۱. کی روش از زمانی که آمده در برخی پست ها که احساس ضعف می کرده است رو به سمت بازیکنانی آورده که ساخته فوتبال روز دنیا هستند. سه نفر آمده اند که اشکان دژاگه و رضا قوچان نژاد بسیار بهتر از وطنی ها جواب داده اند و امید نظری هم در روزهایی که جواد نکونام افت شدیدی کرده است منتظر میدان است که خودش را بیشتر نشان دهد هر چند او سد محکمی به نام رضا حقیقی را در مقابل دارد. و حالا نوبت دانیال داوری است …
۲. باید قبول کرد مهدی رحمتی افت شدیدی کرده است. او دیگر آن دروازه بان مطمئن روزهای اوجش نیست و آمار گل خورده کمش در استقلال را هم باید بیشتر به حساب حضور مدافعی به نام پژمان منتظری گذاشت. افت رحمتی به تیم ملی هم کشیده شد و کارشناسان امر معتقدند عملکرد او در سه بازی آخر تیم ملی بسیار پایین تر از حد انتظار بوده است.
۳. مهدی رحمتی به نوعی مغرور شده و می خواهد همه باشند جز خودش. البته در این غرور نقش اول را مربیانی چون افشین قطبی، پرویز مظلومی، امیر قلعه نوعی و کارلوس کی روش بر عهده دارند. آنها با میدان دادن بی وقفه به رحمتی این طرز تفکر را در او رشد داده اند که او به راستی عقاب آسیاست و رقیب ندارد. اما باید یادآوری کرد که عقاب آسیا بزرگی چون احمدرضا عابدزاده بود که در تیم ملی رقابت شانه به شانه با نیما نکیسا می کرد و در پرسپولیس سایه داوود فنایی را همیشه احساس می کرد و برای همین هم بود که همیشه خودش را تا روز آخر در اوج نگه داشت.
۴. گلر شماره یک استقلال از رقابت سنگین به طور شدید می ترسد، نمونه بارز این امر هم در شروط عجیب او در فصل گذشته برای باشگاه استقلال بود که خواسته بود تنها دروزاه بان سطح بالای این تیم باشد. این فصل هم گرچه شرط گذاشتن برای امیر قلعه نوعی غیر ممکن به نظر می رسد اما با آمدن و رفتن محمدی ثابت شد کسی نباید در کنار رحمتی باشد که احساس خطر کند. او می داند که با آمدن دانیال داوری و کم شدن اعتماد کی روش به او باید رقابت سنگینی انجام دهد و این با اصول این چند ساله رحمتی منافات دارد.
۵. هدف باید خدمت به تیم باشد و لا غیر. پوشیدن این لباس مقدس برای خیلی از جوان ها آروزی روز و شب است و برای وطن حتی سکو نشین شدن افتخاری بزرگ است. معتقدیم سید مهدی رحمتی تصمیمی عجولانه گرفت که در نهایت به ضرر خودش تمام خواهد شد. در فوتبال ایران بازیکنی که ملی پوش نباشد خیلی زود از بورس می افتد، نمونه بارزش وحید طالبلو و ابراهیم میرزاپور که روزگاری تمام تیم ها برای داشتنشان آروزها می کردند. علی کریمی امروز گفته است: " الان که مصدوم هستم اما باز هم اگر خدا خواست و کروش من را به تیم ملی دعوت کرد، حاضرم حتی در نقش توپ‌جمع‌کن هم در خدمت تیم ملی باشم. " برداشت آزاد …
۶. خداحافظی از تیم ملی برای بازیکنان بزرگ اصولی دارد. در همین چند سال گذشته نمونه بارزش مهدی مهدوی کیاست که به زیبایی هر چه تمام تر از تیم ملی خداحافظی کرد و البته مدتها قبل از خداحافظی گفته بود اگر تیم ملی به جام جهانی نرود خداحافظی می کند تا جوانترها به میدان بیایند. مهدی رفت و ستاره هایی چون خسرو حیدری و حسین ماهینی ظهور کردند. باورمان نمی شود که سید مهدی رحمتی برای جا دادن به جوان تر ها خداحافظی کرده باشد که اگر اینطور بود مانند بزرگانی چون هاشمیان از قبل زمان خداحافظی اش را اعلام می کرد. او رفت و با حرفی که کی روش زد ثابت شد با وجود جوانانی مثل علیرضا حقیقی،
دانیال داوری، سوشا مکانی و حامد لک دیگر کسی برای بازگشت او فرش قرمز پهن نخواهد کرد.
پ. ن:درد این فوتبال فراتر از این حرف هاست و با این آمدن ها و رفتن ها چیزی درست نمی شود و بعید است با این سیستم فوتبال تماشاگر پسندی را شاهد باشیم. به قول یکی از دوستان: دانیال داوری هم آمد اما تو نیامدی!
