ساخت چین اگر تا همین چند سال پیش فقط به اسباب بازی های بچه ها و برخی محصولات انگشت شمار محدود شده بود این روزها دیگر آنچنان دایره محصولات آن در بازار داخل وسیع شده است که دیگر این موضوع چندان جلب توجه نیست. محصولات چینی در بازار ایران این روز ها گویا فقط داغ دل بسیاری از شهروندان را تازه می کند و سبب می شود تا آنان آهی از سر تاسف نثار کالای چینی کنند و حسرت بخورند از اینکه مشابه آن در داخل کشور با کیفیت بهتر هم قابل تولید است و در برخی موارد حتی موجود است.

به گزارش خبرآن لاین، چند سالی است که محصولات چینی به وفور در بازار‌های کشور یافت می شوند و بر این اساس بسیاری از بازرگانان و کشاورزان کشور متضرر شده و به گفته برخی فعالان بخش خصوصی تعداد قابل توجهی از کارخانه ها به همین دلیل تعطیل شده است. اینبار هم بعد از صنایع دستی، زعفران، زیره، چای، گلاب نوبت به زیتون و روغن زیتون چینی رسیده است که در میان سیل ویرانگر کالاهای چینی خودنمایی کند.

با این حال محمدرضا هاتفی، دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان روغن و کنسرو زیتون کشور با تاکید بر اینکه چین جزو کشورهای تولیدکننده زیتون نیست، گفت: «زیتون­های واردشده که در بازارهای داخلی به صورت کنسروی و فرآوری شده توزیع می شود، از کشورهای ترکیه و یونان وارد شده اند و اساسا نمی تواند چینی باشد.»

دبیر انجمن صنفی تولید کنندگان روغن و کنسرو زیتون در حالی به این شکل اظهار نظر می کند که شواهد عینی نشان می دهد عرضه زیتون و روغن زیتون چینی در بازار تولید زیتون ایران یعنی در رودبار گیلان به طرز چشمگیر افزایش یافته است به طوریکه به گفته فروشنده رودباری روغن زیتون چینی وارداتی در سراسر بازار گیلان و خصوصا فروشگاه های زیتون شهر رودبار به وفور یافت می شود.

یکی از فروشندگان زیتون در این باره می گوید: «با وجود اینکه زیتون و روغن زیتون های وارداتی چینی در مقاسیه با نوع ایرانی خود کاملا رقیق، تلخیص شده و بدون بوست اما به واسطه قیمت مناسب و بسته بندی های مشابه زیتون های تولید ترکیه و اسپانیا جای خود را در میان بازار های زیتون ایران پیدا کرده است.» وی ادامه می دهد: «علاوه بر این زیتون های ریز و نا مرغوب چینی که غالبا هم به صورت غیر استاندارد فرآوری می شوند گاها به صورت فله به عنوان زیتون ایرانی نیز به فروش می رسند و مشتریان زیادی دارند.»

به گفته این فروشنده واردات زیتون در سال های اخیر باعثتغییر ذائقه مصرف کننده شده است و در آینده ای نزدیک وضع زیتون هم مانند چای و برنج می شود و ذائقه ها به سمت محصول خارجی سوق پیدا می کند.

با این حال دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان روغن و کنسرو زیتون کشور معتقد است که تولید زیتون به هیچ عنوان قابل مقایسه با مسئله چای نیست، چراکه چای تنها به صورت نوشیدنی در ایران مصرف می شود، در حالیکه زیتون علاوه بر تازه خوری، به صورت فرآوری شده نیز استفاده می شود.

اما تنها واردات زیتون چینی به تولیدات داخلی ضربه وارد نکرده است، یک تولید کننده زیتون با بیان این که واردات اصلی ترین مشکل تولید زیتون در کشور است می گوید: «وارداتی که در سال های اخیر صورت گرفته به نوعی زیتون داخلی و خارجی را در جنگی نابرابر قرار داده است، بنابراین برای مقابله با آن باید نیاز کشور به زیتون و روغن آن محاسبه شود، سپس کسری موجود با تعرفه مناسب در فصولی که برداشت صورت نمی گیرد، وارد شود تا از میزان ضربه های داخلی به صنعت زیتون کشور کاسته شود.»

محمد علی بهمی می افزاید: «به دلیل تعرفه پایین واردات زیتون به کشور، سال گذشته مقادیر زیادی زیتون وارد کشور شد که این امر به تولید کنندگان داخلی بی شک ضربه خواهد زد، اما با پیگیری های صورت گرفته، مقرر شده است امسال این تعرفه افزایش یابد.»

گفتنی است میزان تعرفه وارداتی محصول زیتون به تفکیک کنسرو و روغن در سال ۱۳۸۸ به میزان ۲۰ و ۵۰ درصد بود که این میزان درسال ۸۹ برای کنسرو زیتون به ۹۰ درصد و برای روغن زیتون بکر (virgin) و روغن زیتون تصفیه شده این ارقام به ترتیب به ۵۰ و ۶۵ درصد رسید ه است.