در حالی که مردم آمریکا از سیاست‌های جنگ طلبانه دولت این کشور به ویژه در کشورهای جنوب غرب آسیا به ستوه آمده‌اند، نگاهی که مواضع دو حزب اصلی جمهوریخواه و دموکرات حاکی از تداوم جنگ طلبی آنها است.
با نگاهی گذرا به مواضع جمهوریخواهان و دموکرات‌ها در 15 سال اخیر باید اذعان کرد که آنها در یک موضوع، اشتراک نظر دارند و آن «جنگ طلبی و حملات نظامی» است.
در هشت سالی که حزب جمهوریخواه در آمریکا از سال 2000 تا 2008 در راس قدرت بوده، این کشور سیاست‌های جنگ طلبانه را سرلوحه کار خود قرار داده بود و حداقل رسما دو جنگ ویرانگر در افغانستان و عراق به راه انداخت.
جنگ طلبی این حزب با روی کار آمدن باراک اوبامای دموکرات هم ادامه یافت و او که شعار »پرهیز از جنگ طلبی» و «تغییر» سر داده بود، نه تنها چنین نکرد بلکه دامنه جنگهای آمریکا را به کشورهای تازه‌ای از قبیل لیبی و برخی دیگر از کشورهای آفریقایی کشاند.
درباره مواضع جنگ طلبانه نامزد دموکرات‌ها هم مطالب بسیاری گفته شده و پشتیبانی قاطعانه از جنگ لیبی و ساقط کردن معمر قذافی و تاکید او بر حمایتهای همه جانبه از معارضان و تروریست‌های مخالف سوریه را می‌توان مثال‌های بارز این موضوع دانست؛ هر چند جنگ طلبی بانوی اول اسبق و وزیر خارجه سابق آمریکا به این موارد محدود نمی‌شود و تازه‌ترین نوع جنگ طلبی او را در تاکیدات موکد او بر لزوم ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه می‌شود به وضوح دید.
اما باید گفت که هرچند نامزد جمهوریخواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تلاش کرده در مبارزات انتخاباتی از خود چهره «ضد جنگ» نشان دهد اما با نگاهی به اظهارات و مواضع او باید گفت که او هم دست کمی از کلینتون ندارد.
دونالد ترامپ هر چند بارها با جنگ عراق در دولت جورج بوش پسر مخالفت کرده اما برخی رسانه‌های امریکایی شواهدی از او منتشر کرده‌اند که او در زمان وقوع این حملات از آن حمایت کرده بود و حتی در دولت باراک اوباما و زمانی که از او سوالی درباره جنگ لیبی شد، از این تجاوز نظامی حمایت کرده بود.
البته ترامپ در زمانی که حضورش در مبارزات انتخاباتی جدی شد، حمایتش از جنگهای عراق و لیبی را تکذیب کرده اما نگاهی به سیر مبارزات او نشان می‌دهد مواردی که در آن نامزد جمهوریخواه حرفی زده و بعدا آن را تکذیب کرده، کم نبوده است.
جدای از این اظهارات گهگاه متناقض ترامپ، باید دو موضوع دیگر را از نظر دور نداشت.
نامزد جمهوریخواه در اظهاراتی در خصوص اقدامات قایقهای ایرانی در خلیج فارس و تنگه هرمز، اظهاراتی بر زبان رانده که خوی جنگ طلبی او را به نمایش گذاشته است.
او گفته بود: «اگر رئیس جمهور شوم به قایق های مزاحم ایرانی شلیک خواهیم کرد و آنها را از خلیج فارس بیرون می‌کنیم».
ترامپ گفته بود: «قایقهای کوچک آنها دور ناوشکن‌های زیبا و بزرگ ما می‌چرخند و مردان بزرگ ما نشسته‌اند و در حالی که نظاره‌گر هستند می‌گویند اوه، دوست دارم حقشان را کف دستشان بگذارم.»
وی در ادامه گفت: «من این ناخداها و آدم‌های سوار آن قایق‌ها را می‌شناسم و این ناخداها واقعاً دوست دارند حق آنها را کف دستشان بگذارند.
این اظهارنظر جنگ طلبانه در حالی ایراد شده که کشتی‌های ایرانی در خلیج فارس و در آب‌های ایران مشغول انجام وظیفه ذاتی خود هستند و آن «حفاظت از امنیت و قلمرو سرزمینی ایران است».
جدای از این اظهارات، انتخاب «مایک پنس» فرماندار ایالت ایندیانا که در مبارزات انتخاباتی مواضع تندی گرفته، گواه دیگری بر تسلط «جنگ طلبی» بر مواضع حزب جمهوریخواه است.
پنس در تنها مناظره گزینه نامزدهای انتخابات آمریکا در سال 2016 برای پست معاونت ریاست جمهوری در اظهاراتی درباره بحران سوریه گفته بود که آمریکا باید هواپیماهای سوریه و روسیه را هدف قرار دهد.
بررسی این موارد نشان می‌دهد که ترامپ در انتخابات 2016 همچنان نماینده حزبی جنگ طلب در آمریکا است که به وضوح جنگ طلبی آن را می‌توان در 15 سال اخیر مشاهده کرد.
