در این اوضاع و شرایط که برخی متکدیان، البرز را محل امن و آرامی برای به دست آوردن پولهای میلیاردی به حساب آوردهاند با ورود دستهجمعی و گاه خانوادگی به شهرمان، اینجا را محل کسب و کار خود قرار دادهاند.

به گزارش مهر، بارها مقامات و مسئولان از پروسه منع گدایی دم زده اند اما نه تنها که این پروسه موفقانه عملی نشد بلکه اکنون راه برای گدایان خارجی نیز باز شده است. در همین رابطه دیده می شود که نحوه گدایی گدایان خارجی به صورت دیگری است، زیرا آن ها در برخی مواقع زن و اولاد خود را نیز به همراه داشته و به صورت فامیلی به گدایی می پردازند.

اگر گذری در شهر داشته باشیم، در بخش‌های مختلف خیابان برغان، گوهردشت از سمت سه راه تا خیابانهای اصلی شهر و در مجموع در گوشه و کنار این استان تازه تاسیس گدایان به صورت گروهی که اکثر آنها نیز زنان و کودکان هستند با سر و وضع نامناسب از مردم پول طلب می‌کنند و گاه در هنگام صبح به بانکهای شهر سرک می کشند و از منتظرین در صف بانک طلب مبلغی پول می کنند. وقت ظهر و شبانگاه نیز با ورود به مغازه‌ها و برخی از پاساژهای این شهر از صاحبان مغازه‌ها طلب خرید غذا برای خود می‌کنند.

همچنین دیده می شود که نحوه برخورد این گدایان متفاوت بوده و گاهی اوقات با نزدیکی به شخص، از وی می‌پرسند که به چه زبانی صحبت می کند و آن ها هم سعی می کنند به زبانی سر صحبت را باز کنند که مخاطب شان می خواهد.

محمد یکی از اشخاصی است که با این گونه گدایان برخورد کرده، او در این مورد می گوید: بارها و بارها با چنین مواردی برخورد کرده ام و در تعجبم که چرا کسی در این رابطه اقدامی نمی کند؟

به گفته وی، معلوم نیست چرا این افراد، این شهر را برای گدایی انتخاب کرده اند در حالی که خود این استان تازه تاسیس از وجود تعداد کثیری از متکدیان رنج می برد.

از سوی دیگر سمیع با انتقاد از ورود این گدایان می گوید: " از وقتی این گدایان وارد شهر شده اند، دیگر به گداهای خودمان نیز کمک نمی کنم، زیرا در تشخیص داخلی یا خارجی بودن آنان به شک می افتم. "

اما برخی از مردم ادعای جالبی دارند مبنی بر این که برخی از زنان این گدایان برای اعمال فاسد وارد شهرمان شده و قصد دارند تا از آن طریق، پولی به دست بیاورند، به همین منظور گدایی را وسیله ای برای کار خود قرار داده اند.

تا حال بارها و بارها بر پروسه منع گدایی از سوی مقامات تاکید شده اما جز تغییراتی اندک، کاهشی در تعداد گدایان شهر ملاحظه نمی شود، هم‌چنین معلوم نیست که چرا از ورود گدایان خارجی به این استان تازه تاسیس ممانعت نشده و در جمع آوری آن ها اقدامی صورت نمی‌گیرد.

بر اساس بررسی های صورت گرفته بسیاری از متکدیان از اتباع بیگانه هستند؛ اما در حال حاضر آمار دقیقی از تعداد آنها وجود ندارد. شواهد سراسر شهر نیز بیانگر لهجه های غیرایرانی مورد استفاده گدایان است.

در واقع، پدیده تکدی با دو عامل مهم; یعنی " کمک دهنده " و " کمک گیرنده " رابطه دارد. " کمک دهنده ها " همان مردم هستند که آنها را می توان به دسته های ذیل تقسیم بندی کرد:

۱ - عده ای بر اساس وظیفه شرعی به فقرا و مستمندان کمک می کنند.
۲ - گروهی دیگر آن را وظیفه انسانی و نوع دوستی می دانند.
۳ - تعدادی به علت این که نیازمند بودن را یک نقص اجتماعی می دانند خود را در رفع این نقیصه مسؤول می دانند.
۴ - دسته چهارم کسانی هستند که کمک های خود را با نیت نذر و صدقه انفاق می کنند…

در واقع این تفکر برای چنین افرادی که مانند سیل به این استان سرازیر شده اند؛ نه تنها کارآ نیست، بلکه می تواند به عنوان عاملی مخرب در شهر به حساب بیاید، عاملی که باعثمی شود به تعداد این دست از متکدیان در شهر افزوده شده و چهره شهر را بیش از پیش نازیبا جلوه دهد.

بنابراین، " تکدی گری صورتی از زندگی ارزان قیمتی است که تنها بهای آن فقر مناعت طبع و سیر قهقرایی کمال انسان است.

هرچند مسئولان شهر در صدد جمع آوری آنان از سطح شهر هستند اما تاکنون هیچگونه اقدامی را در این زمینه انجام ندادهاند در حالیکه قدم به قدم شهر کرج پر از گداهایی شده است که به نظر می رسد تنها طالب نان هستند.