به گزارش افکارنیوز،حجت الاسلام سید علی اکبر حسینی عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در مورد فراگیرنشدن امربه معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی به خبرنگار مهر گفت: اهمیت امر به معروف و نهی از منکر قابل اغماض نیست. حضرت امیر(ع) این فریضه را اقیانوسی در برابر همه واجبات که در قطره‏ای جمع بشود، دانستهاند.

وی افزود: از نظر جامعه شناسی هم تأثیر و تأثر این فریضه در جامعه در بهبود روابط اجتماعی افراد و تحکیم و تعمیق آن نقش بسیار مهمی دارد. اما این فریضه مانند عمل نکردن به سایر فرایض و احکام اسلامی که مورد کم لطفی قرار گرفته‎اند مسئله مشترک گریبانگیر مسلمانان است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: یک بخشی هم این است که تفسیر و تبیین درستی از این مقوله نکرده‏ایم شاید تأثیری از فردگرایی جامعه غربی است که بسیاری از منکرات را مسئله شخصی افراد می‏داند و دخالت در این امور را با دموکراسی و لیبرال بودن در تضاد می‎بیند.

مدیر گروه تفسیر ترتیبی مرکز فرهنگ و معارف قرآن ادامه داد: یک بخشی دیگر هم این است که امر به معروف و نهی از منکر نیازمند یک ایمان عمیق و محبت گسترده آمران و ناهیان دارد. در سوره توبه خداوند سلامت اجتماعی را مبتنی بر ولایت مؤمنان به هم یعنی محبت و انس به یکدیگر دانسته و به همین خاطر امر به معروف و نهی از منکر را توصیه کرده است.

حسینی یادآورشد: مثل امر به معروف و نهی از منکر مثل مادری است که با جدیت فرزند در خیابان مانده‏اش را کنار می‎کشد. کسی که تهدید تصادف را نبیند این رفتار مادر را خشن و غیر منطقی می‏بیند اما اگر نیم نگاهی به خطر تصادف کند متوجه رفتار شایسته مادر می‎شود. باید چنین نگاهی به آمران و ناهیان در جامعه در مردم ایجاد شود. در اسلام افراد با همدیگر دوستی و مودت دارند و از آن مهمتر در قبال یکدیگر مسئول و مکلف هستند. ما نباید در قبال این فریضه افراطی و تفریطی و شتابزده و مقطعی و کلیشه‏ای عمل و برخورد کنیم.

این محقق و پژوهشگر علوم و معارف اسلامی درمورد اتفاقات اخیر در خصوص ضرب و شتم ناهیان از منکر هم گفت: باید آسیب‏های منکرات را به مردم گوشزد کرد. متأسفانه عملکرد برخی از آمران و ناهیان دردوره‏های قبل خود به صورت یک آسیب از بازتاب عملکرد دوره‏های بعدی هم کاسته است و سبب شده که متولیان از عمل به این فریضه اجتناب کنند. باید گفت امر به معروف و نهی از منکر مانند توصیه پزشکی به بیماری است که برای بهبودی نیاز به پرهیز از یک سری چیزهایی و یا تجویز داروهایی دارد. هر چقدر بیماری به مرگ نزدیکتر باشد بیمار مراقبت بیشتری از خود می‏‎کند و هر قدر فاصله بیشتری با مرگ داشته باشیم توصیه‏ها را کمتر جدی می‏گیریم. باید مردم مانند بیمار سکته کرده که خیلی راحت توصیه‏های پزشک را اجرا می‎کند به توصیه‏های دینی هم اینچنین عمل کنند.

مدیر گروه تفسیر ترتیبی مرکز فرهنگ و معارف قرآن ادامه داد: نمی‎توانیم این مقوله را به ارگانی بسپاریم که کارکنان آن آموزش‎های لازم در این زمینه را ندیده باشند. افرادی که صلاحیت این فریضه را ندارند نمی‏توانند مؤثر واقع شوند. به یک نقشه و مهندسی راه نیازمندیم. نداشتن یک تصویر جامع و سیستماتیک از تکالیف دینی موجب این شده که حد و اندازه و هنجارهای فرایض را نشناسیم و این سبب شده که افراد دچار یک نوع حیرت و سردرگی در عمل به این فریضه داشته باشند. نباید یک دفعه با اتفاقی مثلاً ضرب و شتمی که برای آمران و ناهیان می‎افتد با این فریضه احساسی و مقطعی و کلیشه‏ای عمل کنیم و بعد از مدت کوتاهی احساساتمان فرو کش کند. نیاز به یک نوع مهندسی پیشگیرانه و متناسب با جامعه اسلامی خودمان داریم.

حسینی در مورد خصوصیات آمران و ناهیان هم گفت: جامعه‏ای می‎تواند به این فریضه عمل کند که به بلوغ فکری و عقلانی رسیده باشد. کسی که در ابتدایی‏ترین نکات روابط با همسر و فرزندش گیر است و دغدغه مسائل اقتصادی را دارد نمی‎تواند آمر به معروف و ناهی از منکر شود. شاید امر به معروف و نهی از منکر در اولویت دوم جامعه است. اگر به مسائل معیشتی مردم رسیدگی نشود نمی‏شود از مردم انتظار داشت که به احکام دینی عمل کنند. باید زیرساخت‎های بستر امر به معروف و نهی از منکر در جامعه فراهم شود. با دستور العمل و ابلاغیه نمی‎شود امر به معروف و نهی از منکر کرد.

وی بیان داشت: چرا نگفتند امر به واجب و نهی از حرام نکته بسیار مهمی است زیرا در ابتدا چیزی حرام و یا واجب اعلام می‏شود و درادامه واجب‏ها در جامعه معروف می‎شوند و منکرات هم مورد بیزاری و نفرت قرار می‎گیرند. منکری که مورد اجماع همه عالمان دینی و متفکران نباشد منکر نیست.

این محقق و پژوهشگر علوم و معارف اسلامی در پایان گفت: باید متولی اهل و شایسته‏ای برای چنین رسالتی تنظیم بشود و به طور مستمر و مداوم هزینه‏های متناسب با این منکر‏ها و معضلات خرج شود.