یک مجری روی چند صندلی

: چند سال پیش زمانی که تلویزیون سه شبکه بیشتر نداشت مجری‌ها هر کدام مهمانان دائم یکی از این سه شبکه بودند؛ اما با افزایش شبکه‌های تلویزیونی، روند فعالیت همزمان مجری‌ها در چند شبکه آغاز شد و برنامه‌های تلویزیونی پر شد از مجری‌هایی که معلوم نبود در چه حوزه‌ای تخصص دارند و برای چه مخاطبی حرف می‌زنند.

در حال حاضر تعجب نمی‌کنیم وقتی یک مجری را در طول روز در چند برنامه و چند شبکه مختلف ببینیم؛ این اتفاق زمانی جالب می‌شود که می‌بینیم یک مجری در یک شبکه دارد برنامه زنده اجرا می‌کند و همزمان تکرار اجرایش در شبکه‌ای دیگر در حال پخش است.

چند هفته پیش بود که مدیر شبکه نوپای بازار اعلام کرد که مجریان شبکه‌های مختلف را گلچین کرده و می‌خواهد برنامه‌های موفقی با حضور آنها در شبکه بازار بسازد.

این اتفاق در دیگر شبکه‌های تازه تاسیس نیز در جریان است. ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانیم هر شبکه برای خودش محور موضوع خاصی را برای فعالیت انتخاب کرده و این هویت خاص اهمیت بهره‌گیری از مجریان دائم و مستقل را بیشتر می‌کند.

تهیه‌کنندگان و مجریان مختلف در برابر این جریان موضعگیری متفاوتی دارند؛ برخی در برابر پیشنهادها مقاومت می‌کنند و حاضر به اجرا در شبکه غیرتخصصی‌شان نمی‌شوند، برخی نیز فعالیت در دیگر شبکه‌ها را مجاز می‌شمارند و در توجیه آن به دلایل مختلفی همچون کمبود مجریان کاربلد در تلویزیون، پایین بودن دستمزدهای اجرا و شباهت فضای برنامه‌های شبکه‌ها اشاره می‌کنند.

مردم باید تشنه دیدن مجری باشند

هرمز شجاعی‌مهر از جمله مجریانی است که وقتی چهره‌اش را می‌بینیم، می‌فهمیم شاهد یک برنامه خانوادگی هستیم. برنامه سیمای خانواده در طول چند سال بارها تغییر شکل داده، ولی شجاعی‌مهر همچنان به این برنامه وفادار مانده و در برابر پیشنهاد دیگر شبکه‌ها وسوسه نشده است.

این مجری در بیان دلایل این تصمیم‌گیری به جام‌جم گفت: اعتقاد دارم مجری موفق کسی است که به صدا و تصویر خودش هویت بدهد؛ یعنی مردم با دیدن او در قاب تلویزیون متوجه بشوند که چه برنامه و چه شبکه‌ای را دارند تماشا می‌کنند و حتی بفهمند که آن لحظه چه ساعتی از شبانه روز است. اگر این اتفاق بیفتد مردم این مجری را بیشتر می‌پذیرند.

وی افزود: ‌ من هم پیشنهاد اجرای برنامه‌های مسابقه در شبکه‌های مختلف را داشته‌ام؛ اما برای تصویر خودم و مخاطبم احترام قائلم و فقط در یک شبکه مانده‌ام.

وی با اشاره به برنامه‌های تکراری برخی مجری‌ها توضیح داد: خیلی از مجری‌ها در شبکه‌های مختلف دارند تکرار می‌شوند و ممکن است چهره و صدایشان برای مردم جذاب نباشد. مجری باید به اندازه‌ای برنامه اجرا کند که مردم تشنه دیدنش باشند، نه این که در هر شبکه‌ای و هر ساعتی از شبانه روز در تلویزیون حضور داشته باشد.

شجاعی‌مهر در توضیح چرایی این اتفاق تاکید کرد: به‌نظر من در این رابطه باید با تهیه‌کننده‌ها صحبت کنید و بپرسید که چرا مجری‌های تکراری را انتخاب می‌کنند. مجری‌ها به بهانه این که درآمد بیشتری داشته باشند، حضور در شبکه‌های مختلف را می‌پذیرند. تهیه‌کننده‌ها هم دنبال کسی هستند که تجربه بیشتری داشته باشد؛ بعضی از تهیه‌کننده‌ها هم با چند تا مجری کار کرده‌اند و دوست دارند همکاریشان تکرار شود.

تعداد مجری‌های کاربلد زیاد نیست

منصور ضابطیان که دو برنامه سبد و رادیو هفت را در دو شبکه بازار و آموزش تهیه می‌کند معتقد است، مجری‌ها خودشان باید حواسشان جمع باشد و تکراری اجرا نکنند.

