مشاور رییس جمهور و دبیر مناطق آزاد هستم

به گزارش افکارنیوز، اکبر ترکان مشاور رئیس‌جمهور به عنوان میهمان برنامه امروز شناسنامه در پاسخ به این سؤال مجری برنامه مبنی بر اینکه بنده شما را به چه عنوانی به مخاطبان معرفی کنم مشاور ارشد رئیس‌جمهور، دبیر شورای مناطق تجاری، سرپرست سازمان فضایی ایران یا عضو شورای اقتصاد و سرمایه‌گذاری، اظهارداشت: بنده الان مشاور و دبیر مناطق آزاد هستم بقیه سمت‌ها ماموریت بود؛ در مورد ۴ حوزه فعالیت ریاست جمهوری، معاونت امور بین‌الملل، دبیرخانه جنبش غیرمتعهد‌ها، شورای عالی ایرانیان و سازمان فضایی مأمور بودم که از نظر ساختاری مورد بازنگری قرار گیرد.

وی افزود: با توجه به جمع‌بندی همکاران ما، دلیلی بر ادامه معاونت امور بین‌الملل نیست و موافقت شد که این معاونت منحل شود، همچنین پیشنهاد شد دبیرخانه جنبش عدم تعهد به وزارت خارجه برود که این طور هم شد، سازمان فضایی هم پیشنهاد شد که در ریاست جمهوری بماند با ترتیباتی که مسئله وزارت ارتباطات هم قابل حل باشد چون ماهواره برای آنها مثل راه‌آهن برای وزارت راه است و قابل حذف نیست.

ترکان ادامه داد: بر این اساس بخش ماهواره مخابراتی به وزارت ارتباطات باز می‌گردد و شورای عالی ایرانیان نیز قرار شد در ریاست جمهوری بماند به شرطی که تداخل با وزارت خارجه نداشته باشد، که با انتصاب آقای شریعتمداری به عنوان معاون اجرایی رئیس‌جمهور، شورای عالی ایرانیان و سازمان فضایی زیرمجموعه این معاونت قرار گرفت از این رو بنده را در آنجا رها کردند و ماموریت دبیرخانه شورای مناطق آزاد و مشاور رئیس‌جمهور را دارم.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا در دانشگاه آزاد هم فعالیت دارید، گفت: با دانشگاه آزاد از قدیم همکاری داشته‌ام هم در زمان جاسبی و هم دانشجو، آنجا فعالیتی به نام شورای علوم و فناوری‌های پیشرفته است. جمعی از دوستان هستند و من هم آنجا فعالیت می‌کنم، ریاست آن با رئیس دانشگاه است و جلسات ماهانه‌ای است که یک ماه یک بار برای فناوری‌های پیشرفت‌ تشکیل می‌شود.

مشاور رئیس‌جمهور در پاسخ به این سؤال که آیا الان وقت دارید به این چند کار برسید، افزود: ‌ بنده فقط در مناطق آزاد هستم و به طور محدودی هم در خدمت آقای رئیس‌جمهور در صورتی که لازم بدانند و چیزی را ارجاع کنند، البته مشاور ارشد هم نیستم مشاورم.

اکبر ترکان در بخش دیگری از سخنان خود در مورد آغاز دوران مسولیت‌اش در نظام جمهوری اسلامی گفت: بچه های دانشگاه شریف همان اوایل پیروزی انقلاب ستادی تحت عنوان ستاد مسکن راه اندازی کردند. اما بعد از فرمایش امام در خرداد ۵۸ مبنی بر تشکیل جهاد سازندگی، بچه های ستاد مسکن تصمیم گرفتند همان ساختار را به جهاد سازندگی تبدیل کنند و در نهایت همه به صورت یکپارچه به لرستان رفتیم. من دو سال در استان لرستان حضور داشتم و در جهاد آن جا فعالیت می کردم. آخر خرداد ۶۰ هم به استانداری ایلام رفتم.

