به گزارش افکارنیوز، محمد علی پورمختار، رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی درباره‌ی مسائل مختلفی از جمله رسیدگی به مفاسد فوتبال ایران سخن گفت. او رشوه‌خواری، شرط‌بندی، قراردادهای صوری، فریب بازیکنان و مانند اینها را جزو مفاسد موجود در فوتبال ایران دانست و گفت که برای حل آنها به عزم جدی و توجه به قوانین موجود نیاز است.

گفت‌وگو با محمدعلی پورمختار را در ادامه می‌خوانید:

* اگر موافق باشید از بحثرسیدگی به فساد در فوتبال شروع کنیم. این کار که چندی است در کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی شروع شده اکنون در چه مرحله‌ای است؟

فعلا در مرحله‌ی تحقیق و جمع‌آوری اطلاعات هستیم. در این مدت با دست‌اندرکاران جلساتی گذاشته و اطلاعات گرفته می‌شود تا کم و کیف موضوع، علل و راه حل‌های جلوگیری از فساد در این حوزه مشخص شود.

* با مدیران باشگاه‌ها و مسوولان هم جلسه داشته‌اید؟

دوشنبه هفته گذشته از مدیران عامل و اعضای هیات مدیره باشگاه‌ها دعوت کردیم و در جلسه‌ای مفصل با آنها صحبت کردیم. مدیران درباره‌ی مسائل اقتصادی و مشکلات تیم، نحوه‌ی تامین منابع مالی، پرداخت‌ها به بازیکنان و راه حل‌های برون‌رفت از مشکلات و وجود برخی مفاسد اظهارنظرهایی کردند که مفید بود.

* یکی از مشکلاتی که مدیران فوتبال ایران همیشه از آن می‌نالند بحثحق پخش تلویزیونی مسابقات است که صدا و سیما رقم واقعی آن را پرداخت نمی‌کند. آیا در این‌باره هم صحبتی مطرح شد؟

اتفاقا یکی از مسائل مطرح شده همین بود. حق پخش یکی از منابع درآمدی فدراسیون فوتبال است که باید بین تیم‌ها توزیع شود. تیم‌ها در مشکل مالی به سر می‌برند و این مساله یکی از دلایل آن است. باشگاه‌ها مجبور هستند برای تامین منابع مالی به فعالیت‌های جانبی اقتصادی متوسل شوند.

* این‌که باشگاه‌ها فعالیت اقتصادی داشته اشند بد است؟

در این مساله ایرادی نمی‌بینیم که تیم‌ها خودشان درآمدزایی کنند؛ چون حق پخش، بلیت‌فروشی، تبلیغات پیراهن و مانند اینها شاید نتوانند همه هزینه‌های تیم را تامین کنند و برای همین لازم است که آنها درآمدهای حاشیه‌ای هم داشته باشند. اگر این درآمدها قانونی و شرعی باشد مشکلی نداریم. مشکل ما پول‌هایی است که گرفته می‌شود و در قالب رشوه، شرط‌بندی، قراردادهای صوری کلان و مانند اینها پرداخت می‌شود. این کارها را به عنوان مفاسد فوتبال در دست بررسی داریم.

* در جلساتی که تاکنون برگزار شده درباره‌ی چه مسائلی بحثشده است؟

در مجموعه جلسات متعدد وجود رگه‌هایی از فساد از قبیل تبانی، دلالی، شرط‌بندی، قراردادهای صوری، فرار مالیاتی، فریب بازیکن‌ها و اصطلاح جدیدی به نام «بورس‌بازی روی بازیکن» به این معنی که قیمت آن را بی‌دلیل زیاد کنند که دلال‌ها سود کلان ببرند، بررسی شده است. در این میان نقش معدود رسانه‌هایی هم وجود دارد که با تبلیغ بازیکنان و تشویق تیم‌ها به خرید گران‌تر آنها عملکردشان جزو مصادیق فساد است.

* میزان وجود این فسادها در فوتبال چقدر است؟

این مساله در تیم‌های مختلف به اشکال گوناگون وجود دارد. در لیگ برتر به نحوی و لیگ‌های دست اول و دوم به نحو دیگر مطرح است. آن‌چه مسلم است این‌که فساد وجود دارد و همه هم از آن مطلع هستند اما حل آن به عزم جدی نیاز دارد. خصوصا وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون فوتبال که مسوولیت اول فوتبال را دارند باید نظارت خود را قوی‌تر کنند. این نهادها چون خودشان به ماجرا نزدیک هستند راه حل‌های مشخص‌تری برای این مساله دارند.

* آیا حل فساد در فوتبال با خلاء قانونی مواجه است و مجلس شورای اسلامی باید در این زمینه ورود کند؟

برعکس! به اندازه‌ی کافی قانون داریم اما به آنها بی‌توجهی می‌شود. مخصوصا وقتی موردی کشف می‌شود، به صورت جدی دنبال نمی‌شود.

