افکار نیوز - یک طلبه جوان در وبلاگش به نام " نامه های حوزوی" نوشت:
اگرچه جایگاه تبلیغ سنتی کمی سست شده است اما ماه مبارک رمضان از فرصتهای مناسب برای تبلیغ است، مناسبت زمانی این ماه بگونه ای است که دلهای مردم آمادگی بهتری را برای شنیدن پیام دین دارند، طلبه های حوزه خود را آماده میکنند تا در این ماه به اقصی نقاط کشور عزیمت کنند تا احیانا بخشی از وظیفه ذاتی خود را که همان تبلیغ اسلام است انجام دهند اما شاید توجه به این نکات کمکی برای طلاب باشد.
۱- نیت الهی:اکثر طلاب با نیت قرب الهی به تبلیغ میروند آنهاباید وظیفه خود را بخوبی انجام دهند و به خدا توکل کنند که هدایت نهایی بدست خداوند است، نکند برخی از طلاب این نیت را داشته باشند که مثلا در مجلسی چند هزار نفری خودی نشان دهند و بجای معارف الهی خود را تبلیغ کنند.
۲ - پرهیز از ژست هدایت گری:طلبه بهتر است ژست هدایتگری بخود نگیرد و تصور نکند که انسان نجات یافته ای است که دیگران را میخواهد هدایت کند این نوع نگاه عاقل اندر سفیه نمیتواند تاثیری در مخاطب داشته باشد چرا که مخاطب بسیار به مساله اقتدارگرایی حساسیت دارد از این رو بهتر است طلبه از خدا بخواهد که آخر عاقبت همه و خصوصا خود طلبه را ختم بخیر کند و خود را تذکر دهنده ای در نظر بگیرد.
۳ - کسب آمادگی قبل از تبلیغ: نکند طلبه های همان روز تبلیغ کتابهای خود را نگاه کند تا مطلبی گیر آورده و به مردم بگوید که این کار خیانت به مخاطب است طلبه باید قبل از این روزها مطالب را آماده داشته باشد، برای هر منبری ساعتها وقت گذاشته باشد، روی مطالب کار کرده باشد بنا بر نیازهای مردم مطلب ارائه کند تا وقت و انرژی مردم را ضایع نشود.
۴ - ترک یک توهم:برخی از طلاب این توهم را دارند که همه چیز را میدانیم، واقعیت این است که اکثر مردم این زمان تحصیل کرده هستند و هر کدام در زمینه ای صاحب تخصص، طلبه باید بداند که او هم مانند یکی از مردم در یک زمینه کارشناس است و حتی ممکن است برخی از مخاطبین وی مطالعات دینی خوبی داشته باشند بنابراین باید به مخاطب احترام گذاشت و مطالبی در حد و شان انها ارائه کرد.
۵ - محتوای تبلیغ:البته هر طلبه باید بر اساس مخاطبین خود مطلب آماده کند تا مفید فایده واقع باشد این روزها بازار خرافه پرستی داغ داغ است برای دوری از این مساله بهتر است طلبه ها در منبرها بذکر مطالب قطعی اکتفا کنند از ذکر خاطرات، خوابهای و مکاشفه های بدون سند، فضایل بزرگانی که قابل اثبات نیست دوری کنند. برخی از طلاب برای جلب توجه مردم مطالبی را برای مردم میگویند که در اعتقادات مردم تزلزل ایجاد میشود البته این کار شاید در کوتاه مدت باعثجلب توجه مردم شود اما در دراز مدت کمکی به مردم نخواهد کرد و فقط ذهن مردم را مشوش خواهد کرد.
۶ - پرهیز از امر کردن به مردم:برخی از طلاب در جلسات مردم را بشدت میکوبند کلمات عجیبی را برای خطاب مردم بکار میبرند که بی احترامی محض است این کلمات آمرانه در این روزگار کاربردی ندارد نمیتوان کسی را با زور و اجبار بسمت دین آورد، با گسترش ارتباطات، ادیان و تفکرات مختلفی به مردم ارائه میشود شما زمانی موفق هستی که بتوانی با استدلال قوی دین را معرفی کنی تا ذهن مخاطب اقناع شود و مخاطب از صمیم قلب معارف الهی را بپذیرد.
۷ - پرهیز از سیاسی کاری:طلبه ها بهتر است در این ایام دلشان کمی هم به دین مردم بسوزد و از توجیه کردن برخی بی کفایتی های برخی آفایان پرهیز کنند، بهتر است بجای تخریب برخی از شخصیتها از اخلاق برای مردم سخن بگویند که مردم از این حرفها بسیار خسته شده اند. البته معلوم نیست طلبه هایی که روزی از برخی از شخصیتهای سیاسی برای مردم بت ساخته بودند چگونه میخواهند بصورت مردم نگاه کنند. معلوم نیست این طلبه ها کی میخواهند از روزگار پند بگیرند.
۸ - ارتباط چهره به چهره با مردم:آنچه از این تبلیغها در ذهن مردم بیاد میماند رفتار و برخورد طلبه و مبلغ با مردم است بهتر است مبلغ بعد از سخنرانی و موعظه با جوانان بنشیند و ساعتی را با آنها گفتگو کند برخی از جوانان نیاز دارند تا با طلبه ای بصورت چهره به چهره سخن بگویند باید گوش شنوایی باشد برای شنیدن دغدغه های جوانان و احیانا میتوان با پاسخهایی با آنها سخن گفت، البته باید طلبه بپذیرد که او هم جزئی از این جماعت است و تافته جدا بافته نیست، اصل تبلیغ و تاثیرگذاری در این جلسات دوستانه اتفاق می افتد.
۹ - مکان تبلیغ: تجربه سه دهه تبلیغ بعد از انقلاب نشان داده است که بهترین مکان برای تبلیغ مسجد است چرا که مخاطب با علاقه خود به این مکان می آید و علاقه به شنیدن مباحث اسلامی دارد ، تصور کنید سربازی را که به اجبار فرمانده در پادگان پای سخنرانی شما نشسته است معلوم نیست بسبب کمبود امکانات حتی وضو گرفته باشد ، کم خوابی بخاطر نگهبانی شب، بیدار ماندن را برای وی مشکل ساخته است و با این حال پای منبر است در این حال هر مطلبی که بگویی جواب عکس میدهد. مثالهای بسیاری میتوان زد که اولویت برای تبلیغ مساجد است معلوم نیست که طلاب و روحانیت چه زمانی از این تبلیغهای بعضا بی فایده در
برخی از مکانها دست خواهند کشید.
