به گزارش افکارخبر، در زمانی که جامعه دارد به شدت دوقطبی می‌شود؛ در زمانی که شانزده میلیون پرونده در دادگستری ما انباشته شده است و روز به روز بر آن افزوده می‌شود؛ در زمانی که اعتیاد بخش بزرگی از نیروی جوان کشور را درگیر کرده است…در زمانی که فساد به ویژگی عادی و اصلی نظام اداری ما تبدیل شده است؛ و در زمانی که ده‌ها مسئله ریز و درشت دیگر قوای کشور را روز به روز تحلیل می‌برد، نظام سیاسی باید دست به انتخاب‌های دشواری بزند. انتخاب‌هایی که می‌تواند از جنس تحول یا حتی «انقلاب از بالا»! محسوب شود.

او افزوده است: ما دیگر زمان و فرصت و انرژی برای هدر دادن نداریم. به یک نقطه عطف تاریخی رسیده‌ایم که اگر رهبران کشور نتوانند به سرعت برای ادامه مسیر چاره‌اندیشی کنند و با تصمیمات بزرگ و احتمالا خطرناک ساختار موجود را اصلاح نکنند آینده روشنی در برابر کشورمان نمی‌بینم.



*پر واضح است که اگر هم قرار باشد خطر آینده تاریک، جمهوری اسلامی ایران تهدید کند، این تهدید به‌واسطه ناامنی‌های روانی، سیاسی و امنیتی چهره‌های جریان سیاسی خاص است که در دو فتنه سال ۷۸ و ۸۸ نشان دادند، ثمره تمام تئوری‌های خود را از کف خیابان مطالبه خواهند کرد.

و همچنان هم به این کار اشتهار دارند! کما اینکه سعید حجاریان نیز چندی قبل در اشاره به مراسم تشییع یک خواننده جوان گفته بود: ‌ «موضوع فشار افکار عمومی است که باید ایجاد شود…همین مردم برای پاشایی به خیابان آمدند و حمایت کردند. باید برای دیگر خواسته‌ها هم فشار اجتماعی وارد کنند»!

در اشاره به صحبت‌های رنانی باید گفت که بحران‌های اشاره شده از سوی وی به هیچ وجه وجود ندارند و اساساً واضح است که در بخش‌هایی، مشکلاتی وجود دارد اما به هیچ وجه مسئله بحران در کار نیست.

او به مسئله دو قطبی شدن جامعه اشاره کرده است. مسئله‌ای که به کرّات از سوی چهره‌های جریان خاص با عناوینی همچون شکاف و افتراق مورد اشاره قرار می‌گیرد اما همه می‌دانیم که صحبت کردن از یک جامعه چندپاره بدون دیدن نشانه‌های چندپارگی نظیر درگیری‌های داخلی، مخالف ارکان جز با سیاست‌های رکن کل و… ممکن نیست. پس جامعه ایران که هیچیک از این نشانه‌ها را ندارد دو قطبی نیست.

رسیدگی به ۱۶ میلیون پرونده قضایی در سال هم نه نشانه بحران که نشانه اعتماد مردم ایران به نظام قضایی جمهوری اسلامی است که حتی کوچکترین دعاوی خود را به محکمه قضایی اسلام و فقه شیعه ارجاع می‌دهند.

در اشاره به مسئله «اعتیاد» هم اگرچه ابتلای به اعتیاد برای یک نفر نیز زیاد است اما در معنای مورد اراده رنانی بایستی بیان کرد به هیچ وجه بخش عظیمی از جامعه ایران دچار این مسئله نیستند و آمار رسمی معتادین در ایران بسیار کمتر از بسیاری از کشورهای منطقه، اروپا و حتی آمریکاست.

(علت اصرار سازمان ملل و چهره‌های جریان سیاسی خاص مبنی بر بالا جلوه دادن مقام ایران در جدول مصرف مواد مخدر، گزینه‌ای است که باید مورد توجه تحلیلگران قرار گیرد)

بحثفساد نیز ویژگی ایران نیست بلکه مبارزه با فساد و عدم قبول آن، ویژگی جمهوری اسلامی ایران است.

