به گزارشافکارخبر،البته بررسی اینکه فیات و یا شرکت های خودروسازی دیگر می توانند به ایران بیایند، به وضعیت صنعت کشور هم برمی گردد. اینکه آیا ایران اصلا توانایی همکاری با این شرکت های بزرگ را دارد یا نه. در مورد حضور خارجی ها در ایران با محمدرضا نجفی منش، عضو هیات مدیره انجمن قطعه‌سازان ایران و رییس کمیسیون تسهیل کسب و کار اتاق تهران گفتگو کردیم.

*در طی سال های گذشته، صنعت خودروی کشور با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده است و به تبع آن، قطعه سازان هم دچار مشکل شده اند. حالا با توجه به این مساله، آمدن خودروسازان خارجی به کشور چگونه تعبیر می شود؟

ابتدا باید گفت که در قطعه سازی ما هیچ مشکلی نداشتیم و توانمند هستیم. کما اینکه در همین مدت هم توانستیم با رنو فرانسه همکاری داشته باشیم. به این ترتیب، می توانیم با هر خودروساز خارجی دیگری هم همکاری کنیم.

*شرط ورود خودروسازان خارجی چیست؟

آمدن شرکت هایی خودروسازی حتی فیات به ایران یکسری شرط و شروط دارد. ابتدا اینکه آنها در کشور سرمایه گذاری کنند و هم بازار صادرات در اختیار ایران قرار دهند. همچنین تولیدات باید ۴۰ درصد ساخت داخل کشور باشد. مهم تر اینکه ما در این جریان نباید به بازار مصرف تبدیل شویم. حالا هر شرکت خارجی که آمادگی پذیرش شرط و شروط مارا داشته باشد، برایش فرش قرمز پهن می کنیم.

*چند وقت پیش، شما صحبت از حضور شرکت خودروسازی فورد به ایران کردید. البته در مورد جزییات بحثی نشد. خبر جدیدی در این باره وجود ندارد؟

در این باره، باید تامل کرد تا برجام به سرانجام برسد. بعد از این، می توان درباره حضور شرکت های مختلف صحبت کرد.

*جدا از آمدن خودروسازان خارجی به ایران، در چند سال تحریم، کشور از بازارهای جهانی فاصله گرفت. به این ترتیب، در واقعیت ایران چقدر می تواند با شرکت های خارجی همکاری داشته باشد؟

در این سال ها، ارتباط ما به طور کامل با جهان قطع نشد. در این سال ها، همکاری با رنو ادامه داشت. البته این ارتباط کم شده بود که آن هم مشکل از ایران یا رنو نبود. بلکه تحریم ها باعثشده بود نقل و انتقال پول دچار مشکل شود که البته باز هم سعی شد از طریق کانال هایی هزینه ها پرداخت شود. اما به هرحال، تمام شرکای قدیمی ایران در صنعت خودرو سازی به ایران برمی گردند. بنز با ایران خودرو دیزل، کیا با سایپا، مزدا با گروه خودرو سازی بهمن و پژو با ایران خودرو همکاری هایشان را گسترش می دهند. در رابطه با شرکت های جدید هم آمادگی پذیرش و ظرفیت وجود دارد.

*این اقدامات و فعالیت ها چقدر زمان نیاز دارد؟

شروع شدن این جریان ها تا به نتیجه رسیدن دو تا سه سال زمان می برد.