به گزارشافکارنیوز،حبیب احمدی با اشاره به وضعیت بیمه خبرنگاران نشریات استانی گفت: ما انتظار داشتیم در دولت تدبیر و امید وضعیت خبرنگاران نسبت به سنوات گذشته بهبود پیدا کند اما متأسفانه افزایش بی ضابطه خبرنگاران نه تنها وضعیت خبرنگاران را بهبود نبخشید بلکه بسیاری از خبرنگاران و فعالان مطبوعات که در گذشته بیمه داشتند آن هم قطع شده است و این روزنه امید نیز از بین رفته است.
وی ادامه داد: انتظار می‌رفت وضعیت معیشتی و بیمه‌ای خبرنگاران بهتر شود اما این امر محقق نشد و وضعیت بدتر هم شده است در حالیکه حمایت از خبرنگاران حقیقی بر عهده وزارت ارشاد است در صورتیکه افرادیکه سال‌ها در این زمینه فعالیت کردند و افرادی که ذی‌حق بودند نیز در این طرح وزارت ارشاد از حق خود محروم شدند و تر و خشک با هم سوختند.
مدیر مسئول ماهنامه امید اردبیل افزود: متأسفانه افرادی که سال‌ها فعالیت کردند نیز بیمه‌هایشان قطع شده است و در حالیکه بیمه تنها سوپاپ اطمینان خبرنگاران بود که حداقل امید به داشتن بیمه و بازنشستگی داشتند که آن هم متأسفانه از سوی دولت تدبیر و امید قطع شد و این موضوع باعثگله مندی اکثر فعالان این عرصه شده است.
احمدی خاطر نشان کرد: هم اکنون در ماهنامه ۵ نفر را بیمه کرده‌ایم اما ریالی یارانه به ما پرداخت نمی‌شود، در صورتیکه اگر یارانه به مدیران مسئول پرداخت می‌شد آنها تشویق می‌شدند که همکاران خود را بیمه کنند ولی دادن یارانه به مدیر مسئولان نشریات استانی تنها در حد یک شعار است و اداره کل ارشاد استان نیز جواب قانع کننده‌ای ندارد.
وی با اشاره به صحبت‌های اخیر معاون مطبوعاتی ارشاد مبنی بر اینکه بیمه کردن خبرنگاران توسط دولت مغایر آزادی بیان است، گفت: شاید این موضوع در کشورهای اروپایی صدق کند اما در کشور ما که مطبوعات به نوعی مستقیم یا غیر مستقیم از حمایت‌های مادی و معنوی دولت استفاده میکنند نمی‌تواند زیاد مصداق داشته باشد.
این فعال رسانه‌ای تصریح کرد: در کشور ما مطبوعات به معنای واقعی استقلال و پشتوانه مالی ندارند و اگر کوچک‌ترین حمایتی نیز از طرف دولت از آنها صورت نگیرد وضعیت مطبوعات از این هم بدتر می‌شود.
احمدی افزود: ما از این دولت انتظار داریم خبرنگاران حقیقی را از خبرنگار نماها تشخیص دهد، مطبوعات از لحاظ درآمد و تمکن مالی در وضعیت خوبی نیستند و با مبلغ ناچیزی امرار معاش میکنند و وضعیت مالی اکثر خبرنگاران و روزنامه نگاران اسفناک است و در این شرایط کاری و فشار روانی تنها روزنه آنها بیمه بود که شاید بالاخره در بحث درمان و بازنشستگی این دغدغهها مرتفع شود که متأسفانه این حداقل کمک نیز قطع شد.