وی ادامه داد: دو سال ایلام بودم. از سال ۶۲ تا اوایل سال ۶۴ هم به استان هرمزگان رفتم. از سال ۶۴ هم به مدت چهار سال هم در سازمان صنایع دفاع بودم. سال ۶۸ هم که دو وزارتخانه سپاه و دفاع با یکدیگر ادغام شد، بنا بر مصلحت هایی که در آن زمان وجود داشت، بنده به عنوان وزیر دفاع انتخاب شدم. البته فکر می کنم آن زمان افراد شایسته تری نسبت به من برای تصدی این وزارتخانه وجود داشتند اما از آنجایی که می خواستند فردی را برای این پست انتخاب کنند که نه سپاهی باشد و نه ارتشی، جناب آقای هاشمی بنده را برای این مسولیت انتخاب کردند.

ترکان در مورد ماجرای پایان جنگ نیز گفت: در آن زمان من مدیرعامل سازمان صنایع دفاع بودم. به دلیل شرایط جنگ و کشور افرادی که از من بزرگتر بودند هم برای کمک به صنایع دفاع آمدند. افرادی مثل مرحوم میری، آقای آل اسحاق، آقای سعیدلو، دکتر اعرابی، آقای نعمت زاده، آقای تولایی، آقای کیانی، دکتر مهدی بازرگان که همگی باتجربه و کاردان بودند به صنایع دفاع آمدند. دراین ترکیب که بخشی نظامی، سپاهی، ارتشی، شخصی و صنعتی بودند گاهی بحثهای سیاسی جنگ هم مطرح می شد. حضرت امام در یک موقعیتی فرمودند تردید در مساله جنگ خیانت به رسول الله(ص) است. من این فرمایش امام را نوشتم و آن را در اتاقم نصب کردم و به دوستان گفتم که دیگر بحثسیاسی در جنگ نخواهیم داشت.

وی ادامه داد: در فاصله بسیار کمی از این موضوع، حضرت امام(ره) مصلحت دیدند که بفرمایند من آبرویم را با خدا معامله کردم. البته آن هم یک باب مهمی در انقلاب اسلامی است.

ترکان افزود: حضرت امام(ره) شخصیت واقعیت گرایی بودند. امام(ره) تا آنجایی که می توانستند به هرآنچه فرماندهان می خواستند کمک می کردند تا جنگ جلو برود. من از آقای روحانی شنیدم که می گفتند ما در اهواز با بچه های جنگ جلسه ای داشتیم و بحثهای بسیار جدی تا نزدیک به نماز صبح ادامه داشت. آقای روحانی می گفتند من به آقایان گفتم همین مباحثرا بنویسید و خدمت امام(ره) ارائه دهید. این آغازی است که نتیجه آن شد نامه ای که فرمانده محترم سپاه مرقوم فرمودند و نیازها را برای ادامه جنگ تقدیم امام(ره) کردند. البته ایشان در این نامه نوشته بودند که ما آماده ایم جنگ را ادامه دهیم.

وی ادامه داد: حضرت امام(ره) این نامه را جهت پیگیری به آقای موسوی(نخست وزیر) دادند که ایشان هم گزارشی در مورد شرایط کشور به امام(ره) ارائه دادند. بعد از اینکه این دو گزارش به دست امام(ره) می رسد، امام(ره) خطاب به سران کشور می فرمایند ببروید و جنگ را تمام کنید. آنجا آقای هاشمی می گویند اجازه دهید من این موضوع را اعلام کنم، بعد شما با من برخورد کنید که امام(ره) می فرمایند خیر، لازم نیست، بروید و جنگ را تمام کنید. استنتاج من از این شنیده این است که اگر ما گزارشاتی دقیق به رهبری تقدیم کنیم، ایشان بهترین تصمیم را خواهند گرفت. این ما هستیم که همه چیز را به اندازه واقعی و شکل درست گزارش دهیم.

