شورای ناهماهنگی از اول هم اشتباهی بود

- «خودنویس» با بیان اینکه گروه موسوم به شورای هماهنگی سبز(با ترکیب امیرارجمند، رجب مزروعی و چند تن از اعضای نهضت آزادی) ۲ ساله شد، می نویسد: بعد از ماجرای ۲۵ بهمن ۸۹ و حصر موسوی و کروبی، امید بسیاری از فعالان جنبش، به گروهی بود که فقط یک نفرش اسم داشت؛ «شورای هماهنگی راه سبز امید». اردشیرامیر ارجمند تنها فرد بدون نقاب شورا بود. این گروه در ابتدا مدعی وکالت رهبران جنبش سبز بود، اما مشاور وقت مهدی کروبی که در آمریکا به سر می برد، عضویتش در این شورا را تایید نکرد و بعدها گفته شد که کروبی در شورا، نماینده ای ندارد. مدتی بعد هم سایت های سبز که گفته می شد به شورا نزدیک ترند، اندکی با مشاور کروبی، نامهربانی کردند.

خودنویس افزود: از سوی دیگر، با وجود برگزاری جلسات متعدد با حضور امیرارجمند و گروهی از یارانش در پاریس، حاضران در جلسات حضور خود را در شورا تکذیب می کردند. حتی یکی از فعالان سیاسی و خبرنگارانی که برنامه های مختلف سخنگوی شورای هماهنگی را «هماهنگ» می کرد، اصرار بر این داشت که عضو این شورا نیست. بعدها، برخی مدعی شدند که چون عده ای از اعضای این شورای مخفی که سخنگویش امیرارجمند است، در ایران ساکن هستند، به خاطر دل نگرانی های امنیتی، از ذکر نام شان خودداری شده است. برخی از پاریس نشینان هم به خاطر نگرانی بابت برخوردهای احتمالی با خانواده های شان در ایران، نگران عنوان شدن هر گونه ارتباطشان با سخنگوی شورا بودند.

این نوشته خاطر نشان می کند: با عنایت به نتایجی که از وجود این شورا در طول دو سال گذشته به دست آمده، به نظر می رسد که حضور تعدادی از جوانان پناه گرفته در پاریس که سابقه سیاسی ویژه ای نداشته اند و از کار گروهی سیاسی و جمعی چیزی نمی دانند، در شورای هماهنگی واقعیت داشته باشد.

خودنویس نوشت: زمانی، لینک های شورای هماهنگی در شبکه های اجتماعی، هزاران هزار بیننده داشت و امروز، باید به زور رفقا و کلیک دوستان، یک لینک را مثلا در بالاترین داغ کرد. امروز بعد از دو سال می توان «عدم هماهنگی» را به خوبی دید. شاید از ابتدا نام شورا را اشتباهی شنیده بودیم.

گفتنی است گروهک مورد اشاره به خاطر افتضاحات زنجیره ای ۲ سال گذشته ترجیح داد با سکوت از کنار ۲۵ بهمن عبور کند و نزدیک ایده های شامخی نظیر پیاده روی در پیاده روهای خیابان ونک و بالاتر نشود.