رسول صدرعاملي طي هفتهي سپري شده به عنوان يكي از پركارترين و شاخصترين فيلمسازان اجتماعي كه هنجارها و ناهنجاريهاي شهري را به تصوير كشيده است، در جشنوارهي فيلم شهر مورد تقدير قرار گرفت اما در مراسم بزرگداشتش سخني نگفت.
این کارگردان سینما درباره‌ی دلایل سکوتش به ایسنا گفت: آنچه باید می‌گفتم، در همان فیلم کلیپ بزرگداشت گفتم و ترجیح می‌دادم، سکوت کنم.
صدرعاملی که سه فیلمش «زندگی با چشمان بسته»، «شب» و «در انتظار معجزه» هنوز به نمایش درنیامده است، مطرح کرد: اگر این روزها خستگی خیلی آزار دهنده‌ای را احساس می‌کنم، برای آن است که رویا و آرمان‌هایی که سه دهه قبل، شخصا برای آن هزینه دادم هیچکدام به سرانجام نرسیده‌اند.
کارگردان «من ترانه، ۱۵ سال دارم» با بیان اینکه سینمای اجتماعی قصه‌هایش را از مردم می‌گیرد، ادامه داد: من فیلمساز شدم و در تداوم سالها کار روزنامه نگاری، قصه‌هایم را از قصه‌های روزمره مردم گرفتم.
صدرعاملی اذعان داشت: سینمای اجتماعی، سینمای هشدار است که یکی از وظایف آن می‌تواند سیاه نمایی نیز باشد. در جامعه، ‌ فیلمساز ژانر اجتماعی باید تلاش کند تا یک لکه سیاه کوچک را نیز بزرگ بنماید تا توجه همه به آن جلب شده و پیش از آنکه آن لکه گسترش یابد و به فاجعه تبدیل شود، متولیان جامعه از خانواده تا مسئولان باید برای آن راه حل پیدا کنند.
وی در عین حال گفت: سالهاست که عنوان سیاه نمایی یک تابوی بدی برای فیلمسازان اجتماعی و مستندسازان شد است که با این اتهام فیلم‌هایشان به ممیزی ناعادلانه منجر می‌شود.
رسول صدرعاملی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره سرنوشت اکران فیلم «زندگی با چشمان بسته‌» به ایسنا گفت: اگر قرار باشد، میزان اصلاحاتی که بر فیلم «زندگی با چشمان بسته» وارد شده است را اعمال کنم، چیزی در حد تیتراژ شروع و پایان فیلم باقی خواهد ماند. اصلاحات وارد بر فیلم در حد حذف یک کاراکتر است.
وی در پاسخ به اینکه با این شرایط فیلم امکان اکران عمومی نخواهد داشت، پاسخ داد: معتقدم اگر در جمع دوستانی که در اداره نظارت فیلم را دیده‌اند، خودم حضور داشتم حتما متوجه‌شان می‌کردم که دچار سوء تفاهم شده‌اند، بنابراین فکر می‌کنم این موضوع قابل حل است.
صدرعاملی خاطر نشان کرد: فیلم «زندگی با چشمان بسته» درباره‌ی تحجر و تعصب ساخته شده که امیدوارم نهایتا خود این فیلم هم دچار تعصب و تحجر نشود.
این کارگردان درباره‌ی سرنوشت اکران فیلم «شب» هم گفت: آنقدر اکران «شب» به تاخیر افتاد که این فیلم کم کم دارد فراموش می‌شود، اما من امیدوارم ظرف یکی دو ماه آینده اکران عمومی شود.
صدرعاملی درباره‌ی روند ساخت فیلم «در انتظار معجزه»(شب و قسم به دلتنگی) توضیح داد: تدوین اولیه فیلم توسط خانم صفی یاری در حال انجام است و صحنه‌هایی از فیلمبرداری باقی مانده که ظرف هفته‌های آینده فیلمبرداری خواهد شد و فیلم وارد مونتاژ نهایی می‌شود.
به گزارش ایسنا، رسول صدرعاملی در کلیپی که در جشنواره فیلم شهر به مناسبت بزرگداشتش ساخته شده بود پس از نمایش بخش‌هایی از «پائیزان» گفته بود: «دو سال قبل از اینکه این فیلم را بسازم «گل‌های داودی» به نمایش درآمد و اکران عمومی موفقی هم داشت. به همین دلیل ساخت، «پائیزان» برای من سخت بود. از طرفی هم می‌خواستم یک سینمای جاده‌ای را تجربه کنم که کمتر در آن تجربه داشتم و از طرف می‌خواستم یک فیلم تماشاگرپسند باشد.»
صدرعاملی در ادامه از تجربه‌ی «دختری با کفش‌های کتانی» سخن می‌گوید: «پس از شش سال بیکاری این فیلم راساختم و این بیکاری باعثشد بود، آدم‌ها از کنارم دور شوند. لحنم عوض شد و با وفاداری به دانش‌های ژورنالیسم به سینما نزدیک‌تر شدم. این روند ادامه داشت تا به «من ترانه ۱۵ سال دارم» رسیدم.»
به‌گفته‌ی این کارگردان ایده‌ی ساخت «من ترانه ۱۵ سال دارم» از اواسط مونتاژ «دختری با کفش‌های کتانی» به سراغم آمد. در «دختری با کفش‌های کتانی» یک دختر شکننده را می‌بینیم اما در «ترانه ۱۵ سال دارم» می‌خواستم این شکنندگی وارونه شود و یک دختر مقاوم را ببینم که اسطوره‌وار در تقابل با مشکلات جامعه ایستاده است. هر کس که فیلمنامه این فیلم را می‌خواند، می‌گفت که چرا ترانه باید بچه‌اش را نگه دارد؟! دو پلان معروف در فیلم بود که به این سوال پاسخ می‌داد.»
صدرعاملی در بخش پایانی صحبت‌هایش گفته بود: «فیلم به فیلم که می‌گذرد، بزرگتر می‌شویم ونسبت به کاری که می‌کنیم به درک می‌رسیم. صادقانه می‌گویم این درک ما را به جایی می‌رساند که می‌فهمیم آنقدر که فکر می‌کردیم فیلم‌ها مهم نیستند بلکه آدم‌ها مهمتر هستند.
خيلي دوست دارم فيلمي بسازم درباره اينكه پير شدن چقدر زيباست چون موهاي سفيد، چهره چروكيده آدمي را به نوعي درك ميرساند، خيلي وقت است كه ساخت اين سوژه دغدغه ذهنيام شده است.