حلبچه بدنام ترین کانون جنایات صدام

به گزارش افکارنیوز، جیم میور خبرنگار شبکه بی بی سی در بغداد گفت: کردهای عراق امروز بیست و پنجمین سالروز قربانیان بمباران شیمیایی حلبچه را در سال ۱۹۹۸ گرامی می دارند. در این حملات که در دوران حکومت صدام انجام شد دست کم ۵ هزار نفر کشته شدند. تعداد زیادی نیز بعدها به علت ابتلا به سرطان و بیماریهای ناشی از این بمباران شیمیایی جان باختند. این حمله سبب شد بیشترین تعداد نوزادان ناقص الخلقه جهان براثر این حمله کشته شوند. در زمان حمله مذکور، جتهای عراقی بمبهایی فروریختند که سبب آزاد شدن ترکیبی سمی از گاز خردل و گاز اعصاب شد. شاید حلبچه را بتوان بدنام ترین کانون جنایتهای صدام نامید. اگر فقط به مسئله حلبچه نگاه کنیم می توان صدام را دیو نامید. صدام نه تنها از گاز اعصاب و گاز خردل بلکه از گاز سارین و وی ایکس و امثال آن در حمله به حلبچه استفاده کرد. مردم حلبچه به صورت ناغافل و بدون آنکه بدانند چه اتفاقی افتاده است جان باختند. بمبهای شیمیایی که در حلبچه فروریخت بوی مطبوعی داشت و مردم آن را استنشاق کردند و دچار خفگی شدند و تعدادی از آنها جانشان را از دست دادند که زنان و کودکان نیز در میان قربانیان بودند. شماری از مردم حلبچه برای در امان ماندن به زیرزمینهای خانه هایشان فرار کردند تا پناه بگیرند اما غافل از اینکه گازهای شیمیایی آزاد شده از هوا سنگین تر بود و به پایین می رفت.
به همین علت، تعداد زیادی از مردم حلبچه در زیرزمین و مکانهایی همانند آن جانشان را از دست دادند.
ميور در ادامه افزود: درحال حاضر عراق دوران بحران جدي را پشت سر مي گذارد. پارلمان عراق، حمله شيميايي حلبچه را نسل کشي اعلام کرده است. پارلمان انگليس و سوئد و شماري از کشورها نيز همين کار را کرده اند. کردها امروز سالروز کشته هاي حلبچه را گرامي مي دارند و در بخشهاي ديگر نيز همين مسئله وجود دارد اما نبايد انتظار داشت که در بخشهاي غيرکردنشين عراق ازقبيل بغداد، مراسم بزرگي براي اين منظور برپا شود زيرا بخشهاي ديگر عراق درگير بحرانهاي خودشان هستند. دولت خودمختار کردستان مشکلات بغداد را ندارد و از کانون بحران عراق خارج شده است. کردهاي شمال عراق براي فعاليتهاي خود از طريق اربيل (مرکز کردستان عراق)اقدام مي کنند و نه اينکه به بغداد توجه داشته باشند. با اين اوصاف، مردم عراق در مناطق ديگر، درگير مشکلات خودشان هستند و نمي توانند مراسم قابل توجهي براي کردهايي برگزار کنند که بيست و پنج سال پيش کشته شده اند.