به گزارش افکارنیوز، عصبانیت، احساسی نمایان است به طوری که می توان آن را به عنوان هشداری برای خشونت کودک خود در نظر گرفت. البته نباید فراموش کرد که عصبانیت کودک همیشه غیر عادی و نگران کننده نیست بلکه واکنش طبیعی به عوامل محیطی است.

به یاد داشته باشید که پنهان کردن خشم موجب می شود تا احساسات دیگر کودک آسیب پذیرتر شود بنابراین طغیان و سرکشی ناشی از عصبانیت، موضوعی پیچیده است و نمی توان آن را به صورت لحظه ای بررسی یا حل کرد.

دکتر ویکتوریا ساموئل راهکارهای مناسبی برای مقابله با خشونت کودکان عصبانی ارائه کرده است:

چرا فرزند من پرخاشگر است؟

در اغلب اوقات، عصبانیت کودک، ناشی از درک یا برداشت اشتباه او از موضوعات است. بی گناه متهم شدن یا مواجهه با رفتارهای ناعادلانه یا حتی احساس ناامنی می تواند دلایلی برای عصبانیت کودک باشد. احساسات ناخوشایندی مانند سرخوردگی یا رفتار نامنصفانه با او، به مرور موجب انباشته شدن فشارهای عصبی در او می شود به طوری که پس از گذشت زمان، با کوچکترین دلخوری یا ضربه عصبی، خشم او مانند آتشفشانی فوران می کند.
راهکار اول: برای جلوگیری از بروز خشونت کودک، او را ترغیب کنیم تا احساستش را بیان کند.

با این روش احساساتی که زمینه ساز خشم او هستند، مهار شده و کودک احساس راحتی و آرامش می کند. به یاد داشته باشید کودک شما زمانی می تواند احساسات خود را به خوبی بیان کند که از آنها آگاه باشد. با صحبت کردن با او می توانید کودک خود را با احساساتش آشنا کنید. برای این کار می توانید با بیان احساس خود و دیگران او را با موضوع عصبانیت آشنا کنید.

راهکار دوم: خونسردی خود را حفظ کنید

کودکان شما در قبال ابراز احساسات اطرافیان خود مانند فشارسنج عمل می کنند. اگر شما تحت فشار یا استرس هستید، کودک نیز احساسات شما را درک می کند و او نیز ناراحت می شود. در عوض هنگامی که آسوده خاطر و راحت باشید، او نیز احساس آرامش می کند، بنابراین گاهی اوقات زمانی را برای آرامش خود در نظر بگیرید و با راحتی و آسودگی خاطر در کنار کودک تان لحظات شادی را سپری کنید. به یاد داشته باشید که اگر بتوانید خشم خود را مدیریت کنید کودک شما نیز می آموزد تا چگونه با خشم مقابله کرده و به آرامش برسد. مثلاً اگر در حضور کودک خود پرخاشگری یا فحاشی کنید، دیگر نباید توقع داشته باشید که کودک تان در برخورد با دیگران مثل شما رفتار نکند.

راهکار سوم: فرزند شما باید بیاموزد که عصبانیت، ذاتاً واکنش بدی نیست

آنچه عصبانیت را بد جلوه می دهد، رفتار ناشایست ناشی از خشم است. در هنگام عصبانیت با او آرام صحبت کنید و از فریاد زدن بپرهیزید و کنترل خود را حفظ کنید. به طور مشخص اشتباه او را گوشزد کنید. مثلاً بگویید: دخترم چه رفتار بدی داشتی، چرا برادرت را کتک زدی…

در مقابل، زمانی که کودک می تواند خشم خود را کنترل کند، او را تشویق کنید و در صورت لزوم به او پاداش دهید. اگر او بر رفتار ناشایست خود پافشاری کرد، برای او جریمه هایی در نظر بگیرید. مثلاً‌ او را از امتیازهایی محروم کنید. اگر از هیچ یک از این مراحل نتیجه نگرفتید، لازم است به مشاوران متخصص مراجعه کنید.

آرامش/ شماره هشتم/ نيمه اول خرداد ماه ۹۲/ زهرا رئوف مقدم/ صفحه ۵۵