افكار نيوز- سه شنبه روزي تاريخي در ايام مجلس به حساب مي آيد چون حميد رسايي بعداز تقريبا سه سال سابقه نمايندگي مردم تهران عزم خود را جهت بهره گيري از ابزار نظارتي مجلس جزم كرد و به ميدان بازخواست وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي پا گذاشت تا به همگان نحوه بازخواست شرعي و قانوني را نشان دهد.
سوال وی چه بود؟
وی درباره عدم توقیف روزنامه شاخه سبز قم که صاحب امتیاز آن به جرم جعل مهر به یک و سال نیم زندان قطعی محکوم شده و بیش از دو سال فراری است، از حسینی پرسید که پس از شنیدن پاسخ وزیر در موضعی شعار گونه گفت: چون وزیر یک رأی در میان ۷ عضو هیات نظارت بر مطبوعات را دار است بنابراین عرایض ایشان را وارد می دانم!
شرح پرونده رسایی از زبان خودش
نماینده مردم شریف تهران بعداز سوالی که در صحن علنی آن را پس گرفت خود را به رسانه ها رساند, ژستی فاتح گرفت و در رابطه با پرونده اش در دادگاه ویژه روحانیت و شاکیان این پرونده اینطور گفت: پس از طرح سؤال اینجانب در صحن علنی که مربوط به مدیرمسئول و صاحب امتیاز نشریه‌ای بود که دو سال و ۱۰ ماه است که فرار کرده، بلافاصله جریان مدافع این فرد در صحن علنی شایعه‌ای را منتشر کرد که فرد خاطی معاون مطبوعاتی رسایی در اداره ارشاد قم بوده است.
وی افزود: این فرد در دوره اصلاحات معاون مطبوعاتی اداره ارشاد قم بود و همان زمان مجوز دو روزنامه را برای خودش اخذ کرد که یکی از آنها بدلیل عدم انتشار لغو پروانه شد؛ وی و دوستانش در قم وقتی دیدند که بنده حاضر نیستم در برابر فشارهای آنها کوتاه بیایم به بهانه‌های واهی از من به دادگاه ویژه روحانیت شکایت کردند.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ادامه داد: متاسفانه در ابتدای روند بررسی پرونده دادگاه ویژه به دلیل برخی نکات که نمی‌توانم آنرا بیان کنم به سمتی رفت که با شکایت این فرد فراری و جاعل بنده محکوم شدم ولی بعدا با ارائه اسنادی، دادگاه ویژه روحانیت این شکایات را باطل و بنده را تبرئه کرد.
ماجرای اختلاف رسایی با آن فرد چه بود؟
تا اینجای قضیه هرچه صحبت های رسایی را جستجو کنید خبری از درد مردم، حقوق شهروندان یا موضوعی ملی یا منطقه ای که توجیه گر کشاندن وزیر به صحن علنی مجلس و گرفتن زمان وی باشد مشاهده نشد اما ماجرا وقتی جالب می شود که این نماینده به تشریح اختلاف خود با فرد به اصطلاح فراری پرداخت. رسایی راجع به ریشه این کشمکش قضایی اشاره کرد و گفت: آن فرد در سال ۸۶ وقتی مشاهده کرد که بنده از پیگیری پرونده تخلف ۵۰۰ میلیون تومانی کوتاه نمی‌‌آیم، در روزنامه خود ادعا کرد که رسایی یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان بن کتاب را حیف و میل کرده است اما این
درحالی بود که بن‌ها با پیگیری بنده توسط وزارت ارشاد برای توزیع بین طلاب به حوزه علمیه داده شده بود.
وی افزود: اخیراً علی‌رغم اینکه این موضوع قبلا توسط سازمان بازرسی قم به سازمان بازرسی کل کشور ارجاع شده و آنها موضوع را بررسی کرده بودند، متاسفانه مجدداً سازمان بازرسی قم در این خصوص به دادگاه ویژه روحانیت شکایت کرده و پرونده‌ای که چند روز قبل موضوع آن مطرح شده بود مربوط به شکایت سازمان بازرسی قم بود.
سخنگوی فراکسیون انقلاب اسلامی تاکید کرد: البته شبکه تلویزیونی منافقین هم هفته گذشته همین ادعای حیف و میل شدن یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان بن را مطرح کرده است که باید این پیوند را هم تبریک گفت.
فارغ از اینکه رسایی پیوند چه کسی یا چه مرجعی را با منافقین مبارک خواند باید به برخی پرسش هایی که بعداز این در اذهان عمومی بوجود آمد پرداخت.
