در حالی که نشریات مدعی اصلاح‌طلبی مدام علیه پوپولیسم شعار می‌دهند روزنامه هفت صبح در تیتر اول خود که حالت رپرتاژ آگهی را دارد می‌نویسد: «سال طلایی کارمندان، معلمان و بازنشستگان در راه است. در شرایطی که قفل رکود باعث شده کارگران، تجار و صاحبان مشاغل آزاد، ناراضیان عمده از روحانی و دولتش باشند، او به 8/5 میلیون کارمند و خانواده‌های آنها چسبیده و با بهبود وضعیت معیشتی معلمان و پرستاران، باعث شده؟! که این دو قشر معمولاً ناراضی، کمترین نارضایتی را در این سه سال از خود بروز دهند. از طرف دیگر نسل دهه 70 و 80 ، 10 میلیون نفر از سبد 60 میلیون نفری رأی در خرداد سال آینده را در اختیار خواهند داشت.
روحانی، صرفاً اگر بگذارد که این گروه در زمین بازی خود یعنی فضای مجازی به راحتی بازی کنند و مزاحمی مثل فیلترینگ نداشته باشند می‌تواند روی کمک آنها برای خرداد 1396 حساب باز کند.»
این روزنامه با نگاه کاسبکارانه به افکار عمومی به مثابه ماشین رأی‌کشی می‌نویسد: یک گروه 10 میلیونی دیگر نقش تعیین‌کننده‌ای در انتخابات ایران خواهند داشت. ایران سه میلیون و 985 هزار و 488 کارمند دارد که دو میلیون و 34 هزار نفر از آنها مستقیماً در وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی فعالیت می‌کنند. هم‌چنین کشور ما، 4 میلیون و 491 هزار بازنشسته دارد که یک چهارم از آنها، عضو صندوق‌های بازنشستگی کشوری هستند. در مجموع، دولت به 8/5 میلیون کارمند دستگاه اجرایی و بازنشسته حقوق پرداخت می‌کند.
این روزنامه ادامه می‌دهد: «در نهایت باید این سه داده آماری را کنار هم بگذاریم و بگوییم که دولت، همواره ابزار مهمی به نام حقوق و دستمزد، آنهم برای یک بدنه هشت و نیم میلیون نفری یا به تعبیر دقیق‌تر 30 میلیون نفر از جامعه در دست دارد و می‌تواند با ابزار افزایش حقوق، کمک بزرگی به اقتصاد خانوار کارمندان و البته پرکردن سبد رأی خود کند... با این حال، حقوق و دستمزد می‌تواند پاشنه آشیل‌هایی را هم برای حسن روحانی داشته باشد.
مثلاً در حالی که گفته می‌شود افزایش حقوق برای معلمان شاغل مناسب بوده، چنین اتفاقی در مورد فرهنگیان بازنشسته نیفتاده است و وضعیت در مورد نیروهای مسلح هم که حدود 600 هزار نیرو دارند به خوبی کارمندان دولت نیست. علاوه بر این و فارغ از مقوله کارمندی، کشور ما 14 میلیون کارگر هم دارد که در آخرین سال فعالیت دولت با دو بحران جدی دست و پنجه نرم می‌کنند. از یک سو، رکود باعث شده که امنیت شغلی کارگران از بین برود و از سوی دیگر، عدم افزایش حقوق کارگران، به میزانی که نماینده آنها در شورای مزد درخواست داشته، می‌تواند نارضایتی‌هایی برای این افراد به وجود بیاورد. با این وجود، وضعیت برای دولت روحانی، آن قدرها هم که گفته می‌شود بد نیست. او در حال حاضر نزدیک به 20 میلیون رأی بالقوه (کارمندان و دهه هفتادی‌ها) را در سبد خود دارد و می‌تواند با دو سیاست افزایش مناسب حقوق در سال آینده و حفظ وضعیت موجود در فضای مجازی، به راحتی آرایی مشابه رؤسای جمهوری سابق در دور دومشان کسب کند. مگر اینکه کارگران، بار دیگر متحد شوند و کاری کارستان کنند.
این رویاپردازی‌ها در حالی است که کارمندان و فرهنگیان یا بازنشستگان و... پشت قبای هیچ کس نیستند. اما صرف نظر از آرزوپردازی روزنامه هفت صبح، آنچه به عنوان خبر قابل تأمل است، میل به مهندسی رأی افکار عمومی با روش‌هایی است که طیف مدعی اعتدال و اصلاحات همواره از آن به عنوان پوپولیسم و عوام‌فریبی یاد کرده‌اند. اما ظاهراً از نگاه آنها رفتارهای پوپولیستی به دو نوع خوب و بد تقسیم می‌شود! پیش از این سعید شیرکوند (معاون وزیر اقتصاد در دولت اصلاحات) گفته بود رابین‌هودها مهمترین تهدید برای روحانی در انتخابات آینده هستند.
