به گزارشافکارخبر، وب سایت هافینگتن پست در گزارشی نوشت: اتحاد تهران و دمشق، نخستین حلقه از محور مقاومت ایران، سوریه، حزب‌الله لبنان و شیعیان عراق است که پس از انقلاب ایران شکل گرفت. اشتراک مذهب شیعه میان حکومت دو کشور، دلیل اصلی پیوند آن‌ها نبود؛ بلکه تهدید از سوی ۳ دشمن خارجی(آمریکا، اسرائیل و حکومت بعثعراق) آن‌ها را به یکدیگر نزدیک می‌کرد.
بنابر این گزارش، زمانی که صدام به ایران حمله کرد، تنها کشور عربی که پای ایران ایستاد، سوریه بود. همین امر به انزوای این کشور در دنیای عرب منجر شد. سوریه در اقدامی مؤثر برای تنبیه صدام، واردات نفت از عراق را متوقف کرد و از آن پس مشتری نفت ایران شد.
در ادامه این گزارش آمده است: خصومت مشترک با اسرائیل، نقطه اشتراک دیگر دو کشور بود. از زمان انقلاب ایران، نابودی اسرائیل یکی از اهداف مهم سیاست خارجی حکومت این کشور بوده است. اشغال بلندی‌های جولان بوسیله اسرائیل نیز دلیل خصومت سوریه با صهیونیست‌ها بود. اتحاد تهران و دمشق و موقعیت جغرافیایی سوریه، همواره مانند سپری دفاعی از ایران در مقابل تهاجم اسرائیل حفاظت کرده است.
موضع سوریه و ایران در قبال حزب‌الله لبنان نیز مشترک است. موفقیت حزب‌الله به عنوان اقلیت شیعه لبنان و تنها قدرت نظامی عرب که توانست در مقابل تجاوز اسرائیل در سال ۲۰۰۳ بایستد، برای دو کشور از اهمیت بسیاری برخوردار است.
این وب سایت در ادامه نوشت: اما با سقوط صدام در سال ۲۰۰۳، دشمن مشترک ایران و سوریه نابود شد. ایران تلاش کرد با حمایت از شیعیان عراق، در این کشور نیز برای خود جایگاهی به دست آورد و آخرین حلقه از محور مقاومت را شکل دهد.
به ادعای نگارنده این گزارش، حکومت ایران تاکنون برای حمایت از متحدانش و حفظ محور مقاومت، متحمل هزینه‌های گزافی شده است. سیاست تهران همواره بر این پایه استوار بوده است که اگر نتواند مواضع خود را برای مقابله با دشمنانش در کشورهای عرب هم‌پیمان حفظ کند، باید آماده مقابله با آن‌ها در خاک خودش باشد. به همین دلیل، ایران تاکنون از هیچ تلاشی برای حمایت از حزب‌الله لبنان، شیعیان عراق و حفظ بشار اسد در قدرت مضایقه نکرده است.
در پایان گزارش مذکور آمده است: ایران هماکنون پایگاه نظامی قدرتمندی در سوریه دارد. هدف این پایگاه، اعمال نفوذ ایران در این کشور به منظور تحقق اهداف سیاسی و حفظ دمشق به عنوان بخش مهمی از محور مقاومت است. با توجه به تجربههای موفق ایران در عراق و لبنان، دور از انتظار نیست که این کشور نفوذ و قدرت خود را در سوریه، حتی پس از اسد و صرفنظر از هر دولتی که در این کشور روی کار بیاید، حفظ کند.
