به گزارش افکارنیوز، حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری در صفحه توئیتر خود به بازخوانی مقاله خود در سال ۸۸ پیرامون راهکارهای مبارزه با افراط پرداخته است.
وی بر اساس آنچه در صفحه توییتر خود نوشته، اعلام داشته که شرایط امروز و ظهور نسل دوم افراط را در مقاله سال ۸۸ پیش بینی کرده است و طرح قطعنامه جهان علیه خشونت و افراطی گری(ویو) در سازمان ملل از سوی رئیس جمهوری نیز ریشه در راهکارهای ارائه شده در این مقاله داشته است.
معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری در صفحه شخصی خود در توئیتر با بیان اینکه «این روزها دوستان فراوانی اصرار دارند که مطلبی درمورد اتفاقات پاریس و فجایع آن بنویسم» همگان را به این مقاله که در وب سایت مرکز تحقیقات استراتژیک قابل بازیافت است ارجاع داده و نوشته است: در مقاله آورده بودم «افراط مبتنی بر هر آنچه که در گریز از قدرت می‌گنجد و از بی‌نظمی اجتماعی سود می‌برد و در نابسامانی اقتصادی ریشه دارد؛ بر ما خواهد تاخت.
وی افزود: بنیان‌های افراط در دهه ۸۰، بیشتر اعتقادی بود تا سیاسی و اجتماعی، و کاسته شدن از عمق و تیزی آن در دهه ۹۰ ناشی از تطورات سیاسی و گرایش به سوی قدرت، اما سر برآوردن دوباره افراط در قرن بیست ویکم، هم اعتقادی بود، هم اجتماعی و هم روانی؛ و این یعنی تحولی بزرگ.
ابوطالبی در ادامه با اشاره به موارد مهم دیگری از جمله گسترش افراطی‌گری و تروریسم در کشوری هسته‌ای مانند پاکستان و یاد کردن از آن با عنوان «کوهستان‌های صعب‌العبور افراط گرایی هسته‌ای» اینگونه ادامه می‌دهد: در آن مقاله دو هشدار داده بودم. نخست اینکه از منظر جامعه شناختی، نسل دوم افراط که درحال شکل گیری است با نسل اول آن تفاوت‌های بنیادین دارد.
وی افزود: نسل اول که از درون اسلام‌گرایی محصور دوران جنگ سرد به درآمده است، نسلی متعامل‌تر، متساهل‌تر، کم تجربه‌تر و محتاج‌تر بود، ولی در نسل دوم که از لابلای خشونت‌های مفرط و زندگی در هراس و جنگ سر برآورده، اثر کمتری از تعامل و تساهل و احتیاج دیده می‌شود. در منظر نسل اول، حفظ حیات امری ایدئولوژیک بود، ولی از دیدگاه نسل دوم، حیات وسیله‌ای برای رسیدن است.
ابوطالبی سپس به تشریح هشدار دوم پرداخته، می‌نویسد: هشدار دوم این بود که شناخت آمریکائیان و غربیان از این منطقه و پیچیدگی‌های ایدئولوژیک، سیاسی، جامعه شناختی و … افراط گرایی آن بسیار نابسامان است. تلاقی منافع مقطعی قدرت‌های فرامنطقه‌ای و کشورهای درون آن اجازه نخواهد داد که این شناخت ناکافی - درفرض صحت - بتواند موثر افتد و اگر آمریکا با هزینه کردن ده‌ها میلیارد دلار نتواند –که به تنهایی نمی‌تواند – بر این امر فائق آید، چه کسی یا کسانی خواهند توانست؟ سرانجام، منطقه و ورای آن به چه سمت و سویی خواهد رفت؟
معاون سیاسی دفتر رئیس جمهوری با اشاره به اینکه راهکارهایی در آن مقاله ارائه کرده است و از همین راهکارها بود که طرح و قطعنامه مبارزه با خشونت و افراط گرایی در سازمان ملل به دست آمد می‌نویسد: اکنون هم به نظرم بهترین راهکارها همان است که عمل به آنها می‌تواند آغاز راه باشد.
راهکارهای ارائه شده از سوی ابوطالبی که پیشتر نیز پیشنهاد تشکیل یک مرکز مبارزه با خشونت و افراط گری را نیز مطرح کرده بود، بدین شرح است که باید از تمام متخصصان حوزههای مختلف علمی برای شناسایی و یافتن راههای مقابله استفاده کرد، از تعامل بیبرنامه با افراط گرایی و پروکسیسازی آن برای منافع کوتاه مدت و بکارگیری علیه دیگران به جد احتراز نمود، از معامله برای بقاء و امنیت با آن خودداری کرد و با هرگونه تأمین فکری، سیاسی و مالی این جریان برخورد اساسی نمود، مبارزه با افراط گرایی را به یک جریان فراگیر بینالمللی تبدیل و با جلب اعتماد دیگر کشورها، همگان را برای مبارزه با
آن فراخواند و مبارزه با افراط راهی نیست که صرفا نظامی باشد و یا بتوان آن را یک تنه و یا یک شبه طی نمود؛ حل معضل جهانی افراط ، عزم و اجماع جهانی میخواهد.
