جمال‌گرایی ظاهری در سینما

آزیتا حاجیان: نسل امروز متاسفانه در دام يك جمالگرايي ظاهري صرف افتاده كه دارد آزارش ميدهد. براي همين ميبينيد كه همه دخترها ميروند بينيشان را عمل ميكنند، همه تهيهكنندهها دنبال زيبايي ظاهري هستند به جاي اينكه زيباييهاي دروني زندگي را مطرح كنند و اشاعه دهند. متاسفانه الان زيبايي در سينما شده چشمرنگي و دماغ سربالا و لب قلوهاي و قد بالا.

‌ - به عنوان کسی که از اول انقلاب در سینما بوده‌اید آیا سینمای امروز ایران را دنباله طبیعی همان روند می‌دانید؟

آزیتا حاجیان: حالا من یک سوال از شما دارم. سال ۵۸ ما بوده‌ایم و شما نبوده‌اید ولی آیا شرایط امروز دنباله طبیعی رفتار همان مردمی است که با هم مهربان و صمیمی بودند، به هم گل و شیرینی می‌دادند، قیمت‌ها پایین آمده بود، به هم کمک می‌کردند و…

- نکته همین جاست که شما بوده‌اید و ما نبودیم، آن موقع ایران ۳۵ میلیون جمعیت داشته که تا الان حدود ۱۰ میلیون آن به دلیل کهولت سن و جنگ و… از دنیا رفته‌اند؛ می‌ماند ۲۵ میلیون یعنی ۵۰ میلیون از جمعیت ۷۵ میلیونی الان، آن موقع اصلا وجود نداشتند.

آزیتا حاجیان: بله، اما به هر حال این ۵۰ میلیون بچه‌های همان ۳۵ میلیون هستند.

- شما تفاوت این نسل را که می‌گویید اضمحلال می‌بینید؟ با پیچیده‌تر شدن و تغییر شکل ری‌اکشن‌ها؟

آزیتا حاجیان: مسلما من به نظر دوم بیشتر احترام می‌گذارم چون ما مردم خوبی داریم و از نظر ژنتیک هم ایرانی‌ها وارثاجدادی هستند که روزگاری در عرصه فرهنگی دنیا حرف اول را می‌زده‌اند.

- بله، اصلا ریشه دموکراسی امروز دنیا را – که برخی آن را غربی می‌پندارند – در عقاید کوروش کبیر باید جست‌وجو کرد.

آزیتا حاجیان: من معتقدم شرایطی که بر مردم ما مستولی شد، باعثشد که آن ویژگی‌هایی که گفتم به اعماق برود و ویژگی‌های دیگری رو بیاید و باز هم اگر شرایط مساعد پیش بیاید، آن ویژگی‌های خوب قابل بازگشت است.

- پس نتیجه می‌گیریم که به نظر شما این سینمای امروز ادامه روند سینمای آن سال‌ها نیست.

آزیتا حاجیان: البته نمی‌توانیم بگوییم ادامه روند آن نیست به بیان بهتر شاید نتیجه همان روند است. سینمایی که در همه ابعاد کمال‌گرا بود و جمال‌گرایی را به کلی نفی می‌کرد یکدفعه افتاد به دامن جمال‌گرایی صرف. نتیجه منطقی کتمان نیازهای طبیعی همین است. افراط آن روز تفریط امروز را به همراه آورد، آن کمال‌گرایی مطلق جمال‌گرایی مطلق امروز را به همراه آورد و آن تفکر و تعمق و نگاه بیش از حد جدی به همه چیز، تفکر طنزخواه ساده‌انگارانه امروز را به همراه آورده است، آن هم در سطح بسیار بسیار سخیفش. نه آن موقع باید آن‌قدر سخت گرفته می‌شد و نه الان این قدر آسان.

- برخی معتقدند این اتفاق محدود به ایران بعد از انقلاب نیست و مثلا با فراز و فرودهایی هالیوود هم دچار همین مساله شده است.

آزیتا حاجیان: خب بله شاید. به هر حال در ۳۰ سال گذشته در دنیا هم اتفاق‌های مهم و تاثیرگذاری رخ داده است مثلا فرض کنید فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به عنوان مادر ایدئولوژی کمونیسم بعد از آن همه زحمت و انقلاب ۱۹۱۷ و چه و چه. نابودی یک ایدئولوژی قدرتمند در جهان به هر حال افسردگی‌هایی – حداقل برای بلوک شرق – به همراه داشته است و اینها همه تاثیرگذار بوده است. به علاوه ماجراهای سلاح‌های اتمی، پیش‌بینی نابودی زمین و… همه منجر به لحظه زیست شدن و سطحی شدن آدم‌ها می‌شود. اصلا نمی‌توانیم بگوییم که در نقطه‌ای از زمین اتفاقی می‌افتد و نقطه دیگر متاثر نخواهد شد. خصوصا که وسایل اطلاع‌رسانی جدید – اینترنت و ماهواره – خیلی ارتباطات را سرعت بخشیده است.

- نسل امروز به واسطه اینکه سینما هنر بصری است روی زیبایی – از همه جنسش – توجه ویژه‌ای دارد، شما به کلی این توجه را نفی می‌کنید؟

آزیتا حاجیان: نه. نفی نمی‌کنم اما زیبایی درونی هم هست. من از یک جایی رد می‌شدم، تلویزیون روشن بود و داشت سریال پخش می‌کرد، بازیگر دختری هم که در آن صحنه‌ها بازی می‌کرد، چهره زشتی داشت اما آنقدر زیبا بازی می‌کرد که من ایستادم و تا پایان آن قسمت مجموعه را تماشا کردم. نسل امروز متاسفانه در دام یک جمال‌گرایی ظاهری صرف افتاده که دارد آزارش می‌دهد. برای همین می‌بینید که همه دخترها می‌روند بینی‌شان را عمل می‌کنند، همه تهیه‌کننده‌ها دنبال زیبایی ظاهری هستند به جای اینکه زیبایی‌های درونی زندگی را مطرح کنند و اشاعه دهند. متاسفانه الان زیبایی در سینما شده چشم‌رنگی و دماغ سربالا و لب قلوه‌ای و قد بالا.
مرجع : روزنامه شرق