لیگ برتر ایران در بین لیگ های فوتبال دنیا ویژه است، امکان ندارد لیگ برتر فوتبال ما حتی یکی از ویژگی های لیگ های معتبر همین قاره آسیا را داشته باشد. از پول های بی حساب و کتاب رد و بدل شده برای قراردادها گرفته تا برگزاری هر از چند گاهی لیگ به بهانه بازی های تیم ملی تنها گوشه ای از این لیگ سراسر عجایب است. شاید به جرات بتوان گفت حتی آماتورترین لیگ های فوتبال در اروپا هم شرایط لیگ سطح اول فوتبال ایران را ندارند.
در طی سالهایی که فوتبال ایران عنوان حرفه ای را یدک می کشد بارها از جانب دلسوزان فوتبال و مطبوعاتی ها فریاد زده شده است که عدالت در لیگ ایران رعایت نمی شود. وقتی طبیعی ترین حق هر تیم که حق میزبانی مسابقاتش است نادیده گرفته می شود خطاب کردن لیگ عادلانه به این لیگ عین بی عدالتی است. پرسپولیس و استقلال هم که سوگلی های این فوتبال هستند و بخش عظیمی از این بی عدالتی را به دوش می کشند.
در این مطلب کاری با سایر امتیازات این دو تیم مثل پخش مستقیم بازی ها نداریم و تنها به بررسی مباحثمیزبانی سرخابی های می پردازیم. وقتی یک لیگ سطح اول در یک کشور با حضور ۱۸ تیم برگزار می شود، به طور استاندارد هر تیم باید ۱۷ بازی در خانه و ۱۷ بازی خارج از خانه داشته باشد. تا به امروز ۲۰ هفته از مسابقات لیگ برتر دوازدهم گذشته است و دو تیم محبوب پایتخت نشین از مجموع ۲۰ بازی ۱۳ بار در ورزگاه آزادی به میدان رفته اند؛ این یعنی در ۶۵ درصد مسابقات عملا میزبان بوده اند.
و اما نکاتی در باب میزبانی های این دو تیم در فصل ۹۲-۹۱ فوتبال ایران:
۱. استقلال و پرسپولیس در همین لیگ دوازدهم در برابر تیم های نفت، سایپا، پیکان و راه آهن در هر دو بازی رفت و برگشت میزبان اند. این در حالی است که سایپا تیمی است مربوط به یک استان دیگر که ورزشگاهی در اختیار دارد که میزبان مسابقات آسیایی بوده است و راه آهن یکی از زیباترین ورزشگاه های قدیمی داخل شهر تهران را دارد. فقط بحثکوچک بودن ورزشگاه پیکان و نداشتن ورزشگاه خصوصی نفت مطرح می شود که این دو هم با گرفتن میزبانی در ورزشگاه های تختی و دستگردی قابل رفع و رجوع است. اما بهانه هایی ساخته می شود تا به هر نحو بازی به آزادی منتقل شود.
۲. گهر دورود تیمی که امکاناتش به گفته مسئولان ضعیف بود مجوز حضور در لیگ برتر را پیدا کرد، اما در نیم فصل اول اجازه میزبانی پیدا نکرد و در کرج بازی های خانگی اش را برگزار کرد. پرسپولیس و استقلال هم که بنابر دلایلی عجیب نمی توانند در کرج بازی کنند در روز میزبانی گهر در آزادی به رغم میهمان بودن به مصاف حریف خود رفتند.
۳. به دو نکته بالا بازی های مستقیم دو تیم یا همان دربی تهران را هم اضافه کنید. بازی که هیچگاه نه میزبانش مشخص بوده نه میهمان، همیشه سبک و سیاق برگزاری آن عادلانه بوده است.
حالا اگر تمام این بازی ها را جمع بزنید به عدد ۲۳ می رسید، ۲۳ بازی از مجموع ۳۴ بازی این دو تیم در ورزشگاه آزادی برگزار می شود، این یعنی ۷۰ درصد از کل بازی های انجام شده در طول یک فصل. حالا این نکته را به کنار می گذاریم که این دو تیم در تمام ورزشگاه های ایران به غیر از انزلی، آبادان و تبریز احساس میهمانی نمی کنند و تعداد طرفدارانشان بیشتر از تیم میزبان است.
به همین راحتی مشاهده می شود که لیگ فوتبال ایران لیگی است ناعادلانه و پرسپولیس و استقلال تافته های جدا بافته این لیگ محسوب می شوند.
