«۲۰۱۳» در سوریه؛ از توطئه تا بقای اسد در قدرت

به گزارش افکارنیوز، سومین سال بحران سوریه با تمام تحولات سیاسی و میدانی رو به اتمام است، این تحولات ضامن تغییر چشم‌انداز کلی بحران سوریه در بحبوحه کودتاهای ریشه‌ای در جزئیات این بحران است، بحرانی که بسیاری از منتقدان بعد از پایان جنگ جهانی در ۶۰ سال پیش، آن را بحران سبز نامیدند.

سال ۲۰۱۳ در شرف اتمام است و سال جدید در بردارنده پیامدهای ریشه‌ای در چشم انداز بحران سوریه چه در عرصه‌های سیاسی و میدانی و چه در عرصه انسانی خواهد بود.

در عرصه سیاسی؛

مقدمات و تماس‌ها تنها کمتر از یک ماه مانده برای برگزاری کنفرانس ژنو ۲، جهت به تعویق انداختن آن افزایش یافته است، در راستای تماس‌ها به صورت علنی و غیر علنی و علی رغم موانع پیش رو و نامعلوم بودن کشورهای شرکت کننده در آن به عنوان ناظر یا میانجی، نقش‌ای تعریف شده و حدود بازی برای هر کدام از این کشورها نامشخص است، چرا که با گذر زمان معلوم می‌شود که حجم توافق و راه حل فراتر از سوریه است و شامل مرزهای نقشه سیاسی جدید برای دهه‌های طولانی خواهد بود.

مسئله مشارکت ایران

مسئله مشارکت ایران؛ از مسائل اصلی و همچنان مورد بحثو بررسی است، همچنین مسئله مشارکت اپوزیسیون غیر منسجم و شروط غیر قابل انعطاف آن و عدم توانایی آن برای مذاکره و یا حتی توانایی میدانی و رشد فزاینده گروه القاعده و دو شاخه آن یعنی «جبهه النصره» و «داعش» که از اساس مخالف ایده کنفرانس هستند، در این مسئله نمایان است.

مسائل مذکور و دیگر موارد، نشان دهنده تعویق کنفرانس به زمان نامعلوم است، به گونه‌ای که راه حل اساسی در سایه اختلافات زیاد میان واشنگتن از یک طرف و متحدانش از طرف دیگر محورهای مختلفی را در بر می‌گیرد که نخستن آن پافشاری عربستان سعودی در زمینه تحمیل دستور کار خود است که شامل کناره گیری «بشار اسد»، از قدرت بدون امکان تمدید تا تجدید دوره ریاست جمهوری وی با قدرت قانون اساسی یا در نتیجه انتخابات عمومی یا رفراندوم است.

موانع ژنو ۲

مجموعه‌ای از معادلات و اطلاعات سیاسی بین‌المللی در سایه تحولات سال ۲۰۱۳، تبدیل به موانع اساسی در برابر برگزاری کنفرانس ژنو ۲ شده است که بارزترین آن افزایش قدرت بین‌المللی روسیه در مقابل آمریکا و آمادگی دمشق برای پیشگامی در باز تعریف معادلات بین المللی و تفسیر پیروزی سیاسی مقاومت رهبران سوریه به نفع متحدان منطقه‌ای و بین المللی است، به گونه‌ای که قدرت دمشق از طریق امضای توافق هسته‌ای با غرب به نفع متحد خود تهران نمایان شد، همچنین مقاومت سوریه در شورای امنیت از طریق اعطای فرصت جدید به متحد روسی خود به عنوان عامل حفظ موازنه سیاسی بین المللی در راستای منافع مسکو قرار گرفت که نمود عینی آن سه مورد وتوی روسیه علیه اقدامات غربی بود.

در عرصه نظامی؛

به نظر می‌رسد که بشار اسد موضع خود را تعیین کرده و گفته است که جنگ در سوریه تنها بعد از ریشه کن کردن تروریسم به پایان خواهد رسید، همچنین تحولات میدانی در سایه پیروزی نظام در جبهه‌های متعدد – از القصیر و حمص و القلمون در ریف دمشق گرفته تا غوطه شرقی – زمینه‌های استراتژیک برای برگزاری مذاکره باقی نگذاشته است، چراکه این جبهه‌ها نشان می‌دهد که چیزی برای مذاکره باقی نمانده است.

ارتش سوریه به رغم تاکید مدام دمشق بر اراده خود جهت شرکت در مذاکرات ژنو ۲ به عملیات میدانی خود جهت نهایی کردن شرایط میدانی ادامه می‌دهد که این امر به تنهایی معادلات جدیدی را در این کنفرانس ایجاد خواهد کرد.

«نجیب الحسن»، تحلیلگر سیاسی سوری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در دمشق اظهار داشت که تحولات روزهای پایانی سال ۲۰۱۳ برعکس رخدادهای اوایل این سال بود، چرا که در اوایل ۲۰۱۳ برخی از امکان سرنگونی بشار اسد ابراز شادی می‌کردند و از خوشحالی هلهله می‌زدند.

وی افزود: اواخر سال ۲۰۱۳ میلادی حکایت از باقی ماندن بشار اسد در قدرت دارد و به نظر میرسد که این روزها حامل پیام پیروزی نزدیک باشد و باقی ماندن بشار اسد در قدرت به عنوان راه حلی برای خروج از بحران سوریه خواهد بود.