سرویس مذهبی افکار نیوز- خشیت آن حالت نفسانی است که منشا آن ادراک و آگاهی به عظمت خدای متعال است و این حالت تنها برای کسانی که به جلالت حق اطلاع یافته و لذت قرب به خداوند را چشیده اند حاصل می شود، نمونه اش دانشمندانند که خدای متعال آنان را به حصول این حالت وصف نموده و می فرماید: انما یخشی الله من عباده العلماء۱ یعنی علماء و دانشمندان هستند که خشیت خداوند در دلهای آنان جای دارد.
بنابراین، خشیت، نوعی از خوف خاص است که گاهی خوف هم به آن گفته می شود. ۲
نمونه بارز اهل خشیت امیر مؤمنان علی(ع) است که به نمونه ای از سیره عرفانی آن حضرت اشاره می کنیم:
ضراره بن ضمره یکی از یاران با وفای علی(ع) ضمن بر شمردن مناقب آن جناب در مجلس معاویه گفت: به خدا سوگند شبی از شب ها او را دیدم در حالی که تاریکی همه جا را فراگرفته بود و ستارگان غروب می کردند مانند انسان مار گزیده به خود می پیچید و با سوز و گداز به مانند غم دیده مصیبت زده گریه می کرد. در آن حال دیدم قطره های پیاپی اشک به گونه اش می ریخت و محاسن مبارک را به دست گرفته و دنیا را مخاطب ساخته می گفت:
ای دنیا آیا به من اشتیاق داری؟ و خود را به من عرضه نمودی؟ نه، زمان تو گذشته است، چرا که من در سه نوبت رابطه ام را باتو قطع نموده و از تو جدا شده ام(تو را سه طلاقه کرده ام) و از این پس حق رجوع برایم نیست. ای دنیا، زندگی تو کوتاه و ارزشت اندک و قدر و منزلت تو ناچیز است.
آه از کمی توشه و سفر طولانی و راه پر وحشت. ۳
منبع:
۱ - فاطر، ۲۸.
۲ - سفینه البحار، ج۱، ص۴۳.
۳ - مناقب ال ابی طالب، ج۲، ص۱۰۳.
۴- اخلاق اسلامی،ص۳۰۰.
