به گزارش افکارنیوز به نقل از فارس، خیلی دیر نیست زمانی که کشور ایران در تولید کیف و کفش در مقابل کشورهایی مانند ایتالیا قد علم کرده و زبانزد خاص و عام بود.

امروز اگر سری به ویترین‌های رنگی داخل مغازه‌ها بزنید‌، حکایتی غریب دارند‌، غریبی کفش‌های چرمی و دست دوز معروف تبریز و… که روزگاری با آمار بیشترین بازدیدکنندگان همراه بودند.

غریبی تولیدی‌های بسته شده‌، چرخ‌های خاک خورده و کارگرانِ بیکار و تولیدکنندگانی که برخلاف می‌ل‌شان‌ ‌وارد کننده جنس‌های چینی شده‌اند.

این روز‌ها واردات بی‌رویه رسمی بسیاری از کالا‌ها ‌به معضل اصلی تولیدکنندگان داخلی تبدیل شده‌ به نحوی که عرضه انواع محصولات کشاورزی و صنعتی با قیمت‌های بسیار نازل، کسب و کار تولید کنندگان داخلی را از رونق انداخته است.

این روند شرایطی را برای کیف و کفش ایرانی که روزگاری سرآمد بازار بود، رقم زده که بسیاری از تولیدکنندگان توانمند دیروز، اکنون به واردکنندگانی بدل شده‌اند و با حداقل تلاش برای تولید کیفی محصولات خود و تنها با تغییر اندک در محصولات پیش‌ساخته وارداتی، کفش و کیف چینی را با آرم و نشان‌های مختلف به مصرف‌کنندگان ایرانی عرضه می‌کنند.

وضعیت زمانی وخیم‌تر می‌شود که بسیاری از این تولیدکنندگانِ گذشته، اکنون به واردکنندگانِ بزرگ کیف و کفش چینی بدل شده و کالاهای بی‌کیفیت وارداتی را با قیمت‌هایی به‌ مراتب کمتر از قیمت‌های کیف و کفش تولید داخل در بازار عرضه می‌کنند.

واردات بی‌رویه و عرضه کیف و کفش ارزان‌قیمت چینی، نفس تولیدکنندگان داخلی این محصولات را به شماره انداخته و از سوی دیگر مصرف‌کنندگان ایرانی نیز در تنوع رنگ و مدل کیف و کفش‌های بی‌کیفیت وارداتی گرفتار شده‌اند.

با این شرایط اکنون حتی در شهرهایی که در گذشته نه‌ چندان دور سرآمد تولید کیف و کفش کشور بودند، سایه واردات بی‌رویه محصولات چینی بر تولیدات داخلی سنگینی می‌کند.

افزایش هزینه تولید داخلی بسیاری از کالاهای صنعتی، نبود حمایت لازم از تولیدکنندگان، برخی سیاستگذاری‌های تعرفه‌ای غلط و واردات قاچاق این کالا‌ها، تولیدکنندگان ایرانی را در رقابت با کالاهای وارداتی حتی در بازارهای مصرف داخلی با مشکل مواجه کرده و کالاهای وارداتی به‌ دلیل تنوع مدل و قیمت بسیار پایین حتی با حداقل کیفیت، گوی رقابت را از تولیدات داخلی ربوده‌اند.

تولیدکنندگان اشکم را در می‌آورند

احمد ساعد‌زاده یکی از تولید کنندگان کفش در کرمان می‌گوید: در گذشته‌های نه چندان دور‌ تولیدیِ من مکانی بزرگ بود، تعداد زیادی کارگر داشتم، اما نمی‌دانم ‌چطور زرق و برق جنس‌های بی‌کیفیت و ارزان ‌چینی و واردات بی‌رویه آنان موجب شده مردم و مسئولان یادشان برود تولیدی‌هایی در کشورمان هستند که از نظر کیفت در مقابل اجناس چینی بی‌نظیر هستند.

وی می‌افزاید: من‌ هم اکنون به خاطر علاقه‌ام در مغازه‌ کوچکم تنها می‌نشینم و کفش می‌دوزم.

ساعدزاده ابراز امیدواری می‌کند‌ به زودی از سوی مسئولان برای رفع این مشکل راه حلی ارائه شود.

علی عزیزی‌ یکی از تولید کنندگان کیف در کرمان با ناراحتی زیاد می‌گوید‌: خیلی نگران کننده است‌، یک تولید کننده با ۲۰ ‌کارگر ‌امروز به یک وارد کننده کیف چینی ‌بدل شود.

وی می‌افزاید: فروشندگان کفش‌های ایرانی نیز چاره‌ای به غیر از رفتن به سمت فروش کفش‌های قاچاق ارزان ‌قیمت را ندارند، زیرا اگر این کار را نکنند، ممکن است بر اثر افت شدید فروش مجبور به تعطیل کردن فروشگاه خود شوند.

این تولیدکننده کیف می‌گوید: زمانی کیف‌های مغازه‌ام تولید خودم بود، اما الان فقط با یک چرخ‌، کارهای سفارشی ادارات را انجام می‌دهم.

امروزه کمتر کالای خارجی‌ در بازار کشور پیدا می‌شود که در کشوری به غیر از چین تولید شده باشد به‌ طوری‌ که می‌توان اذعان داشت، بازار ایران در سیطره کامل کالاهای چینی قرار گرفته است.

بدین ‌ترتیب عرضه گسترده کالاهای بی‌کیفیت و ارزان قیمت چینی که معمولا خدمات پس از فروش نیز ندارد، زیان‌های زیادی را به اقتصاد ایران وارد کرده و می‌کند.

با توجه به اینکه ‌سال جاری از سوی مقام معظم رهبری با عنوان سال تولید ملی‌، حمایت از کار و سرمایه ایرانی نامگذاری شده است‌، ‌باید این نکته را مورد توجه قرار داد که ‌وفور عرضه کالاهای ارزان و بی‌کیفیت چینی از یک طرف موجب وارد شدن ضرر و زیان به بخش‌های تولیدی کشور و به تبع آن کاهش درآمد ملی و اشتغال شده است.

واردات کفش‌های بی‌کیفیت چینی موجب وارد آمدن زیان‌های زیادی به مصرف‌کنندگان با توجه به خرید و مصرف کالاهای بی‌کیفیت و در ‌‌نهایت وارد شدن زیان‌هایی به دولت در اثر کاهش درآمد گمرکی و… می‌شود.

به امید آنکه از سوی مسئولان تدابیری اندیشیده شود تا کفش ایرانی جایگاه واقعی خود را به دست آورد.