صرف نظر از اینکه نیت بانیان این همایش چه بوده و مطالب مطروحه چقدر صحت و واقعیت دارد و دغدغه هادلسوزانه است یا خدای ناکرده به تعبیر بعضی برای انتخابات زودهنگام است یا بازگشت عده ای به قدرت .که این قضاوتها را هم منصفانه نمی دانم مثل بعضی از نقدهای داغ غیر منصفانه که در آنجا مطرح شد. ولی ۱۰ دلیل را برای عدم لزوم به شرکت یادآورمیشوم :
۱ - موضوع هسته ای اگر چه توسط تیم مذاکره کنندهء وزارت امور خارجه مدیریت میشود ولی موضوعی فرا قوه ایست که توسط هیئتی از شورای عالی امنیت ملی کشور و نمایندگانی از مجلس نظارت و مراقبت شده و روند آن باید به اطلاع رهبری معظم برسد.
۲ - دغدغه های مطروحه از ابتدا تاکنون مورد دقت ناظرین و مذاکره کنندگان قرار گرفته و راهکارهای رفع اشکالات مشخص و اعمال شده است.
۳ - اعتماد رهبری به تیم مذاکره کنند بعنوان فرزندان انقلاب همچنان باقی است و نکته ای که بیانگر کاهش این اعتماد باشد از جانب ایشان بروز نکرده است.
۴ - چهارچوب مذاکرات و خط قرمز های هسته ای از سوی رهبری و نظام برای مذاکره کنندگان مشخص و عدول از آن ها مشروعیت ندارد.
۵ - روزبروز بر بی اعتمادی ما نسبت به غرب و آمریکا در اثر عدم اجرای تعهداتشان در قبال ایران افزوده میشود و رهبری این حقیقت را قبلا پیش بینی کرده اند. اما برای دنیا باید اثبات شود که ایران عامل به مفاد توافقنامه و غرب ناقض مفاد آنست.
۶ - نقد مذاکرات باید قدرت چانه زنی تیم مذاکره کننده را بالا ببرد نه اینکه آنها را تضعیف کند.
۷ - اگر مذاکرات و توافقات برخلاف مصالح و منافع ملی باشد و انقلاب و اسلام در خطر قرار گیرد اولین کسی که دربرابر آن خواهد ایستاد رهبری است و مردم پشت سر ایشان با چنین توافقی مخالفت خواهند کرد.
۸ - همانطور که منتقدین نباید تیم مذاکره کننده را تضعیف کنند. دولت هم نباید با طرح " خزانه خالی – توزیع دشمن شاد کن سبد کالا - وبحرانی نشان دادن وضع اقتصادی کشور – و اظهار خوشبینی بیش از حد " تیم خود را تضعیف وبا ساکت کردن منتقدین قدرت چانه زنی را از آنها بگیرد.
۹ - مجلس باید با رصد هوشمندانه و دقیق روند مذاکرات را دنبال و بدون عجله در رد یا تایید مذاکرات حق خود را برای تصویب یا رد توافقنامه نهائی وفق قانون اساسی حفظ کند.
۱۰- دولت یازدهم حقیقتا با چالش های متعددی در داخل و عرصه بین المللی روبروست . که حل نشدن هرکدام از این چالش ها به ضرر مردم تمام میشود . بنابراین نباید نقد ها و مخالفتها اورا به حاشیه پردازی وادار کرده و بگونه ای جلوه کند که دولت ناقدین را مانع حل این مشکلات بنامد .
