محسن قهرمانی درباره اینکه این روزها پس از خداحافظی از داوری چه می کند اظهار داشت:ورزش را ادامه می‌ دهم نه به خاطر بازگشت به فوتبال بلکه به شکلی ک یگ شهروند عادی ورزش می کند.این کار را  برای سلامتی ام انجام می دهم.فعلا دلم نمی خواهد در فوتبال باشم.

وی درباره اینکه نخستین قضاوتش چه زمانی بود گفت: اول دبیرستان بودم. در دبیرستان تربیت بدنی،فکر کنم سال های 68 و 69 بود که در سطح اموزش های کشور قضاوت کردم.قبعد از آن هم کلاس های داوری را سپری کردم.اینکه چه شد داوری را انتخاب کردم به دلیل این بود که به من گفتند فیزیک مناسبی برای این کار دارم.در واقع پیشنهاد همیراد و بقیه پیشکسوتان بود.سخندان کامرانی فر من و ترکی با هم بودیم که بعد رفتیم کلاس های داوری شرکت کردیم وبه طور رسمی کارمان را در آموزش و پرورش شروع کردیم.

 قهرمانی درباره اینکه با چه مربیان و بازیکنانی در طول قضاوت راحت بود اظهار داشت:فرکی و غلام پیروانی مربیانی بودن که مشکل ساز نمی شدند.بهترین بازیکن هم کریم باقری بود، البته اگر من را به آبی یا قرمز بودن محکوم نکنند.وقعا مثل کریم باقری دیگر نمی آید.شاید همه فکر کننذ علی انصاریان عصبی بود ولی با او هم مشکلی نداشتم.از آبی ها هم مهدی رحمتی خوب بود.نیکبخت هم همشهری ام بود و مشکلی با او نداشتم.

 وی درباره اتفاقات رخ داده در بازی داماش و ملوان گفت:در این مسابقه خیلی فحاشی می کردند.۴۰ دقیقه قبل از بازی فحاشی‌ها شروع شد.تا دقیقه ۲۶ ادامه دادم ولی آن موقع رو به دوربین گفتم که تا موقعی که فحاشی کنید خطا نمی‌گیرم.

 قهرمانی درباره نوع خاص برخورد خود با بازیکنان بیان داشت:در دوره قضاوتم بازیکنان قبول کردند که شیوه و نحوه قضاوتم اینطوری است.با بازیکنان ارتباط دارم و همچنان این ارتباط پابرجاست.تنها فیس و ظاهرم هست که اینطور به نظر می‌ آید بداخلاقم.جالب است بگویم روز خداحافظیم  آرش برهانی بود و به من گفت یادته چطوری اخراجم کردی؟در آن بازی هم که برهانی را اخراج کردم حرکتی کرد که باعث شد اخراجش کنم.

به گزارش کاپ،وی درباره اینکه وقتی در زمین صحبت می کرد و جلوی دهانش را می گرفت برخی شایعات درباره بیان الفاظ بد مطرح می شد گفت:دلیل اینکه جلوی دهانم را می‌گرفتم،به خاطر فحش نبود، من قطعا از الفاظ رکیک اسکفاده نمی‌کردم و هرگز این کار را انجام ندادم.در جریان بازی حتی عزیزم هم بگوییم برای بیننده شاید جور دیگه ای ذهنیت ایجاد کند.

قهرمانی درباره بازگشت خود به داوری اظهار داشت:در کلاس پیش‌فصل قرار شد برگردم.کفاشیان من را دید و گفت چاق نشدی

گفتم تمرین دارم.پرسید تصمیمت چیه؟ گفتم رغبت ندارم.ولی با صحبت‌های مثبتی که با کفاشیان و بقیه و البته پسرم داشتم در نهایت برگشتم.صبوریان مدیرکل ورزش و جوانان استان خراسان هم نقش زیادی داشت.اصغر سهمی و صبوریان لطف زیادی به من داشتند.

وی ادامه داد:همان زمان بابک داوری و یدالله جهانبازی و بقیه دوستان بودند که گفتم تا نیم فصل بیشتر نمی مانم.

قهرمانی در پاسخ به این پرسش که ابتدا زمزمه‌هایی هم بود که می‌گفتند باید قهرمانی نامه بزند و عذرخواهی کند تا برگردد و اینکه آیا چیزی هم اثبات شد گفت:چیزی ک می‌دانم این است که فقط ۸ ماه محرومم کردند.رای را طوری دادند که ۲۰ اردیبهشت لیگ تمام شد و ۲۸  اردیبهشت هم محرومیت من به اتمام رسید.اصفهانیان و کمیته داوران اصرار داشتند که من عذرخواهی کنم.من با دیدن این شرایط ترجیح دادم که کلا قضاوت نکنم و لیگ چهاردهم را کنار نشستم.خانوادم به خاطر هجمه‌هایی که شده بود مخالف بودند که من بازگردم اما پسرم با من صحبت می‌کرد و می گفت بابا برگرد و  مدتی حضور داشته باش و بعد اگر نخواستی قضاوت را کنار بگذار.جالب اینجاست که زمانی که من محرومیتم تمام شد یک عده از دوستان بودند که می گفتند اصلا قهرمانی آماده نیست و بهتر است بگوییم بیاید در تست شرکت کند و رد شود.

وی درباره اینکه غیاثی  گفته بود قهرمانی نباید برمی‌گشت اظهار داشت:من صحبت‌های غیاثی را نمی‌خوانم و نمی‌‌بینم چون نه قضاوت داشته و نه پرچمی زده است.مگه داوری ملک شخصی غیاثی است که می گوید قهرمانی نباید می آمد.

داور سابق فوتبال کشورمان خاطرنشان کرد:99درصد داورانی که  از داوری بیرون رفتند یا به خاطر مشکلات و یا با گریه زمین بازی را ترک کردند.من به عنایت گفته بودم تا جایی که میتوانم قضاوت میکنم.

وی درباره اینکه منظورش از جمله ای که در بازی خداحافظی اش روی پیراهن نوشته بود چه بود و اینکه برخی گفتند باید می گفت منظورش از اینکه برخی را به امام رضا(ع)می سپارد چیست گفت:مگر شک دارند که می گویند باید میگفته است این افراد چه کسانی هستند.هر داوری دوست دارد روی پیراهنش  چیزی بنویسد.مردم فهیم هستند و می دانند منظورم با چه کسانی بود.

قهرمانی درباره اینکه از چه کسی بیشتر ناراحت است اظهار داشت:از همکاران خودم در مشهد و فوتبال خراسان که نامه زده بودند که قهرمانی بر نگردد.آنها 5،6 نفر بودند که وقتی من را می دیدند تا کمر تا می شدند.ولی موقعی که جدا میشدند صحبت هایی میکردند که بهتر است بگذریم.آنها را به خدا می سپارم.

وی درباره اینکه حرف دیگری دارد یا نه گفت:فکر می کنم اگر شرایط مهیا بود می توانستم در جام جهانی سوت بزنم که نشد.