به گزارش افکارنیوز، «دنیس راس» یکی از مقامات سابق وزارت خارجه و شورای امنیت ملی آمریکا در روزنامه لس‌آنجلس تایمز نوشت: این ماه در ژنو، اولین مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱ + ۵(آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) از زمانیکه «حسن روحانی» بعنوان رئیس‌جمهور ایران برگزیده شد، تهران یک گام بی‌سابقه برداشت و آن این بود که واقعاً مذاکره کرد.
بر اساس این گزارش، از آنجایی که دور بعدی گفت‌وگوها ایران و ۱ + ۵ هفته آینده در ژنو برگزار می‌شود، مذاکرهکنندگان آمریکا تلاش می‌کنند تا قواعدی را دنبال کنند که نشان می‌دهد منافع کلیدی در خطر است.
مسئله‌ای که برای امنیت ملی آمریکا اهمیت ویژه‌ای دارد این است که همچنان تلاش کند تا از ایران با قابلیت تسلیحات هسته‌ای جلوگیری کند. آمریکا ترجیح می‌دهد از طریق توافق دیپلماتیک به این هدف خود دست پیدا کند اما دیپلماسی می‌تواند تنها یک ابزار برای رسیدن به آن هدف باشد.
این روزنامه آمریکایی با اشاره به اظهارات اخیر «جان کری» وزیر خارجه آمریکا مبنی بر آنکه توافق نکردن بهتر از یک توافق بد است، ادامه داد: بنابراین آمریکا باید تنها یک توافق با پارامترهای خاص را دنبال کند و تضمین کند که این توافق واقعاً منافع آمریکا و همپیمانان این کشور را تأمین میکند.
لس‌آنجلس تایمز تصریح کرد که ۶ قاعده باید مذاکرات با ایران را هدایت کند که شامل موارد زیر می‌شود:
اول آنکه، ایران باید نگرانی‌های برجسته جامعه بین‌الملل را رفع کند. ایران باید خیلی سریع تمامی نگرانی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را بعنوان بخشی از هرگونه توافق برطرف کند.
دوم اینکه، ایران باید به الزامات قانونی جامعه بین‌الملل پایبند باشد. ایران به طور دائم به مشروعیت قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل معترض شده است و تأکید دارد که معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای(ان پی تی)، به ایران حق غنی‌سازی را می‌دهد اما چنین حقی وجود ندارد. مذاکرهکنندگان با ایران باید اختیارات شورای امنیت سازمان ملل و اهداف واقعی ان پی تی را مجدداً بیان کنند.
سوماً، قابلیت تسلیحات هسته‌ای ایران را نپذیرند. نگرانی اصلی درباره برنامه هسته ای ایران این است که ایران در آستانه تولید اورانیوم در سطح ساخت سلاح قرار دارد. هرگونه توافق قابل قبول باید نه تنها چنین توانایی را متوقف کند بلکه توانایی ایران برای چنین کاری را به عقب بازگرداند که این امر نیازمند آن است که میزان و سطح غنی‌سازی ذخایر اورانیوم، شمار و نوع عملیات و سانتریفیوژ‌های نصب شده، طرح تأسیسات غنی‌سازی و تولید پلوتونیوم محتمل در رأکتور آب سنگین اراک را محدود شود.
چهارم اینکه، نظام بازرسی سرسختانه و محکم از تأسیسات هسته‌ای ایران و نظارت بر برنامه هسته‌ای ایران را تحمیل کنند.
پنجم، مذاکرهکنندگان باید از موضع محکم مذاکره کنند. ایران در موارد کمی مصالحه کرده است و آن به واسطه تهدید به زور بوده است. موفقیت این مذاکرات این بوده است که ایران به این امر پی برده است که اگر مذاکرات شکست بخورد، پیامدهای مخرب و واقعی برای این کشور خواهد داشت.
لس‌آنجلس تایمز در اینباره افزود: این مسئله نیازمند حداقل یکی از این اقدامات آمریکا می‌شود که تشدید تحریم‌ها و ترغیب کشورهای دیگر برای انجام چنین کاری، صدور بیانیه های معتبر و محکم مبنی بر آنکه تمام گزینه‌ها روی میز قرار دارد، آغاز استقرار ارتش و تأکید بر اقدام نظامی اسرائیل در صورتی که چنین اقدامی را آغاز کند، می‌شود.
راهکار پیشنهادی ششم و نهایی این است که وقت را تلف نکنید. ایران احتمالاً تا اواسط سال ۲۰۱۴ و شاید زودتر، به توانمندی هسته‌ای غیرقابل کشف دست پیدا میکند و در این صورت زمان اندکی برای مذاکره و اجرای یک توافقنامه باقی می‌ماند. احتمال می‌رود «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه ایران در نشست ژنو یک جدول زمانی برای جمع‌بندی مذاکرات ارائه دهد اما با توجه به پیشرفت هسته‌ای ایران در ۱۸ ماه گذشته و فعالیت‌های اعلام نشده قبل از آن، مذاکره کنندگان نباید برنامه‌ای را بپذیرند که فراتر از زمانی برود که دیگر نتوان به هیچ طریق از ایران هسته‌ای جلوگیری کرد.
این روزنامه آمریکایی در پایان با اشاره به این ۶ راهکار نتیجهگیری کرد که مذاکرهکنندگان ۱+۵ باید به این قواعد توجه کنند تا از هرگونه اشتباه جلوگیری کنند و هرگونه توافقنامهای که این قواعد را نقض میکند، دوری کنند.
