سرویس مذهبیافکارنیوز- حضرت خاتم النبیین صلى اللَّه علیه و آله شصت و سه سال در این جهان زندگى فرمود، از این مدت دو سال و چهار ماه با پدرش، و هشت سال با جدش عبد المطلب زندگانى کرد، پس از وفات جدش، ابو طالب کفالت او را به عهده گرفت، حضرت ابو طالب تا آنگاه که حیات داشت از آن جناب حمایت می کرد، و او را تکریم و تعظیم می نمود، و از کید دشمنان و مکر مشرکین او را نگهدارى می فرمود.
محمد بن اسحاق گفته: عبد اللَّه پدر حضرت رسول هنگامى که وى در رحم مادرش قرار داشت از دنیا رفت، و بعضى نیز گفته اند: والد ما جد پیغمبر هنگامى که شش ماه از سن او گذشته بود وفات کرده است.
ابن اسحاق گفته: مادر حضرت رسول «آمنه» به اتفاق پیغمبر نزد اخوال آن جناب که در مدینه بودند رفت، هنگامى که از مدینه به طرف مکه مراجعت می کرد در «ابواء» وفات نمود، و پیغمبر در این موقع شش سال از سن شریفش می گذشت.
از بریده نقل شده که وى گفت: حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله به قبرى رسید و در آنجا نشست، و مردم هم با آن جناب نشسته، وى در این هنگام سر خود را تکان داد، مثل این که با کسى سخن می گفت، پس از این گریه کرد، به آن حضرت عرض کردند:
علت گریه شما چه بود؟
فرمود: این قبر آمنه مادر من است، از خداوند اذن خواستم به زیارت قبر مادرم بروم، خداوند هم به من اذن مرحمت فرمود من از محبت هاى مادرم یاد کردم و لذا گریه نمودم.
راوى گوید: من آن حضرت را مانند این وقت گریان ندیدم و در خبر دیگرى است که من از خداوند اذن خواستم تا مادر خود را زیارت کنم، و شما هم به زیارت اهل قبور بروید، تا بیاد مرگ باشید.
حضرت رسول هنگامى که بیست و پنج سال از عمر شریفش می گذشت با خدیجه ازدواج نمود، و در سن چهل و سه سالگى عمویش ابو طالب از دنیا رفت، و خدیجه نیز بعد از سه روز از وفات ابو طالب از دنیا رفت، و پیغمبر این سال را «عام الحزن» نامیدند.
هشام بن عروة گوید: پدرم میگفت: حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله فرمود: قریش همواره از من می ترسیدند تا آنگاه که ابو طالب از دنیا رفت.
پیغمبر تا سیزدهمین سال بعثت در مکه اقامت داشت و پس از این به مدینه مهاجرت فرمود، سه روز یا شش روز در غار «ثور» مخفى بود، و روز دوشنبه یازدهم ربیع الأول به مدینه منوره وارد شد و در این جا ده سال زندگى کرد و در روز دوشنبه بیست و هشتم ماه صفر سال یازدهم از هجرت دار فانى را وداع فرمود.
هنگام وفات آن حضرت اهل بیتش در محل دفن او اختلاف کردند، امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: خداوند روح پیغمبرش را در شریفترین بقاع زمین اخذ می کند، اکنون نیز لازم است که آن حضرت در اطاقى که از دنیا رفته دفن شود.
منبع:زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام / ترجمه إعلام الورى، متن، ص7تا9.
