به گزارش افکارنیوز، سایت " تاپ کالجز آنلاین " نام ۱۰ تن از رهبرانِ جهان را که ترک تحصیل کرده بودند، به شرح زیر آورده است:
۱ - ویلیام مککینلی(۱۹۰۱-۱۸۴۳)
ویلیام مک¬کینلی، بیستوپنجمین رئیس¬جمهوریِ آمریکا و کهنهسرباز جنگِ داخلیِ آمریکا، به یک نامزد پرخاشگر در تبلیغاتهایِ انتخاباتیِ سرسختانه و نیز به سببِ شکست دادنِ اسپانیا ظرفِ ۱۰۰ روز در جنگ آمریکا و اسپانیا مشهور است. با این همه، سابقۀ تحصیلیِ مک¬کینلی چندان موفق نبود: او کالجِ آلگنیِ پنسیلوانیا را، به دلیلِ بیماری، ترک کرد و به خاطرِ بدهکاریِ مالی هرگز بدان جا بازنگشت. پس از جنگِ داخلی، او به تحصیلِ در رشتۀ حقوق پرداخت و در سالِ ۱۸۶۷ در کانونِ وکلا پذیرفته شد و به همان شغلی روی آورد که او را، در نهایت، رو به سویِ ریاستِ جمهوری پیش بُرد. از بختِ تیرۀ
مک¬کینلی، همین شغل، ناخواسته، موجب شد تا وی در سالِ ۱۹۰۱ هدفِ گلولۀ تروریستی قرار بگیرد.
۲ - والتر ناش(۱۹۶۸-۱۸۸۲)
والتر واش که در اصلِ زادۀ انگلستان بود، در سالِ ۱۹۵۷، بیست و هفتمین نخستوزیرِ نیوزلند شد. شهرتِ سیاسیِ وی به خاطرِ التزامِ وی به باورهایِ سوسیالیستیِ مسیحی و کاردانیِ وی در امورِ اقتصادی بود که در مقامِ وزیرِ داراییِ نیوزلند موفق شد تا کمک کند که این کشور، اقتصادِ آسیب¬دیدۀ خود را بازسازی کند. با این حال، این رهبرِ چندسالۀ حزبِ کارگر سابقۀ تحصیلیِ ممتازی نداشت: او در لندن توانست تا کمکهزینۀ تحصیلی یک مدرسه را از آنِ خود کند، اما به سببِ هزینه¬هایِ مازادِ مرتبط، نتوانست در کلاسها حاضر شود. همین مطلب، تا اندازهای، موجب شد که وی به سمت نیوزلند برود و حیاتِ
سیاسیِ خود را در آنجا ادامه دهد.
۳ - وودرو ویلسون(۱۹۲۴-۱۸۵۶)
وودرو ویلسون، بیستوهشتمین رئیس¬جمهوری آمریکا در نهایت توانست موفقیتهای دانشگاهی و سیاسیِ بزرگی را به دست آورد. در سال ۱۹۰۲ رئیسِ دانشگاه پرینستون و در سالِ ۱۹۱۳ رئیسجمهوری کشورِ خویش شد. با این همه مردی که آمریکا را به جنگِ جهانیِ اول وارد ساخت(و سپس، به تدارکِ معاهدۀ ورسای کمک کرد)، مجبور شد تا اولین کالجِ خود را(در شمالِ کالیفرنیا) که دیویدسون نام داشت، تنها پس از یک سال، به سببِ مشکلاتِ پزشکی، ترک کند. او سپس، به پیروی از پدرِ خویش، به پرینستون رفت و بلندنامی برایِ او میسّر گشت.