مشاور رئیس‌جمهور، در مورد تجهیز نیروها در زمان جنگ هم اظهار داشت: در آن زمان بودجه جنگ سالی، سه میلیارد دلار بود. زمانی که من به صنایع دفاع آمدم، نیمی از این بودجه را فقط به خرید مهمات اختصاص می دادیم. اولین ماموریت بنده و همکارانمان این بود که این حجم مهماتی را که به کشور وارد می کنیم را خودمان بسازیم. در نهایت برنامه ای برای افزایش تولید مهمات آماده شد که در این برنامه افزایش تولید باروت، تی ان تی و… هم پیش بینی شده بود. این اولین پروژه ای بود که می خواستیم در ایران تی ان تی تولید کنیم و به دلیل اینکه در این زمینه تجربه ای نداشتیم، کار خیلی خطرناک و حساس بود، ما در این مسیر شهدایی هم داشته ایم اما بالاخره به دنبال باروت، تی ان تی، چاشنی، فولاد سازی، برنج سازی و… رفتیم.

وی ادامه داد: هر کسی گوشه یکی از این ده ها پروژه را گرفت تا کار پیش برود. ابتدا سرهنگ رحیمی و بعد غلام کیانی رئیس مهمات سازی بودند که کارهای شجاعانه ای صورت گرفت. من در همین زمینه داشتم قراردادی می بستم به ارزش ۱۴۰ میلیون مارک برای افزایش ظرفیت چاشنی. همان ایام بود که بچه ها به اتاق من آمدند و گفتند این را نخر، ما خودمان می سازیم. گفتم این کار خیلی پیچیده است، در نهایت من را قانع کردند که خودمان می توانیم این چاشنی را بسازیم. در نهایت من آن قرارداد را نگه داشتم و بچه ها هم خوشان این چاشنی را تولید کردند.

ترکان افزود: در ادامه تی ان تی اصفهان راه اندازی شد، یک کارخانه پوکه سازی جدید در کنار کارخانه پوکه سازی قدیم راه اندازی شد، یک کارخانه برنج سازی جدید راه اندازی شد، پنج خط ِ پُر کن راه اندازی شد و… جمع این ها باعثشد که ما در زمینه مهمات(به جز اقلامی خاص) دیگر نیازی به واردات نداشته باشیم.

اکبر ترکان با بیان اینکه در آن زمان اسحله ژ - ۳ را خودمان می ساختیم ادامه داد: مهم ترین چیزی که بچه های بسیجی نیاز داشتند تا پشت وانت و به صورت چریکی از آن استفاده کنند، دوشکا بود که برای ما خیلی مهم بود و بچه ها موفق شدند آن را بسازند. به دنبال خمپاره انداز هم رفتیم که البته سپاه در این زمینه از ما(صنایع دفاع) جلوتر بود. سردار نجار آن موقع رئیس حدید بود که خمپاره اندازهای مختلف را با موفقیت ساختند و به تولید انبوه رساندند. صنایع دفاع چند سال بعد از سپاه موفق شد خمپاره انداز تولید کند.

وزیر دفاع دولت سازندگی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: چیزی که تاکتیک اصلی ما در جنگ به شمار می رفت، موج نیروی انسانی و ابتکارات و خلاقیت های فردی بود. از طرف دیگر پیشرفته ترین تجهیزات دنیا به دست دشمن ما می رسید و ما خودمان بودیم و عنایت پروردگار. وقتی جنگ به پایان رسید عراق ۸۵ میلیارد دلار بدهکار بود، این یعنی دیگران به عراق پول می دادند اما وقتی جنگ به پایان رسید ما هنوز ذخایر ارزی داشتیم و هیچ بدهکاری نداشتیم.

وی ادامه داد: ما فکر می کردیم باید به صورت طولانی مدت مقاومت کنیم به همین دلیل ارزان می جنگیدیم. در طرف مقابل عراقی ها با تجهیزات پیشرفته و گران قیمتی با ما می جنگیدند.

