شنیدن خبر وجود یک روستا بدون پوشش آنتن تلویزیون باعث تعجب هر انسانی میشود و اگر این خبر را یک خبرنگار بشنود حتما ذهن پرسشگرش قدم هایش را به سمت روستا می کشاند تا از کم وکیف موضوع نیز باخبر شود.
همین موضوع سبب شد تا عزم را جزم کرده فاصله ۱۰۰کیلومتری روستا رو طی کنم و با اهالی گپ و گفتی داشته باشم.
از جاده اصلی در مسیر دسترسی به روستا اولین موضوع نامناسب بودن جاده است ، متوجه می شوم نبود پوشش آنتن تلویزیون تنها مشکل مردم این روستا نیست.
هرچه بیشتر وارد روستا می شویم، محرومیت بیشتر اوج می زند، به طوری که کودکان آن در گردوغبار این محرومیت به فراموشی سپرده شده اند.
در دنیای امروز، کودکان شهرنشین تلویزیون را کنار گذاشته اند و دیگر برایشان جذابیتی ندارد و به سمت تکنولوژی های جدید پیش رفته اند، این در حالی است که کودکان این روستا هنوز نمی دانند تلویزیون چیست و شاید برایشان تلویزیون همان صندوق جادویی معنا بدهد.
دست های پینه بسته ی پیرمرد زیرانی که بر آسمان بلند شده تا از خداوند متعال استمداد و یاری بطلبد ، هرگز از ذهنم دور نمی شود.
فرامرزی ریش سفید روستای زیران گفت: با گذشت ۳۷سال از انقلاب اسلامی مردم روستای زیران به دلیل نبود شبکه های تلویزیونی و تلفن نمی دانند که در ایران چه خبر است.
وی ادامه داد: روستای زیران دارای ۶۰خانوار وحدود ۲۵۰نفر جمعیت است که از تمامی امکانات اولیه این روستا بی بهره است و لذا ما از تمامی مسئولین دولتی تقاضا داریم برای یکبار هم که شده به این روستا سر کشی کنند.
روستای زیران از توابع میل فرهاد جازموریان و در۱۰۰کیلومتری شهرستان رودبار جنوب استان کرمان واقع شده است.
