در گذشته مثلی بود که می گفت عده ای چاله ای را در جایی حفر کردند تا برای کاری از آن استفاده کنند.این عده تا مدتها چاله را رها کردند و چون این گودال در مسیر رفت و آمد مردم قرار داشت تعداد زیادی از رهگذران در آن سقوط کرده و آسیب می دیدند.
یک عده دیگری آمدند و گفتند بهتر برای رفاه حال مصدومین در کنار این گودال درمانگاهی را احداثکنیم تا به سرعت مصدومین را مداوا کند و مانع از فوت یا صدمه شدید آنها شود.
یک عده دیگر گفتند حالا که درمانگاه تاسیس می کنیم بهتر است کمی بیشتر هزینه کرده و بیمارستان بسازیم تا سایر مردم شهر هم از آن بهره مند شوند.
عده دیگر وارد شده و گفتند چطور است بیمارستان را مجهز کنیم تا بیماران سایر شهرها هم از آن استفاده کنند.
بالاخره این نظر آخر تصویب و قرار شد برای ساخت بیمارستانی مجهز از مردم مالیات جمع شود.
شخصی از راه رسید و گفت: بهتر است به جای همه این هزینه ها گودال را پر کنید تا کل مساله حل شود
* * *
چند سالی است که طراحان مد و لباس در کشورهای اسلامی به فکر کسب در آمد از راه طراحی لباس افتاده و هر از گاهی هم از روی علاقه ملی یا اسلامی مدلهایی را طراحی می کنند تا به خیال خود بی حجابان را محجبه کرده یا بد حجابها را به پوشیدن مدلهای پوشیده تر تشویق کنند. اما آیا براستی موفق بوده اند؟
سوال اینجاست که اگر این مدلها خوب است چرا هیچ گاه در جامعه شکل نگرفته و تاثیری بر وضع پوشش و حجاب زنان نداشته است؟
متاسفانه این محمل هم بهانه ای شده است تا کسانی با رانتهای دولتی هزینه ای را آماده کرده و با افتتاح یک نمایشگاه به زعم خود گامی فرهنگی بردارند.
جالب آنکه خود طراحان لباس ها نیز حاضر به پوشیدن طرح های خود نیستند.
البته رسانه ها همواره به پوشش تصویری این مدلها می پردازند و در خبرگزاریها با استقبال مخاطبان مواجه می شود ولی این تمام ماجراست. بدین معنی که در همین جا داستان به پایان رسیده و دیگر هیچ خبری از این مدلهای رنگارنگ نیست و هیچ کس از آنها استفاده نمی کند.
نکته دیگر این که متاسفانه لباسهای طراحی شده هیچ تناسبی با فرهنگ اسلامی و ایرانی ندارند و هیچ خانواده مذهبی حاضر به پوشیدن این لباسهای پر زرق و برق نیست چرا که زنان در آن بسیار مورد توجه قرار گرفته و انگشت نمای خلایق می شوند.
از سوی دیگر کسانی هم که با حجاب چندان سر و کاری ندارند حاضر به استفاده از این مدها نیستند چون اولا قیمت آنها در مقایسه با لباسهای دیگر بسیار بیشتر است و ثانیا در عرصه تبلیغات هم به هیچ وجه قابل رقابت با مدلهای خارجی و غربی نیستند.
واقعیت آن است که ما مشغول نواختن شیپور از سر گشاد آن هستیم. مسئولین ما حاضر نیستند به مقابله جدی با بی حجابی در جامعه بپردازند ولی دست به طراحی مدل لباس می زنند در طرف دیگر ماجرا هم صدا و سیمای محترم و سینمای محترم تر مدلهایی را تبلیغ می کنند که نتیجه آن می شود آن جامعه ای که در آن به سر می بریم
توصیه به مسئولان فرهنگی این است که به جای هزینه و تعریف کردن پروژه های میلیونی و شاید میلیاردی ارایه مد و لباس چاله فرهنگی موجود را پر کنند، با طرحهای کارشناسی شده بهتری درصدد برطرف نمودن معضلات فرهنگی جامعه باشند.
مسئولان فرهنگی به جای ساخت بیمارستان در کنار گودال بهتر است اول گودال را پر کرده و بعد بیمارستان را برای زخمی های دیگر مسایل فرهنگی ناشی از ماهواره و تهاجم فرهنگی غرب بنا کنند.
