به گزارش افکارخبر، او در ادامه اظهار کرده است: رمز موفقیت تیم دکتر ظریف در به دست آوردن توافق هسته‌ای و برگرداندن ایران به جایگاه قبلی‌اش این بود که کار خود را بر اساس سیاست خارجی تنش‌زدایی و تعامل سازنده پیش گرفت.


*در وهله اول باید اشاره کرد که این، جمهوری اسلامی ایران نیست که جایگاهش در دنیا در نوسان است بلکه این طرف‌های مورد اشاره خرّم هستند که یک بار همچون ماجرای میکونوس قصد می‌کنند جملگی ایران را ترک کنند اما چند ماه بعد با التماس، خواهش حضور در کشورمان را دارند. یک بار دیگر به بهانه فعالیت‌های هسته‌ای ایران را تهدید و تحریم می‌کنند و در ادامه و پس از چشیدن ضرب شصت کشورمان، به همین بهانه مسئله مذاکره و توافق را روی میز می‌گذارند. و این عزم آنها برای ضربه زدن به ما به هر طریق ممکن، یقیناً پس از این نیز ادامه خواهد داشت.

و اما صحبت‌های خرّم…

تمام این اظهارات ستایش‌آمیز پیرامون توافق هسته‌ای دولت در وین در حالی است که فی‌الواقع هنوز هیچ اتفاقی در ایران و آمریکا راجع به این توافق رخ نداده است.

همچنین است که باید گفت خرّم صرفاً نشانه‌هایی خودپندار و من‌عِندی را که عملاً نمی‌توان سمت آنها را با دست نشان داد بعنوان بازگشت ایران به جایگاه خود رصد کرده است.

و گرنه آنچه در واقع امر رخ داده این است که قبل و بعد از توافق دولت یازدهم در وین، مقامات چند کشور اروپایی به ایران سفر کرده و جملگی هم بالاتفاق اعلام کرده‌اند که پس از لغو تحریم‌ها، مایلند با ایران همکاری اقتصادی داشته باشند.

این در حالی است که در عرصه رخدادهای ملموس نتایج ۲ سال مذاکره نیز فعلاً غیر از آمادگی مک‌دونالد برای باز کردن شعبه در ایران، تهدیدات همچنان نظامی، تقلیل برخی خواسته‌های مردمی دوران پیشاتحریم توسط اصلاح‌طلبان، راه ندادن نماینده قانونی دولت روحانی به سازمان ملل از سوی آمریکا، اختلاف برداشت از متن برجام میان ایران و آمریکا و عدم توانایی شرکت‌های هواپیمایی خارجی برای ساخت سفارشات ایران تا ۷ سال دیگر خبری نیست.

این قبیل اظهار نظرهای پیش از موعد باید زمانی طرح شوند که رخداد ملموسی در چنته وجود داشته باشد تا بتوان آن را عرضه کرد و گرنه کف زدن برای لباس نداشته و نپوشیده پادشاه یقیناً اثر معکوس خواهد داشت.

پر واضح آنکه نظام جمهوری اسلامی ایران همچنان به آمریکا بدبین است و سابقه بدعهدی‌های آمریکا نیز چیزی نیست که بتوان با سادگی از کنار آن گذشت.

از سوی دیگر این تحلیل نیز وجود دارد که جدای از اما و اگرها برای رسیدن توافق دولت یازدهم در وین به مرحله اجرا؛ امکان شکسته‌شدن این توافق به دلیل برخی خطوط قرمز ایران و آمریکا به شدت وجود دارد.

این انگاره‌ها می‌طلبد که هواداران توافق کنترل بیشتری به خرج بدهند تا خدای نکرده بعداً مجبور به توجیه اقدامات خود شوند.

کما اینکه علی خرّم، چند ماه پس از توافق بی‌دستاورد موقت در ژنو(در دو سال قبل) اینطور اظهار کرد که: ظرف ۱۰ ماه آثار موفقیت‌های سیاست‌های خارجی در اقتصاد، صنعت و اوضاع اجتماعی پدید آمد و اگرچه با " اعمال نفوذ برخی تفکرات " دامنه این موفقیت‌ها نتوانست وسعت یابد!

او البته در زمینه خوب‌گویی از توافقات صورت گرفته میان دیپلمات‌های دولت یازدهم و کشورهای ۱ + ۵ این سابقه را هم دارد که پس از تفاهمات صورت گرفته در لوزان سوییس(که منتج به توافق وین شد)، طی یک روز، ۳ سرمقاله را در سه روزنامه در حمایت از تفاهم لوزان نوشت.

قبل از اظهارات اشاره شده از سوی خرّم، حسین موسویان، دیگر دیپلمات اسبق نزدیک به دولت کنونی نیز در یک مصاحبه با اشاره به توافق وین گفته بود: این توافق بار تحریم‌ها را از روی دوش ایران برداشته است!

لازم به ذکر است که مسئله «ضرورت ملموس بودن دستاوردهای اعلامی» یکی از مسائل مهمی است که به نظر می‌رسد در روزهای جاری و آینده باید تأکید بیشتری بر آن صورت بگیرد تا افکار عمومی در خطر اطلاعات ناصحیح قرار نگیرند.

مقام معظم رهبری در بخشی از دیدار اخیر خود با اعضای هیئت دولت در همین رابطه فرمودند: گزارش‌های مسئولان باید بگونه‌ای باشد که مردم آنها را با توجه به واقعیات زندگی خود، تصدیق کنند.