گروه سیاسیافکارخبر

، بخش مهمی از یادداشت های روزانه ی جوردن به داستان گروگانگیری وماجراهای پشت پرده ی آن مربوط می شود که خود نمایانگردرماندگی وبیچارگی آمریکا دراین ماجراست. ضمن مطالعه یادداشت های روزانه ی جوردن می توان فهمید که گروگانگیری چه به روز کارتر وهیئت حاکمه آمریکا آورده است و چگونه به اعتراف نویسنده که خود سرپرست برنامه ی مبارزه انتخاباتی کارتربوده است سرانجام سرنوشت مبارزات انتخاباتی آمریکا را تعیین کرده است. حال دراینجا بخشی کوتاه از یادداشت روزانه ی جوردن در روز ۱۵ آبان ۱۳۵۸ آورده شده است تا مورد مطالعه مخاطبان قرارگیرد.

((آن چیزی که بیشتر ازهمه فکر من را به خود مشغول کرده بود ادامه ی گروگانگیری کارکنان سفارت آمریکا در تهران بود. قبل از حرکت به طرف کاخ سفید برنامه ی اخبار کانال های تلویزیونی را یکی پس از دیگری مرور کردم. خبراول، گزارش های تهران و جریان تظاهرات ضدآمریکایی دربرابر سفارت آمریکا بود. ولی خبر مهم تر به نظر من گزارش های مربوط به استعفای دولت بازرگان بود که درلابلای اخبارمربوط به گروگانگیری گفته می شد. دولت بازرگان ظاهرا به علت اعتراض به اشغال سفارت آمریکا استعفا کرده بود واستعفای او برای برای ما خیلی خبر بدی بود.

زیرا این بازرگان بود که درفوریه گذشته با تلاش و پیگیری به اشغال اولیه ی سفارت ما خاتمه داد. وایندفعه هم ما برای حل مشکلی که پیش آمده بود به او امید بسته بودیم. تماس ما با سفارتمان قطع شده بود وبا استعفای دولت بازرگان معلوم نبود که با چه کسی باید طرف صحبت باشیم.

به پارکینگ کاخ سفید تلفن کردم وگفتم که اتومبیل مرا فورا بفرستند ودراین فاصله با عجله لباس پوشیدم، درصندلی پشت اتومبیل طبق معمول روزنامه های همان روزرا مطالعه کردم اخبارمربوط به ایران قسمت اعظم صفحات اول هر روزنامه را اشغال کرده بود وسرمقاله ها وتفسیرها هم بیشتر مربوط به وقایع تهران بود. یک لحظه پیش خود اندیشیدم آیا ایران ویتنام کارتر خواهد شد؟

بعد از این که وارد کاخ سفید شدم راس ساعت هشت صبح پرزیدنت کارتر درحالیکه یکدسته یادداشت وانبوهی گزارش های تلگرافی دردست داشت با قدم های تند وارد اتاق شد وبه محض این که درجای خود نشست روبه وزیرخارجه کرد وبا قیافه ای جدی از اوخواست آخرین گزارش های مربوط به وضع گروگان ها را به اطلاع اعضای کابینه برساند.

هارولد براون(وزیردفاع) در روی یادداشت خود جمله ای نوشت ودر مقابل من گذاشت، او نوشته بود من منتظرم رئیس جمهوری خطاب به همه ما بگوید که من به شما گفته بودم که چنین وضعی پیش خواهد آمد!!!

من هم با هارولد هم عقیده بودم وفکرمیکردم رئیس جمهوری همه مارا به خاطر سعی در تخفیف نگرانی هایش هنگام اجازه ی مسافرت شاه به آمریکا ملامت خواهد کرد. کمتر از سه هفته قبل از تشکیل این جلسه ما تقریبا با همین گروه درهمین اطاق درباره ی موضوع مسافرت شاه به آمریکا برای معالجه ی بیماری خود بحثمی کردیم وکارتر تنها کسی بود که از عواقب این مسافرت ابراز نگرانی کرد.))