۴ - پاول کیتینگ(۱۹۴۴ -)
پاول کیتینگ، بیستوچهارمین نخستوزیر استرالیا - مردی که به ارزشهایِ سنتیِ طبقۀ کارگر و پرورشِ کاتولیکی شناخته میشود - هنگامی که فقط ۱۵ سال داشت، کالجِ «دو لا سال» واقع در بانکستون را ترک کرد. کیتینگِ جوان، به جای این که تحصیلاتِ خود را ادامه دهد، به فروشندگی پرداخت و پیش از آن که به حزب کارگر و اتحادیۀ تجارت بپیوندد، یک گروه موسیقی راک را تشکیل داد. فعالیتهایِ سیاسیِ وی او را به مقامی رساند که در نتیجۀ آن توانست ارتباطاتِ فرهنگی و اقتصادیِ کشورِ خویش را با آسیا تقویت کند و در یک انتخاباتِ سخت و نفسگیر در سالِ ۱۹۹۳ پیروز شود.
۵ - جان میجر(۱۹۴۳ -)
جان میجر از سالِ ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ در مقامِ نخستوزیرِ انگلیس خدمت کرد و در طولِ نخستین جنگِ خلیجِ فارس بر مشارکتِ کشورش نظارت داشت. از آن جا که او به سیاستهایِ محافظهکارانۀ سنتی و باورهای نه چندان جنجالی مشهور بود، منتقدان او را رهبری نامحبوب و نامطلوب میدانستند. اما او در آغازِ زندگیاش این همه محتاط نبود. میجر مدرسه را زود ترک کرد. ۱۶ ساله بود و تنها سه مدرکِ معمولی به نامش بود(او بعدها سه مدرکِ دیگر را از دورههای ِمکاتبهای به دست آورد) و هرگز به کالج یا دانشگاه نرفت. دورههایی از بیکاری، مشغول به کارهای پراکندۀ عجیب، پیش از بانکداری و فعالیتهایِ
سیاسیای که ذکرِ آن رفت، جزو روال عادی زندگی میجر بود.
۶ - هو شی مینه(۱۸۹۰-۱۹۶۹)
هو شی مینه یک انقلابیِ کمونیست بود که از سالِ ۱۴۵ تا ۱۹۵۵ نخستوزیریِ وینتام را بر عهده داشت و تا زمانِ مرگش در سالِ ۱۹۶۹ رئیسجمهورِ ویتنامِ شمالی باقی ماند. او که سرسختانه به استقلالِ ویتنام پایبند بود و بیوقفه برایِ افزایشِ منافعِ کشورش در عرصۀ سوسیالیسمِ بینالمللی تلاش میکرد، از سویِ مجله تایم به عنوانِ یکی از تأثیرگذارترین مردانِ سدۀ بیستم برگزیده شد. اما همۀ اینها با تحصیلاتی کوتاه و ناتمام آغاز شد. او، پیش از دریافتِ مدرک(شاید دراعتراض به سیاستهایِ استعماریِ فرانسه در سرزمینِ زادگاهش)، دانشگاهِ بلندآوازۀ ملی را ترک کرد.
۷ - لیندن بی. جانسون(۱۹۰۸-۱۹۷۳)
لیندن بی. جانسون را اغلب با نامِ اختصاریِ " ال بی جِی " میشناسند و یکی از آن چهار شخصیتِ یکتایی است که در تمامِ چهار بخشِ انتخاباتِ فدرالِ آمریکا(مقامهای: نماینده، سناتور، معاون و رئیسجمهور) خدمت کردهاند. جانسون که به شخصیت سرسختِ خود و پرهیاهو در سیاستِ خارجی به ویژه در ویتنام مشهور بود، سابقۀ تحصیلیِ چندان جالبی نداشت. ۱۵ ساله که بود، تصمیم گرفت تحصیل را وانهاده و به جایِ آن، با دوستانش به کالیفرنیا سفر کند. بعدها در جنوبِ غربِ تگزاس در کالجِ ایالتی معلمان ثبتِ نام کرد اما پس از یک سال، به قصد کار آنجا را ترک نمود. جانسون پس از ایرادِ چند خطابۀ عمومی، به
عرصۀ سیاست وارد شد.
