به گزارشافکارنیوز، انگار همین دیروز بود که روحانی و تیم دولت یازدهم سرکار آمدند. ۱۲ مرداد ماه سال ۱۳۹۲. آن روزها شاخص کل بورس اوراق بهادار در مرز ۵۷ هزار بالا و پایین می رفت و در روز آغاز کار دولت یازدهم دققا شاخص کل ۵۷ هزار و ۳۹۷ واحد بود. از آن روز تا به حال که شاخص کل به عدد ۶۳ هزار و ۷۰۳ واحد رسیده است، بازار سرمایه شاهد فراز و نشیب زیادی بوده است که اغلب آن از نگاه کارشناسان، به دلیل اخبار سیاسی و به خصوص مذاکرات ایران گروه ۵ + ۱ بوده است. اولین جهش نه چندان بزرگ شاخص در روزهای ابتدایی دولت یازدهم و فقط به خاطر این بود که مردم به روحانی رای داده بودند. به طوری که در فاصله زمانی ۱۵ روزه پس از آغاز کار دولت یازدهم تا ۲۷ مرداد ماه، شاخص کل بیش از دوهزار واحد رشد داشت و به ۵۹ هزار و ۹۳۸ واحد رسید. از نگاه برخی کارشناسان بین این دو مقوله تنها ارتباط هم‌زمانی برقرار نبود.
حرکت آهسته و وپیوسته شاخص ادامه پیدا کرد تا روزی که روحانی و اوباما در یک تماس تلفنی با یکدیگر به گفت و گو نشستند. حاصل این تماس در روز سوم مهرماه همان سال، همزمان شد که شاخص در کانال ۶۳ هزار واحدی قرار بگیرد. پس از آن تا روزی که توافق ژنو صورت بگیرد، تقریبا هیچ اتفاق خاصی درعرصه سیاسی و به تبع آن در بازار سرمایه که آییه تمام نمای اقتصاد و سیاست است، نیفتاد. به گزارش اقتصادی نیوز، اما توافق ژنو که در روز سوم آذر ماه سال ۱۳۹۲ به دست آمد، باعثیک جهش سریع و هیجانی بزرگ در بازار سرمایه شد و شاخص را تا کانال ۸۰ هزار واحدی بالا برد. در پی این رشد، تیم مذاکره کننده ایران با مدیران بازار سرمایه به گفت‌وگو نشستند. در روزی که این نشست برگزار شد، یعنی در چهاردهم دی ماه همان سال، شاخص در کانال ۸۸ هزار واحدی بود. پس از این رشدهای پی در پی، ناگهان کلید آغاز دوران رکود بازار سرمایه زده شد. ریزش‌های پی در پی بازار پس از تصویب گران شدن خوراک پتروشیمی‌ها در مجلس آغاز شد. به گفته برخی از کارشناسان قیمت خوراک بر یک سوم بازار سرمایه که پتروشیمی‌ها و پالایشگاه‌ها را تشکیل می‌دهند، به طور مستقیم اثر منفی می‌گذارد.
در راستای این ریزش ها و رکود، بالاخره وزیر اقتصاد خواست با تدبیر خاص خودش به بازار کمک کند. تدبیر ویژه طیب‌نیا که حتی در مشکلات این روزهای بازار سرمایه هم تصمیم گرفته از آن استفاده کند، این بود که به بانک‌ها دستور داد پنج هزار میلیارد تومان به بازار سرمایه تزریق کنند. در روز سی‌ام فروردین ماه سال ۱۳۹۳ که این دستور به بانک ها داده شد، شاخص کل بازار ۷۳ هزار و ۶۳۷ واحد بود. البته این کمک تاثیر چندانی بر بهبود بازار سرمایه نداشت، پس از آن نیز در آخرین روزهای تیرماه نماد پالایشگاه ها بسته شد. البته در آن روزها شاخص در همان مرزهای ۷۳ هزار واحدی بالا و پایین می‌شد. بعد از این اتفاق بازار کژدار و مریض پیش می‌رفت و هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتاد؛ تا این که دوباره مدت توافق ژنو برای تیر ماه سال ۱۳۹۴ تمدید شد. در روز سوم آذرماه ۱۳۹۳ که این توافق تمدید شد شاخص کل به ۷۵ هزار و ۹۴۹ واحد رسیده بود.
پس از تمدید توافق ژنو دوباره بازار در خلا خبری فرو رفته و در حالت انتظار برای توافق قطعی قرار گرفته بود. در همین روزها، بالاخره وزیر اقتصاد، پس از چندین جابه‌جایی در مدیران وزارت‌خانه، به رئیس سازمان بورس رسید. روزی که صالح‌آبادی از بورس خداحافظی کرد و محمد فطانت جایگزین او شد، شاخص کل بورس اوراق بهادار ۶۹ هزار و ۶۰۹ واحد بود. در نهایت در آخرین روزهای کاری سال ۱۳۹۳، نماد پالایشگاه‌ها باز شد و در یک روز شدیدا ریزشی، شاخص کل با چندین هزار پله سقوط به کانال ۶۱ هزار واحد رسید. اما سال ۱۳۹۴ برای بورسی‌ها سبز آغاز شد. هرچند در روزهای کاری عید، رشد ناچیزی مهمان تالار حافظ بود، اما وقتی تفاهم‌نامه لوزان امضا شد، هیجان شدیدی به بورس وارد شد و حدود یک هفته رشد پی‌درپی و هیجانی در بازار به چشم می‌خورد. به نحوی که شاخص کل تا مرز ۷۱ هزار واحد هم صعود کرد. اما در نهایت به دلیل نبودن دلیل اقتصادی واقعی، دوباره بورس به پوسته رکودی خود فرو رفت.
