پژویان: آمده ام جانم را بردارم و فرار کنم!
گروه اقتصادی:

پژویان در گفتگو با افکارنیوز و در اولین مصاحبه خود بعد از خداحافظی رسمی با شورای رقابت، می گوید: «من دیگر استعفا دادم. استعفای من به دلیل کارشکنی ها و مشکلاتی بود که بر سر راه من قرار می دادند و باعثشد من احساس کنم تلاش هایم دیگر به جایی نخواهد رسید. و بالاخره آدم های قدرتمندی هستند که تلاش های شما را خنثی می کنند من جمله در صنعت خودرو.»

به گزارشافکارنیوز، او در واکنش به صحبت های انجام شده در مورد خودش اضافه می کند: «معلوم است وقتی من می خواهم حق مردم را بگیرم، عده ای انحصارگر و افرادی هم داستان با آنها خوششان نمی آید و می گویند دخالت نکن. کار شورای رقابت قیمت گذاری برای حفظ و تامین منافع مردم است و بسیار بدیهی است که انحصارگر می گوید به من کاری نداشته باش.»

پژویان «مجموعه ای» را مقصر می داند که «با خودروسازان هم داستان هستند و بون توجه به منافع مردم عمل می کنند.»

از او در مورد دست های پشت پرده ماجرا می پرسیم و او در جواب می گوید: «من استعفا داده ام، آمده ام جانم رو بردارم و دربروم. من نمی خواهم از این موضوع فیلمی پلیسی بسازم. اما به هر حال نمی گذارند کارتان را انجام دهید. در اینجا وقتی مانع شما شوند و هیچ حمایتی هم نداشته باشید، طبیعی است نتوانید کاری انجام دهید. حدقل انتظار من پشتیبانی دولت بود. وقتی دولت هم پشتیبانی نکند، به هر حال تک و تنها کاری نمی توانید از پیش ببرید.»

رییس سابق شورای رقابت در مورد پیش بینی خود از بازار خودروی داخلی نیز معتقد است: «شما هنوز خودروهایی سوار می شوید که خود به خود اتش می گیرند. آن هم در شرایطی که امنیت درمورد خودروها در دنیا به گونه ایست که در تصادفی که له شده است، سرنشینانش سالم از آن بیرون می آیند. در تمام دنیا، ماشین ها با سوخت پایین و با کیفیت و امکانات بالا، با قیمت های بسیار پایین تر عرضه می شوند. صنعت خودروی ما که سابقه ۵۰ ساله دارد و زمانی که ما خودرو می ساختیم که کره ای ها خودرو نمی ساختند چرا الان به کیفیت خودروهای کره که سهل است حتی به مالزی، ترکیه و هندوستان هم نمی رسیم؟ چرا کسی از خودش نمی پرسد؟»

وی در آخر اینگونه بیان می کند: آیا ما آدم هایی هستیم که توان ما از نظر علمی کمتر است؟ اینهایی که در بهترین دانشگاه های دنیا درحال تحصیل هستند، چه کسانی هستند؟ چه دلیلی دارد در شرایطی که ما از تمام این کشورها غنی تر هستیم، از نظر ثروت انسانی هم همینطور، یک نقشه راه برای کل صنعتمان نداشته باشیم؟