به گزارش افکارنیوز به نقل از ايسنا، توسعه فناوري نانو روي نشريات علمي و فناوري تاثير بسزايي گذاشته است، همچنين حوزههاي مختلفي از قبيل پزشکي متاثر از اين فناوري هستند. در اصلاح ژنتيکي لازم است پروتئينها و دياناي با دقت زيادي درون سلولها رهاسازي شوند تا با اين کار ژن مشخصي به گياه افزوده شده و اصلاح آن انجام شود. امروزه با تغييرات آب و هوايي، ظهور حشرهکشهاي جديد، بيماريهاي گياه و فرسايش خاک که پيش از اين به اين شدت نبوده، انجام اصلاح نباتي يک امر ضروري به شمار ميآيد.

هر چند که وارد کردن دی‌ان‌ای به‌ درون سلول کاری روزمره به‌ شمار می‌رود، اما رهاسازی پروتیئن و آنزیم به‌ درون بدن جانوران و گیاهان امری چالش برانگیز به‌ شمار می‌رود. بنابراین یافته‌ این گروه تحقیقاتی در رهاسازی پروتئین دستاوردی بزرگ محسوب می‌شود.

نتایج این تحقیق در نشریه «Advanced Functional Materials» به چاپ رسیده است. این پروژه توسط موسسه علوم گیاهی در دانشگاه ایالتی آیوا مورد حمایت قرار گرفته است.

پژوهشگران این پروژه «کان وانگ» استاد برزشناسی، «برایان تروین» استادیار رشته شیمی، «سوزانا مارتین اورتیگوسا» محقق پسا دکتر در رشته بزرشناسی و «جاستین والانستین» دانشجوی دکتری شیمی هستند.

پژوهشگران این پروژه از نانوذرات سیلیکای متخلخل به شکل لانه زنبور برای این کار استفاده کردند که پنج سال قبل طراحی شده بود. این گروه با استفاده از این ماده، پروتئین و دی‌ان‌ای را به‌ درون سلول گیاه وارد کردند. اولین نسل از این ماده بسیار کوچک بود(۱۰۰ نانومتر) بنابراین امکان وارد کردن پروتئین‌ها و دی‌ان‌ای به‌ درون آن وجود نداشت. نسل بعدی این مواد ابعاد بزرگتری دارد(۵۰۰ نانومتر).

کلید موفقیت در این پروژه، ساخت کیسه‌ای به شکل نانوذرات است، به‌ طوری که ذرات طلا اصلاح شدند و ذرات سیلیکا نیز بهبود یافتند؛ در نهایت دی‌ان‌ای و پروتئین‌ها به این ذرات متصل شدند. برای تست اثربخشی این ذرات جدید، این گروه تحقیقاتی پروتئین‌های فلورسانسی را به‌ درون سلول گیاهی وارد کردند. وجود رنگ‌های قرمز و سبز مؤید موفق بودن این روش بود، در این تست از گیاهان مختلفی نظیر پیاز، تنباکو و ذرت استفاده شد.