به گزرش افکارنیوز، هرگز به این موضوع فکر کرده اید که اولویت زندگی تان چیست؟ یا هدف نهایی خلقت بشریت چیست؟ نحوه زندگی روزمره، حالات روحی و روانی که هم اکنون داریم، بیانگر عینی اولویت بندی زندگی آدمی است. تمامی تصمیمات لحظه به لحظه که هر شخصی برای امور زندگی خود می گیرد، ریشه در نوع تفکر، باورها و اولویت بندی ها دارد. اینکه هدف آدمی از زندگی چیست و برای رسیدن به آن چه اقداماتی می کند نیز بستگی به اولویت ها دارد. برای هر شخصی، مسائل مهم و با ارزش تر از امور دیگر است و همین میزان ارزش و اهمیت یک مسئله مشخص کننده نوع زندگی، رفتار و عملکرد وی می شود اینکه در ذهن و فکرمان اولویت زندگی مان ثروت، خانواده، کار، تحصیل و لذت باشد بر نوع و روش زندگی مان بسیار تاثیرگذار است.

شخصی که اولویت زندگی اش تحصیل باشد، تمامی امور زندگی خود را به نحوی تنظیم می کند که در نهایت به خواسته و هدف خود برسد و برای رسیدن به هدف از هیچ کاری دریغ نمی کند. همین طور شخصی که اولویت زندگی اش را کار و شغل خود انتخاب کرده برای بهترین بودن در حرفه خود از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند و همین انتخاب کار به عنوان آنچه دوست دارد و می پسندد بر تمامی روند زندگی، حتی بر فیزیک، نوع رفتار، خلق و خو و عملکرد تاثیرات به سزایی خواهد گذاشت، نوع روابط اجتماعی افراد نیز با این انتخاب و تعیین اولویت ها متفاوت خواهد بود و شاید مسائلی که برای شخصی که اولویت اش خانواده است با آنکه اولویت اش کار است بسیار متفاوت باشد. آدمی با همین انتخاب ها زندگی خود را شکل و رنگ می بخشد.

عده ای شاید هیچگاه به صورت ملموس و عینی به این مسئله فکر نکرده اند. محیط و خانواده ناخوداگاه ذهنیت آنان را شکل بخشیده است. گاهی برخی باورهای غلط و سنتی سبب دور شدن بشر از ماهیت وجودی اش می شود. تفکر آگاهانه در مورد این موضوع موجب انتخاب صحیح و درست تری است. زمانی که فردی به طور ناخودآگاه آموخته اولویت زندگی و هدفش را فقط تحصیل بداند و ذات وجودی و امیال درونی او متفاوت از آنچه انجام می دهد باشد، به طور قطع در نوع روابط و عملکرد دچار مشکل خواهد شد. وقتی شخصی از زندگی خود راضی نیست شاید دلیلش هماهنگ نبودن اولویت بندی فکری شخص یا کاری باشد که انجام می دهد. شخصی که اولویت زندگی اش تحصیل نیست و به این کار می پردازد تحصیل اش یک انجام وظیفه بیش نیست و به طور قطع از این کار لذت نخواهد برد. برخی هدف نهایی و اولویت شان لذت بردن از زندگی است و تمامی تلاش خود را می کنند تا به هر طریقی این احسا خوشایند را در خود ایجاد کنند.

آنچه مسلم است هدف نهایی و غایی هر کس استفاده از زندگی خود و لذت بردن از لحظه به لحظه آن است و فقط نوع انتخاب مسیر و عملکرد افراد تفاوت دارد و آن نیز بسته به نوع فرهنگ، تربیت، میل درونی و ذاتی افراد است. با این تفاسیر اولویت زندگی بشر رسیدن به احساس سعادت و خوشبختی و راهی است که می پیماید و نوع مسیری که بر می گزیند اعم از تحصیل، کسب ثروت، عشق به کار همه و همه فقط در حکم وسیله ای جهت رسیدن به آن سعادت و احساس رضایتمندی است.

گاه عده ای بر اثر افراط و تفریط به بیراهه می روند همان طور که ذکر شد هدف زندگی هر انسانی رسیدن به تکامل و احساس لذت از ثانیه به ثانیه زندگی است برخی برای رسیدن به این هدف به افراط و تفریط در استفاده از ابزارهای رسیدن به این هدف را می پیمایند. هدف از تحصیل، ثروت، شغل و… رسیدن به لذت و احساس خوشایند خوشبختی و سعادت است و هر نوع زیاده روی و کم کاری در استفاده از این امور در زندگی موجب فراموش شدن هدف اصلی و غایی زندگی می شود. آدمی آفریده شده تا از تمامی مواهب و امکاناتی که در اختیارش قرار داده شده نهایت استفاده را ببرد و از زندگی خود به رضایت و سعادت برسد. هر کدام از علایق مسیری است که آدمی را به هدف نهایی و غایی رهنمون می سازد. بشری که انتخاب می کند فردی خوشبخت است و زندگی سرشار از رضایتمندی خواهد داشت! برای انتخاب صحیح و یافتن مسیر و وسیله مناسب جهت رسیدن به خواسته، یا خوشبختی لازم به نظر می رسد که تک تک افراد ابتدا هدف خود از زندگی را مشخص ساخته و برای یافتن وسیله مورد نیاز جهت رسیدن به خواسته شان تمامی علایق و استعدادهای درونی خود را مورد وارسی دقیق قرار دهند. بعضی مردان و زنان با توجه به تلاش روز افزون و مداوم شان آن احساس خوشایندی که باید در خود داشته باشند را حس نمی کنند، اینان فقط قادرند بر تمرکز بر اصول یاد شده و مشخص ساختن و مکتوب کردن خواسته ها به آنچه که می خواهند برسند. آنچه اهمیت دارد تصمیم و خواسته افراد و دیدی است که نسبت به زندگی روزمره و گذران زندگی خود دارند.

البته نباید نادیده گرفت مسیر انتخاب شده توسط هر کس بالطبع بر نوع زندگی اطرافیان نیز تاثیرات به سزایی خواهد گذاشت. البته این، به آن معنا نیست که زنان و مردان از خواسته های خود بگذرند تا اطرافیان از رضایت کامل برخوردار باشند، بلکه هدف رسیدن به اصولی است که نه خود فرد و نه اطرافیان مورد آسیب قرار نگیرند، آنچه هر شخصی انتخاب می کند چه صحیح و چه نادرست نشان دهنده ذهنیت و باورهای آن شخص است. نباید فراموش کرد احترام به باورها و عقاید دیگران لازم و ضروری است. افرادی که می خواهند با آرامش، آسایش و در کمال رضایتمندی روزهای عمر را سپری نمایند قدم اول را با انتخاب آنچه دوست می دارند برخواهند داشت. بهسازی عقاید و باورها یکی از اسرار سعادتمندی به شمار می رود.

خانواده جوان/ شماره ۱۹۸/ آذر ماه ۹۲/ ستاره حميدي/ صفحه ۲۰