به گزارش افکارنیوز، وی همچنین افزوده است: اگر «ظریف» و «زنگنه»، گرانیگاه قوت دولت یازدهم‌اند، «رحمانی فضلی» و یکی دو تای دیگر از اعضای کابینه‌اش، پاشنه‌ی آشیل دولت اعتدالی «تدبیر و امید» ند.


*متلک‌گویی‌های چهره‌های جریان سیاسی خاص به دولت یازدهم، همزاد با تولد ادعای حمایت جریان مذکور از دولت رئیس جمهور روحانی پس از انتخابات است.

این متلک‌گویی‌ها تا آن حد پیش رفته است که اگر کسی در جریان مدایح چهره‌های جریان خاص از دولت نباشد؛ یقیناً با خواندن کنایه‌های این افراد به دولت یازدهم، باور نخواهد کرد که اظهارات گفته شده، از جانب کسانی باشد که خود را حامی دولت می‌دانند.

دولت رحم اجاره‌ای است، روحانی مطالبات اصلاح‌طلبان را بر زمین گذاشته است، قطار دفاع از حقوق شهروندی دولت سبک و خالی می‌رود، روحانی باید کابینه‌اش را ترمیم کند، مواضع روحانی برای بی‌بی شلوارک نمی‌شود، وزیر ارشاد توانایی انجام مطالبات را ندارد، بخشی از کابینه با رئیس جمهور همراه نیست، روحانی ما را کنار گذاشته، روحانی به ما مدیون است، شکست دولت شکست اصلاح‌طلبان نیست و … تنها بخشی از کنایه‌های جریان سیاسی خاص به دولت یازدهم و شخص رئیس جمهور روحانی است که توسط اشخاصی همچون اصغرزاده، زیباکلام، پورنجاتی، مرعشی، زاهد و حجاریان و… بر زبان رانده شده‌اند.

یادآور می‌شود یکی از مواردی که جریان خاص، از روز نخست آغاز به کار دولت رئیس جمهور روحانی؛ هرگز آنرا تحمل نکرد انتخاب عبدالرضا رحمانی فضلی و مصطفی پورمحمدی بعنوان وزرای کشور و دادگستری بود.

لیستی که البته علی جنتی و وزرای اطلاعات و بهداشت نیز پس از مدتی به آن اضافه شده و گستردگی بیشتری یافت.

اگرچه احمد پورنجاتی به بهانه ماجرای پولهای کثیف به انتقاد از رحمانیفضلی پرداخته اما این قصه سر دراز دارد و انتقاد اصلاحطلبان از وزرای اشاره شده به روزهایی پس از خرداد ۹۲ بازمیگردد که برخی از چهرههای این جریان فهمیدند امید به برآورده شدن مطالباتشان توسط دولت یک سراب بیشتر نبوده و مقولاتی همچون رفع حصر از فتنهگران، پاک شدن سوابق امنیتی، تعویض دستهجمعی همه مدیران اجرایی کشور، عاری بودن کابینه از چهرههای اصولگرا، دخالت دولت در انتخابات و تأیید صلاحیتها و... هرگز محقق نخواهند شد.