به گزارش افکارنیوزبه نقل از نود حتی قبل از بازی‌های المپیک هم صدای مردم بابت قرارداد فوتبالیست‌ها درآمده بود. مبالغ آنقدر غیر متعارف و عجیب شده بود که واقعا کسی باور نمی‌کرد. سقف قرارداد را هم گذاشتند تا قیمت فوتبالیست‌ها در حد دلار و سکه بالا برود؛ اما دریغ از بازدهی و دریغ از ۴ تا فوتبالیستی که نمایششان مردم را راضی کند. در این فصل نقل و انتقالات بازیکنی که ۱۰۰ میلیون هم نمی‌ارزید ناگهان تا ۷۰۰،۸۰۰ میلیون تومان قیمت پیدا کرد. تقریبا می‌توان ادعا کرد کمتر فوتبالیستی پایین‌تر از سقف قرارداد گرفته است. به قول محمد دادکان هیچ فوتبالیستی در این مملکت بیشتر از ۲۰۰ میلیون نمی‌ارزد اما متاسفانه عده‌ای با همراهی مدیران باشگاهها کاری کردند کارستان و قیمت‌ها را تا ۵/۱ میلیارد هم بالا بردند! این پولها هم که طبعا از جیب کسی نمی‌رود. پول مردم است و با خیال راحت می‌توان آن را هزینه کرد. یک بازیکن درجه سه با ۹۰۰ میلیون به یک تیم شهرستانی می‌رود ولی بعد از ۷ هفته ناگهان یادش می‌افتد که باید خیلی چیزها از قلعه‌نوعی یاد می‌گرفت! کریم انصاری‌فرد که زمان مایلی‌کهن در سایپا ۲۰۰ میلیون گرفت ناگهان میلیاردی شد. جواد نکونام را هم که اوساسونا نمی‌خواست با این کیفیت فنی و با مبلغی سرسام‌آور سر از استقلال درآورد.

***

سئوال اینجاست که اگر مدیران باشگاهها اینکاره باشند و اتحاد داشته باشند چگونه فوتبالیست‌ها به چنین پولهایی می‌رسند؟ آیا اگر امثال دادکان مدیرعامل باشگاهها بودند از این پولها به بازیکنان(آن هم بازیکنان بی‌هنر) می‌دادند یا براساس حساب و کتاب هزینه می‌کردند؟ به بازیکنی که ۱۰۰ میلیون می‌ارزد اگر ۸۰۰ میلیون بدهی هم خودش را خراب می‌کنی و هم قیمت را. این یک قانون نانوشته اما کاملا درست است که امثال دادکان و دادکان‌ها آن را می‌دانند اما آنهایی که فوتبالی نیستند چنین مسائلی را درک نمی‌کنند و فقط می‌خواهند به هر شکل ممکن بهترینها را جذب کنند. بعد هم همه می‌گویند آفرین بر رویانیان و فتح‌اله‌زاده که بهترینها را خریدند اما هیچ کس نمی‌پرسد این خریدها چقدر اصولی بوده است؟ چرا پرسپولیس ۴ سانتر فوروارد دارد ولی یک هافبک دفاعی ندارد؟ چرا استقلال یک دروازه‌بان ذخیره مناسب ندارد؟

مشکل البته فقط رویانیان و فتح‌اله‌زاده نیستند. سیستم اقتصادی پرسپولیس و استقلال از چند دهه قبل بیمار بوده و به همین خاطر می‌بینیم که یکی مثل بهروز رهبری‌فرد هنوز از پرسپولیس طلب دارد و یا مرفاوی هنوز پول سرمربیگری‌اش در سال ۸۸ را نگرفته است! خب اسم این چیزها اگر اقتصاد بیمار نیست پس چیست؟ حتی قبل از رویانیان هم در پرسپولیس پولهای آنچنانی می‌دادند بطوریکه پارسال در اتمام لیگ یک بازیکن ذخیره بابت سالهای ۸۹ و ۸۸ حدود ۹۰۰ میلیون تومان طلب داشت!

***

براي اينکه جلوي اين فجايع گرفته شود، بايد (تاکيد کنيم بايد) امثال دادکانها وارد گود شوند و زمام امور را در دست بگيرند. هيچ اشکالي ندارد که مثلا رويانيان باشد اما دادکان هم باشد اما آيا به فرض فلان عضو سياسي ميداند که پول يک ميلياردي به بازيکن درجه دو دادن يعني چي؟ آيا اگر هيات مديره استقلال ورزشي بودند براي مذاکره با سرمربي به منزل او ميرفتند؟ به نظر شما اگر يکي با شخصيت محمد دادکان آن موقع در استقلال بود اجازه چنين کار سر تا پا غلطي را ميداد. ختم کلام اينکه درد فوتبال ما کاملا مشخص است و درمان هم مشخص اما مشکل اينجاست که ارادهاي براي اصلاح وجود ندارد.