* آیا فساد فقط در فوتبال ایران هست و سایر رشته‌ها از این مساله مصون هستند؟

از وقتی که مفاسد فوتبال را بررسی کرده‌ایم از برخی رشته‌های دیگر هم شکایت‌هایی به دست ما رسیده است که ممکن است بعدها در دستور کار قرار بگیرد اما چون فوتبال جامعی از انواع فسادها می‌تواند باشد، اگر دلایل و راه حل‌ها را در آن پیدا کنیم می‌توانیم آنها را به سایر رشته‌ها تعمیم دهیم.

* این شکایت‌ها از چه رشته‌هایی به دست شما رسیده است؟

اجازه بدهید فعلا نامی از این رشته‌ها نبریم!

* بسیاری از افراد مطلع از مفاسد فوتبالی نگران هستند که در صورت اطلاع دادن، خود مجرم شناخته شوند و به دلیل کتمان حقیقت، مجازات شوند. آیا برای این دست افراد برنامه‌ای دارید؟

روش ما این است که قبل از بررسی تخلف فردی و موردی و معرفی افراد به قوه قضاییه به اصطلاح، ریشه‌های غلط و نامطلوب را که باعثبروز فساد است بررسی کنیم. به همین دلیل به کسانی که از موارد فساد اطلاع دارند اطمینان می‌دهیم که اگر اطلاعاتشان را در اختیار ما قرار دهند خودشان تحت پیگرد نخواهند بود.

* یکی از مواردی که سر و صدای زیادی بپا کرد و باعثبروز شائبه‌ها و انتشار شایعه‌هایی شد، دعوت از عادل فردوسی‌پور به جلسه کمیسیون اصل ۹۰ بود. دلیل این دعوت چیست؟

ابتدا باید بگویم که هیچ یک از کسانی که به عنوان مطلع در کمیسیون حاضر شدند، درباره فردوسی‌پور مطلبی مطرح نکرده و اتهامی به او نسبت نداده‌اند اما چون او در رأس رسانه‌های ورزشی است و قطعا اطلاعات خوب، مناسب و ان‌شاءالله درستی به او می‌رسد، به عنوان کارشناسان و مطلع خواسته‌ایم که به کمیسیون بیاید و توضیح‌هایی را که می‌تواند ارایه دهد.

* یکی از نگرانی‌های اهالی فوتبال این است که پی‌گیری مفاسد فوتبالی بیش از حد طولانی شود و به اصطلاح رویشان سرپوش گذاشته شود! چه توضیحی در این‌باره دارید؟

رسیدگی در بحثورزش مانند جاهای دیگر چند مرحله دارد و طبیعی است که وقتی کمیته بدوی رأیی را صادر می‌کند فرد محکوم حق دارد اعتراض کند تا تجدیدنظر شود. مساله مهم این است که رأی کمیته بدوی چون قطعی نیست، اساسا نباید رسانه‌ای شود تا اگر با اعتراض فرد قرار به تجدیدنظر باشد شائبه‌ای ایجاد نشود. به نظرم موردی که در فوتبال مطرح شد و باعثشد این مساله سر زبان‌ها بیفتد نباید رسانه‌ای می‌شد؛ چون اگر کمیته تجدیدنظر به این نتیجه برسد که داور بی‌گناه بوده به خاطر طرفداران تیم معروف و جو رسانه‌ای در صدور رأی ملاحظاتی را انجام خواهد داد.

* پس از بازگشت کاروان ایران از المپیک پکن، کارگروهی در مجلس شورای اسلامی تشکیل شد که علل ناکامی ورزش ایران را بررسی کند اما هیچ نتیجه‌ای از آن عاید ورزش نشد. اکنون مجلس چقدر در به نتیجه رساندن بررسی‌هایش جدی است؟

یادم هست که آن زمان کمیسیون‌های فرهنگی و تربیت‌بدنی مجلس به ریاست مرحوم یحیی‌زاده پی‌گیر بحثبودند اما این بار کمیسیون اصل ۹۰ ماجرا را دنبال می‌کند. تفاوت کمیسیون اصل ۹۰ با سایرین این است که آنها کارشان قانون‌گذاری است ولی کار ما رسیدگی است. خصوصا این‌که نتایج نهایی و گزارش‌های ما موثر است و برای اجرایی شدن از دستگاه‌های نظارتی دیگر مثل سازمان بازرسی کل کشور استفاده می‌کنیم. خود کمیسیون هم تا پایان کار و اجرای آن ماجرا را دنبال می‌کند.

* اعضای کارگروهی که مسوول بررسی این مساله شده‌ چقدر در زمینه‌ی ورزشی تخصص دارند؟

اعضای این کارگروه، کارشناسان ورزشی هستند و شناخت کافی دارند. خود من هم به خاطر سوابق ورزشی و آشنایی که با کارکرد باشگاه‌ها دارم، از نزدیک حوزه را می‌شناسم. فکر می‌کنم که این کارگروه تخصصی کافی را برای به نتیجه رساندن بحثدارند.

* سوال آخر این‌که چرا ریاست این کارگروه به فردی چون حجت‌الاسلام رسایی سپرده شده است؟ آیا ایشان تخصص کافی را برای این کار دارند؟

ایشان رییس کمیته ارتقای سلامت محیط اداری هستند و موضوع این پرونده خود به خود در صلاحیت این کمیته است.