سه‌شنبه بزرگ انتخابات دور مقدماتی و درون‌حزبی ریاست‌جمهوری آمریکا نیز همانگونه که انتظار می‌رفت با پیروزی هیلاری کلینتون، نامزد دموکرات، و دونالد ترامپ، نامزد جنجالی حزب جمهوری‌خواه، به پایان رسید.
آلاباما، آرکانزاس، جورجیا، ماساچوست، مینه‌سوتا، اوکلاهما، تنسی، تگزاس، ورمونت و ویرجینیا روز گذشته شاهد برگزاری انتخابات درون حزبی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها بودند. برندگان این دور از انتخابات درون حزبی عبارت بودند از:
جمهوری‌خواهان
- دونالد ترامپ : آلاباما، جورجیا، ماساچوست، تنسی، ویرجینیا، آرکانزاس
- تد کروز : تگزاس، اوکلاهما
- مارکو روبیو : مینه سوتا
دموکرات‌ها
- هیلاری کلینتون: آلاباما، جورجیا، تنسی، ویرجینیا، آرکانزاس، تگزاس، ماساچوست
- برنی ساندرز: ورمانت، اوکلاهما، مینه سوتا
هدف از انتخابات مقدماتی و انتخابات انجمن‌های حزبی چیست؟
آمریکایی‌ها با استفاده از این دو روش نامزدهای مورد نظر حزب‌شان را در هر ایالت انتخاب می‌کنند، فرآیندی که تا پیش از ماه جولای و کنگره احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه ادامه خواهد داشت. این مدل‌های انتخاباتی در طول زمان به وجود آمده‌اند و در قانون اساسی آمریکا اشاره‌ای به آنها نشده‌است و شامل تعیین گرایشات هیأت‌هایی است که قرار است یک ایالت را در کنگره حزبی که کاندیدای نهایی در آن انتخاب خواهد شد، نمایندگی کنند.
وضعیت آرایش کنونی نماینده‌های حزبی چگونه است؟
نامزدهای حزب جمهوری‌خواه باید برای برنده شدن در انتخابات درون‌حزبی باید اکثریت 2340 نمایندگی را در کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان کسب کنند. نامزد حزب دموکرات نیز باید اکثریت را در 4132 نمایندگی در کنوانسیون ملی دموکراتیک کسب کند.
مجموع تعداد نمایندگی‌ها شامل آنهایی است که وعده حمایت از فرد خاصی را داده‌اند یا هنوز خود را متعهد نکرده‌اند. حزب ایالتی مشخص می‌کند که در داخل ایالت مذکور چه تعداد از این دو نوع نمایندگی وجود داشته باشد. جدول‌های زیر مواردی که از انتخابات مقدماتی یا انجمنی برای انتخاب نمایندگی‌های یک ایالت یا منطقه در کنوانسیون ملی استفاده می‌شود، و آرایش این نمایندگی‌ها تا زمان حاضر را نشان می‌دهند.
