آن خودکشی و اوردوز … را دلیل اصلی مرگ بدیعی اعلام کرده بودند.
بدیعی متولد سال ۱۳۵۶ در تهران بود. او سال ۱۳۷۵ به سینما راه یافت و با فیلم بودن یا نبودن به کارگردانی کیانوش عیاری فعالیت حرفهیی خود را آغاز کرد.
