- سه شنبه چهارم فروردین ماه جاری برای برخی از هموطنان به ویژه روزنامه نگاران روز تلخی محسوب می شود؛ روزی که دو تن از همکاران خود را در سانحه هوایی این بار در فرانسه از دست دادند.
به گزارش افکارنیوز، سقوط هواپیمای خطوط هوایی «جرمن‌وینگز» که به کشته شدن ۱۴۸ مسافر از جمله ۲ خبرنگار ایرانی منجر شد، دارای نقاط مبهم بسیاری است که با وجود اعلام برخی منابع خبری از مقصر بودن کمک خلبان هنوز نمی توان حکم قطعی به عنوان دلیل این فاجعه ذکر کرد.
هواپیمای ایرباس ۳۲۰ برای مدت ۲۴ سال در خدمت خطوط هوایی آلمان بوده که به گفته برخی از کارشناسان، شرکت جرمن‌وینگز جزو برندهای ارزان شرکت لوفت‌هانزا و خطوط هوایی اروپا محسوب می شود.
این در حالی است که در چند روز گذشته مقامات این شرکت بارها سعی کردند که با اظهار نظرهای مختلف اعلام کنند که هواپیمای سانحه دیده با تعویض به موقع قطعات، در وضعیت مناسبی قرار داشته و احتمال سقوط ان به دلیل فرسودگی و نقص فنی و … اصلا امکان ندارد.
هر روز که می گذرد ابعاد تازه ای از این سانحه برای کارشناسان مشخص می شود به طوری که در آخرین اظهار نظرها اعلام شد کمک خلبان آلمانی این پرواز در کابین را بر روی خلبان نگشوده و در سکوت کاهش ارتفاع و سقوط هواپیما به سمت کوه های آلپ را در مدت ۸ دقیقه به نظاره نشسته است.
چند ساعت پیش بریس روبن، دادستان شهر مارسی، در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که کمک خلبان قطعا مقصر است اما وزیرکشور آلمان و رییس لوفت هانزا می گویند سابقه او تاریک نیست.
وی اظهار داشت: کمک خلبان ایرباس آلمانی در زمانی که خلبان اصلی خارج از کابین بوده در را قفل کرده و دیگر اجازه ورد به کابین را به هیچ کس نداده است که می توان واقعه را این گونه تفسیر کرد که کمک خلبان زمانی که تنها و در سلامت کامل بوده، هواپیما را به سمت سقوط و مرگ هدایت کرده است.
وزیر حمل و نقل آلمان نیز اظهارات دادستان مارسی را تایید کرده اما رییس لوفت هانزا که خودش هم خلبان است می گوید انگیزه کمک خلبان هنوز معلوم نیست.
اما سوال مهم این است که اگر واقعا کمک خلبان این کار را انجام داده است و او را مقصر اصلی نامیده اند چرا رسانه های غربی از به کاربردن واژه «تروریسم» و احتمال عملیات خرابکارانه در ایرباس ۳۲۰، خودداری ورزیده اند؟
همچنین اگر این هواپیما از هر نظر در آمادگی کامل بسر می برده، چرا ضبط صوتی که در کابین خلبان وجود دارد و برای مواقع و سوانحی طراحی شده که شدت و فشار آن بیش از این سانحه بوده، کاملا از بین رفته و له شده است؟
به گفته یکی از اعضای ارشد تیم تحقیق، مخزن یا جعبه ویژه ای که جعبه سیاه دوم هواپیما در آن است پیدا شده اما خود جعبه سیاه دوم که اطلاعات بسیار ارزشمند مربوط به پرواز از جمله ارتفاع، سرعت و موقعیت هواپیما را در خود ثبت و ذخیره می کند، در آن نیست.
به گفته کارشناسان صنعت هوایی، عمر متوسط هواپیماهای ناوگان هواپیمایی ۲۲ سال است و معمولاً وقتی عمر یک هواپیما به ۲۰ سال می رسد، عملاً عمر مفید اقتصادی‌اش به پایان رسیده است. عمر مفید اقتصادی با عمر فعالیت متفاوت است و هواپیماهای با عمر بالای ۲۰ سال فایده اقتصادی ندارند و به غیراقتصادی شدن ناوگان هوایی کمک می‌کنند.
از سوی دیگر، عمر مفید ناوگان هوایی دنیا زیر ۱۰ سال است. در حال حاضر نیز میانگین عمر ناوگان هوایی هفت ایرلاین مسافربری اصلی آمریکا حدود ۱۴ سال است. حال شرکت آلمانی باید پاسخ دقیق و روشنی برای اذهان عمومی بدهد که چگونه از یک هواپیما با بیش از دو دهه سن برای جابجایی این تعداد مسافر و دراین مسافت استفاده کرده و همچنان به این کار نیز ادامه می دهد؟
یکی دیگر از نکات جالب توجه در این سانحه که سبب کشته شدن دو نفر از هموطنانمان نیز شده است، جهت گیری خاص برخی رسانه های بین المللی است به طوری که اگر این سانحه در ایران اتفاق افتاده بود حتم بدانید تمام زیر و بم ماجرا در قالب حدس و گمان تا مدت در صدر اخبار آنها قرار داشت اما جالب اینکه در مورد سقوط ایرباس آلمانی در فرانسه تنها به درج تصاویر مربوط به صحنه های مربوط به تأثر بازماندگان و همدردی با آنان اکتفا کرده و طوری اسن سانحه را گزارش دادند که گویا تاکنون هیچ هواپیمای ایرباسی در جهان دچار نقص فنی نشده و یا سقوط نکرده است.
حال باید منتظر ادامه تحقیقات کارشناسان و دلایل اصلی وقوع این سانحه بود زیرا افکار عمومی هنوز نتوانسته پاسخی برای سوالات خود در مورد عمر بالا و فرسوده بودن ایرباس ۳۲۰ مورد استفاده در این شرکت و احتمال نقص فنی و عملیات خرابکارانه و ... پیدا کند.