او با بیان این که تعداد مجری‌های کاربلد تلویزیون کم است، تاکید کرد: ما چاره دیگری نداریم جز این که از یک مجری در چند برنامه استفاده کنیم. ضمن این که یک شبکه به لحاظ مالی مجری را تامین نمی‌کند و او نمی‌تواند تمام اجراهایش را به یک شبکه خلاصه کند. به نظر من خود مجری باید هوشمندانه عمل کند و اجراهایش موازی‌کاری نباشد، یعنی اگر در یک شبکه برنامه‌ای را دارد در شبکه دیگر مشابهش را اجرا نکند.

ضابطیان با تاکید بر این که تهیه‌کننده‌ها دنبال مجری‌های کاربلد هستند، تصریح کرد: من به عنوان تهیه‌کننده نمی‌توانم بروم یک مجری صفر‌کیلومتر بیاورم و منتظر بمانم که آرام آرام راه بیفتد. من دنبال مجری با سوادی هستم که حرف مرا بفهمد.

وی افزود: من سعی کرده‌ام که مجری جدید اضافه کنم، اما اول اجرای بخش‌های حاشیه‌ای را به او سپرده‌ام. تهیه‌کنندگان نمی‌توانند در این زمینه کاری انجام دهند، این اتفاق باید در جاهای دیگر بیفتد، یعنی مرکزی باشد که نیروهای بااستعداد را رصد و آنها را به تهیه‌کنندگان و شبکه‌ها معرفی کند.

وقتی اصطلاحات مجری متعلق به خودش نیست

علی زاهدی، تهیه‌کننده برنامه نیمروز با مجری‌های زیادی همچون فرزاد حسنی، محمدرضا حسینیان، رنجبران، یامین‌ پور، علی ضیا و ژیلا صادقی همکاری کرده است. نکته قابل توجه درباره افراد مورد اشاره این است که این مجریان عموما به شبکه سه وفادار مانده و راهشان را به سمت شبکه‌های دیگر کج نکرده‌اند.

او توضیح داد: به من بارها پیشنهاد شده که با همین مجری‌ها در شبکه دیگری بجز شبکه سه برنامه‌ای را بسازم. ولی من این پیشنهاد را نپذیرفته‌ام؛ چون من ایده‌هایم را در شبکه سه‌مطرح کرده‌ام و فضای این شبکه را می‌شناسم.

او انتقال مجری‌ها به دیگر شبکه‌ها را در شرایطی خاص مجاز دانست و گفت: فقط مجری‌هایی می‌توانند در شبکه‌های دیگر موفق باشند که یک کار تخصصی را انجام ‌دهند. بقیه مجری‌ها وقتی به یک شبکه دیگر می‌روند ذهنیت بیننده را به هم می‌زنند؛ مگر این که خود مجری یک بازیگر توانمند باشد و در شبکه دیگر یک نقش را بازی کند.

وی افزود: به عنوان مثال بیننده قبول نمی‌کند که مجری را در یک برنامه صبحگاهی شاد و خندان ببیند و چند ساعت بعد او را در یک برنامه عصرگاهی در مقابل یک اقتصاددان مشاهده کند. در این حالت مخاطب می‌فهمد اصطلاحات اقتصادی که این مجری دارد استفاده می‌کند، متعلق به خودش نیست.

زاهدی در پاسخ به صحبت دیگران که می‌گویند نمی‌توان کار را به مجریان جدید سپرد، اظهار کرد: قرار نیست مجری صفر کیلومتر را به تلویزیون بیاوریم. من خودم این خطر را پذیرفته‌ام و مجریان جدید را به برنامه‌ام آورده‌ام. البته اینها کسانی بودند که قبلا در رادیو اجرا داشتند و در تلویزیون هم خوب جواب داده‌اند.

دغدغه مالی

مسعود روشن‌پژوه، مجری مسابقه محله که در شبکه‌های جام‌جم دو و سه اجرای برنامه‌هایی را به عهده دارد، دستمزدهای پایین و مخارج سنگین را اصلی‌ترین دلیل جابه‌جایی مجری‌ها بین شبکه‌ها دانست و گفت: ‌ من اگر در شبکه دو در طول هفته فقط یک برنامه ۱۵ دقیقه‌ای داشته باشم، اموراتم نمی‌گذرد، مگر این که اجرا شغل دوم و سومم باشد.

وی پذیرش مخاطب را تعیین‌کننده عنوان کرد و توضیح داد: ‌ مهم این است مخاطب مجری را در شبکه‌های مختلف بپذیرد. مثلا مرتضی حیدری مجری است که دارد برنامه‌های چالشی را اجرا می‌کند.

او به هر شبكهاي كه ميرود همين رويه را در پيش ميگيرد و به اين دليل به اجرايش لطمهاي نميخورد ولي من كه مسابقه محله را اجرا ميكنم، نميتوانم مجري يك برنامه مذهبي در شبكهاي ديگر باشم، من ميتوانم مجري مسابقات شبكههاي ديگر باشم، ولي بايد نحوه اجرايم متناسب با موضوع باشد. اگر با بزرگسالان و كودكان يك جور حرف بزنم، معنايش اين است كه اجرايم اشكال دارد.