چه اینکه ایران هم می‌توانست همانند بسیاری از کشورهای غربی و آسیایی یا از افشای پرونده‌های فساد جلوگیری کند و یا با قبول فساد، آن را کانالیزه و قانونی کند اما مقامات کشور این کار را نمی‌کنند و با افشای پرونده‌های فساد و برخورد با آنها به افکار عمومی اعلام می‌کنند که نظام اسلامی هرگز قصد مماشات و مداهنه با فساد را ندارد.

پیشنهاد «انقلاب از بالا» که رنانی به زعم خود، آنرا به حاکمیت نظام پیشنهاد داده است نیز تحلیل‌های مختلفی را عیان می‌کند اما ترجیح ما آنست که این مسئله به اقتراح رسانه‌ها و مخاطبان محترم گذاشته شود.

درباره اینکه بسیاری از چهره‌های جریان خاص، هم‌اکنون چندین سال است که دائماً کشور را در وقت بی‌فرصتی! و در سکانس آخر جلوه می‌دهند و سپس برای این لحظه آخر هم پیشنهاداتی نظیر پیشنهاد انقلاب از بالا را مطرح می‌کنند بایستی اذعان کرد که این حرف اثباتاً درست نیست و بیشتر به پیر شدن چهره‌های جریان سیاسی خاص مرتبط است که با توجه به اینکه عمده آنها در کبر سنی قرار گرفته‌اند، قصد دارند شرایط کشور را نیز در لحظات آخر جلوه دهند و خواسته‌های خود را به عنوان مطالبه عمومی بیان کنند.

این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران هنوز و تا سال‌ها بعد نیز در سنین جوانی قرار دارد و از شالوده‌های محکمی برخوردار است که جلوی پیری زودرس یا نقصان و بیماری آنرا می‌گیرد.

بر خلاف پیش‌بینی من‌عندی رنانی، آینده جمهوری اسلامی ایران، همانطور که امروز از تمام بحران‌های امنیتی و اقتصادی داخلی و خارجی علیه منافع خود عبور کرده، بسیار روشن است و برای این مسئله نیز نشانه‌های فراوانی وجود دارد.

رنانی پیش از این طی یادداشتی رسانه‌ای اظهار کرده بود که برای بهبود کشور در شرایط پساتحریم، باید درباره حوادثسال ۸۸ اعلام آشتی ملی و در ادامه نیز عفو عمومی اعلام شود!

گفتنیست، غیر از رنانی، چهره‌های دیگری از جریان سیاسی خاص نیز بارها در زمینه سیاه‌نمایی اوضاع کشور اظهار سخن کرده‌اند که بررسی صورت کلی حرف‌های آنها نتایج تلخی را به ذهن متبادر می‌کند.

در ادامه به تعدادی از مواضع افراد یاد شده در این باره اشاره می‌شود:

_ جواد اطاعت: ایران در شاخص‌های منفی از میانگین کشورهای همسایه نیز وضع بدتری دارد…متاسفانه ما در شاخص‌های منفی مثل اعتیاد، بیکاری و تورم از میانگین کشورهای همسایه نیز اوضاع نامناسب‌تری داریم.

_ محسن صفایی فراهانی: کدام فعالیت تعریف‌شده در اقتصاد ایران هست که بگوییم این مقدار منابع را می‌تواند برای یک نفر ایجاد کند که ماهی یک میلیارد تومان پس‌انداز برای‌ فرد داشته باشد…پس به‌این نتیجه می‌رسیم این اعداد و ارقام «غارتی» هستند. اسم این فساد نیست. اسمش غارت است.

_ عباسعلی نورا: رکود در حال تبدیل شدن به بحران است و کارشناسان اقتصادی ۱۰۰ درصد منتظر رکود تورمی هستند.

_ مرتضی الویری: ‌به نظر من در حوزه اقتصادی به دلیل گستردگی تحریم‌ها و عمق مشکلات مدیریتی دولت عملا اقدام موثری نمی‌تواند در کوتاه مدت صورت دهد.

_ آقای هاشمی رفسنجانی: آن ۸ سال (دولت سابق) کافی است برای این که مدتها مثل هاری در بدن جامعه ما دائما تزریق سم بکند. مثل مرض هاری این حالت را دارد به جامعه ما میدهد و همش هم شعار بود.