ترکان در مورد فعالیت های پیش از انقلاب خود هم اینگونه گفت: من هم مثل بقیه یک آدم معمولی بودم که یک مقدار در فعالیت های مذهبی حضور داشتم. یک بار در سال ۵۰ دستگیر شدم و مدت کوتاهی بازداشت بودم. بعد از آن هم تا پیروزی انقلاب در شرکت های خصوصی کار می کردم و در آموزش و پرورش مشغول تدریس بودم. البته حضورم در آموزش و پرورش با تدریس دانشجویی آغاز شد. آن زمان طرحی بود که به دانشجویان اجازه می داد بعد از ظهرها به تدریس بروند و در ازای آن حق الزحمه دریافت کنند. من هم جزو این افراد به تدریس رفتم. کم کم اتفاقاتی افتاد که همراه با جمعی به مدرسه ای رفتیم که دوستان امور مربوط به آن را در دست گرفتند و من هم با آن ها کار می کردم.

وی ادامه داد: بعد از مدتی در شرکتی شروع به فعالیت کردم که در زمینه شن و ماسه فعال بود. از سرپرستی شیفت شب این شرکت کارم را شروع کردم و جلو رفتیم. در این مدت فعالیت سیاسی چندانی نداشتم و در حد بضاعتم کارهای کوچکی انجام می دادم.

ترکان اظهار داشت: من در مقابل چهره های ارزشمند انقلاب در آن زمان عددی حساب نمی شوم.

وی در مورد چگونگی بازداشت خود هم گفت: تظاهراتی علیه جشن های شاهنشاهی در دانشگاه شریف برگزار می شد که با بالا گرفتن این تظاهرات، پلیس وارد دانشگاه شد و به ضرب و شتم دانشجویان پرداخت و در نهایت دستگیر شدیم.

اکر ترکان در بخش دیگری از مصاحبه تلویزیونی خود در مورد وزارت راه و ترابری دولت دوم آیت الله هاشمی رفسنجانی هم گفت: آقای هاشمی رفسنجانی در دوره دوم ریاست جمهوری شان گفتند یا به وزارت کشور برو یا وزارت مسکن و یا وزرات راه، من یک هفته فرصت خواستم تا در این مورد فکر کنم، بعد از یک هفته به ایشان گفتم به وزارت راه می روم. به هرحال من به لحاظ تحصیلاتی که داشتم و همچنین فعالیت های پیش از انقلاب و حضور در جهاد سازندگی بعد از پیروزی انقلاب، بنیه مختصری در این زمینه داشتم.

مشاور دولت تدبیر و امید در بخش دیگری از شناسنامه گفت: من بعد از سعیدی کیا به وزارت راه رفتم. ایشان انسان بسیار ورزیده ای هستند که به خوبی وزارت راه را اداره کرده بودند. من با این تصور به وزارت راه و ترابری رفتم که باید خیلی چیزها را تغییر دهم اما وقتی با بچه های وزارت راه آشنا شدم و معاونین آقای سعیدی کیا را شناختم، به جز معاون برنامه ریزی که عوض شد، تا آخر دوران مسولیتم از همه معاونین ایشان استفاده کردم. آقای سعیدی کیا هم خودشان می آمدند و من مسائلی را که نمی دانستم را با ایشان مطرح می کردم و در تصمیم گیری از ایشان کمک می گرفتم.

ترکان در واکنش به این سوال مجری برنامه که گفت بعضی‌ها معتقدند برخی از پروژه های دولت سازندگی مثل فرودگاه زنجان توجیه نداشته، گفت: برخی از این صحبت ها درست است اما مرجع تصمیم گیری در مورد آن مجلس بوده نه دولت، وقتی برنامه اول به مجلس رفت، رئیس کمیسیون راه و ترابری مجلس آگهی در تابلو زدندو از نمایندگان خواستند اگر برای مناطق خود پیشنهادی دارند به این کمیسیون بروند و پیشنهادات خود را ارائه کنند. هر کسی هم از هر منطقه ای پیشنهادات خود را فهرست و ارائه کردند. در نهایت بسته ای از این پیشنهادات به برنامه اول اضافه و به دست دولت رسید و تبدیل به تکالیفی شد که مجلس در برنامه اول به عهده دولت گذاشته است.

وی ادامه داد: برخی از این طرح ها اصلاً بررسی نشده بود و مطالعه نداشت. به نظرم اهداف برنامه با وارد شدن در پروژه ها متفاوت است و مجلس باید به اهداف برنامه ورود پیدا کند.