مهمترین پرسش آنست که چرا یک نماینده مردم به جای آنکه از حقوق ملت دفاع کند برای توجیه از مشکلات حقوقی - قضایی شخص خود، وزیر ارشاد را به مجلس می آورد و وقت صحن علنی را را می گیرد که علت عدم توقیف یک نشریه استانی را بپرسد.
رسایی باید بهتر از هر کسی بداند که هر دقیقه زمان مجلس ۲ میلیون تومان هزینه دارد و این مبلغ ازجیب ملت داده می شود. ضمن آنکه وی منتی هم به سر مطبوعات و رسانه ها می گذارد و می گوید: من سؤال خود را از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پس گرفتم و موضوع را به دست اصحاب مطبوعات و رسانه‌ها می‌سپارم که ببینند با کسی که فراری است برخوردی صورت نمی‌گیرد اما با مدیرمسئول روزنامه ایران و جوان برخورد می‌شود.
ضمن سپاس از توجه آقای رسایی باید به ایشان یادآورد شد که در رسیدگی به مسائل قضایی خلط مبحثکردن توجیهی ندارد. قطع به یقین مدیران مسئول مذکور در جریان حوادثپارسال مطبوعه خود را به طوری مثال زدنی در مقابل خط فتنه هدایت کردند اما آیا این می تواند پوششی برای نادیده انگاشتن خطای احتمالی صورت گرفته از سوی آنها باشد؟ اگر بخواهیم با ادبیات آقای رسایی و دوستان وی در مورد این افراد قضاوت کنیم میزان حال فعلی است و خدمات قبلی جدا، بحثهای قضایی نیز جدا. نمی شود به لحاظ سوابق گذشته برای افراد مصونیت قضایی قائل شد. در ثانی به قول این نماینده حامی دولت، وقتی یک نفر فراری است چطور
می شود با وی برخورد کرد؟
در ضمن همه می دانند که آقای رسایی به دلیل نزدیکی به دولت روابط خوبی را با اعضای دولت و به خصوص وزیر ارشاد دارد لذا می توانست سوال خود را بطور خصوصی هم با وزیر ارشاد مطرح و موضوع را حل کند.
لازم نبود ایشان وزیر ارشاد را که این روزها هزاران کار واجب تر از رسیدگی به مسایل اینچنینی دارد به صحن علنی بکشد و در اقدامی عجیب در پایان سوال خود را از وی پس بگیرد.
وقتی نماینده ای پس از سه سال در تشخیص مرجع سوال اشتباه کرد!!!
نگاهی گذرا به جمع بندی رسایی نشان می دهد که وی به جای سوال از وزیر دادگستری، وزیر ارشاد را مورد بازخواست قرار داد. وقتی پرونده در دادگاه ویژه روحانیت است و رسایی یک مطالبه قضایی دارد طبیعتاً اگر پرسشی هم باید صورت بگیرد وزیر دادگستری بهترین مرجع است.
البته به کمیسیون مربوطه هم که این سوال غیر ملی را به صحن علنی ارجاع داده است باید دست مریزاد گفت.
جنتی به چه کسی انتقاد کرد؟
چندی پیش آیت الله جنتی، دبیر شورای نگهبان، در نماز جمعه از فراخواندن وزرا به مجلس انتقاد کردند و گفت برخی به خاطر خواسته نادرست وزیری را به مجلس فرا می خواند در حالیکه دولت و وزرا برای اجرای هدفمند کردن یارانه ها شبانه روزی کار می کنند و درست نیست که در چنین شرایطی مدام برای پاسخ به سوالات نمایندگان، به مجلس احضار شوند. رسایی مصداق عینی این صحبت است وقتی خود می داند که وزیر در هیات نظارت بر مطبوعات یکی از ۷ نفر است چرا وقت مجلس و وزیر محترم را می گیرد و به جای آنکه مسئله شخصی خود را در دادگاه حل و فصل کند یک موضوع بی ربط را
دستاویز سوال از وزیر فرهنگ در صحن علنی قرار می دهد.
سوالاتی که رسایی می تواند از وزرا بپرسد
البته آقای رسایی شاید خواسته برای استفاده از ابزار نظارتی تحت اختیار نماینده یک دست گرمی اجرا کند که برای کمک به ایشان سوژه های مهم شهر تهران که ایشان نماینده مردم آن است و حل یکی از آنها دعای خیر مردم را به دنبال دارد یادآوری می کنیم
۱ - ترافیک
۲ - آلودگی هوا
۳ - آلودگی صوتی
۴ - کمبود مراکز تفریحی
۵ - تکدیگری
۶ - اشتغال
۷ - فقدان قطار برای ناوگان مترو
۸ - کمبود اتوبوس برای حمل و نقل های درون شهری
۹ - …