۸ - آدولف هیتلر(۱۸۸۹-۱۹۴۵)
دربارۀ به قدرت رسیدنِ هیتلر و بدنامیِ او در مقامِ رهبرِ حزبِ ناسیونال - سوسیالیستِ آلمان نیازی به پُرگویی نیست. تعقیب و مجازات یهودیان و دیگر اقلیتهایِ آلمان در دورانِ وی، مشهور است. لیکن آن چه چندان خوب به یادِ مردم نیست سابقۀ غیرممتازِ تحصیلیِ اوست. هیتلر در آرزویِ هنرمند شدن و شاید از لجِ پدرِ سختگیرش مدرسه را ترک کرد. او پس از آن دو بار به آکادمیِ هنرهای زیبایِ وین برگشت و برخی از صاحبنظران بر آنند که شکستهای وی به آتش خشمش علیه بشریت دامن زد.
۹ - ژوزف استالین(۱۸۷۸-۱۹۵۳)
همانند هیتلر، تاریخِ ننگینِ استالین در مقامِ یک خودکامه – کسی از سالِ ۱۹۲۲ تا مرگش در سالِ ۱۹۵۳ رهبرِ اتحاد جماهیرِ شوروی بود – به خوبی ثبت شده است. رژیم استالینی را اغلب یکی از بیرحمترین و سرکوبگرترین ساختارهایِ حکومتِ دیکتاتوری میدانند که تاریخ بشر به چشم دیده است. با این همه، استالین جوان مردی آزاداندیش و انقلابی بود که به دلیلِ مردودی در امتحانِ نهایی از مدرسۀ علومِ دینی اخراج شد. بر اساس روال مقررات شوروی، استالین به دلیل مطالعه ادبیات ممنوعه از تحصیل اخراج شد؛ هر چند مدارکِ مدرسه دال بر آن است که او هزینۀ تحصیلاتش را نپرداخته است. به هر حال، او به
شیوههایی بیپرواتر فعالیتهایِ انقلابیِ خود را پی گرفت و بدین ترتیب به قدرت رسید.
۱۰ - جان اف کندی(۱۹۱۷-۱۹۶۳)
جان اف. کندی یا "جِی. اف. کِی." سی و پنجمین رئیسجمهوریِ آمریکا بود. کندی که در ذهنِ عامۀ آمریکاییها با عنوانِ قهرمانِ دموکراسی جاودانه شده است و در سرتاسر جهان، اغلب، به خاطرِ قتلِ تروریستیاش از او یاد میشود، دستآوردهای بسیار داشت. برنامۀ فضایی، تشکیلِ سپاه صلح و معاهدۀ منعِ آزمایشهایِ هستهای همه در دورانِ ریاستِ او میسر شد. با این همه، تحصیلاتِ او آن چنان افتخارآمیز آغاز نشد. در سالِ ۱۹۳۵ او به سببِ ضعفِ جسمی از دانشگاه پرینستون اخراج شد اگرچه بعدا توانست از هاروارد پذیرش بگیرد.
شناسه خبر:
۲۴۴۰۶۳
رهبران اخراجی!
اغلب، بنا بر دلایلی درست، تحصیلِ علم و یک شغلِ موفق دو موضوع با رابطه مستقیم در نظر گرفته میشوند. عقلِ سلیم میگوید که بهترین راه برای آن که یک فرد در زندگیِ خویش جایگاهِ مناسبی بیابد، برخورداری از تحصیلات مناسب و بی دغدغه است. شاید هدفِ نظامِ آموزشی نیز همین باشد اما این موضوع یک قانون ثابت نیست. برای برخی، دورانِ مدرسه «خوشترین روزگار زندگی» را رقم نزده است. در واقع، شماری از مهمترین چهرههای تاریخیِ مشهور و نامشهور توانستهاند به رغمِ تحصیلاتِ خود، و نه از راهِ آن، به ثروت، قدرت و نفوذ دست یابند.
۰