به گزارش ایسنا، متن پاسخ اين استاد حوزه به شرح زير است:

«توفیق زن بیش از مرد است و اگر انسان تنزل کند، حداقل باید بگوید زن همانند مرد است زیرا ‏تقریبا شش سال قبل از اینکه مرد مکلف شود، زن را ذات اقدس اله به حضور پذیرفته است.

زن ‏همین که از نه سالگى گذشت و وارد دهمین سال زندگى‎ ‎شد، خدا او را به حضور مى‏پذیرد و با او ‏سخن مى‏گوید، روزه را بر او واجب مى‏کند و مناجات‌هاى او را به عنوان دستور مستحب شرعى ‏گوش مى‏دهد. وقتى که هنوز مرد به عنوان یک نوجوان مشغول بازى است، زن مشغول راز و نیاز ‏و نماز است.

۶ سال زمینه‏سازى کردن و از دوران نوجوانى او را به حضور پذیرفتن، نماز را که ‏عمود دین است بر او واجب کردن، روزه را که سپر دین است و حج را که وفد الى‏الله است و ‏مهمانان در آن سفر به ضیافتگاه خداوند مى‏روند بر زن واجب کردن، اینها همه نشانه آن است که ‏زن براى دریافت فضائل، شایسته‏تر از مرد است و اگر این منطق درست تبیین و اجرا شود، نتیجتا ‏معلوم خواهد شد که زن بالاتر از مرد و لااقل همتاى مرد است. ‏

‎زن گرچه ممکن است در طى دوران عادت از برخى از عبادات محروم باشد اما تمامى آنها ‏جبران‏پذیر است زیرا قضاى روزه‏ها را به جا مى‏آورد و براى نماز اگر وضو بگیرد و در مصلاى خود رو به ‏قبله بنشیند و به مقدار نماز ذکر بگوید، ثواب نماز را مى‏برد؛ همان‌گونه که اگر مسافرى پس از ‏خواندن دو رکعت واجب، سى یا چهل بار تسبیحات اربعه را تکرار کند، جبران آن دو رکعت ساقط ‏شده را خواهد کرد. پس این‌گونه از فضائل جبران‏پذیر است. ‏

عمده آن است که مرد وقتى پانزده سالگى را تمام کرد و وارد شانزدهمین سال زندگى شد، ‏شایستگى خطاب الهى را کسب مى‏کند و قبل از آن چنین لیاقتى ندارد زیرا بلوغ زمینه تشرف به ‏مقام عبودیت است.

درباره یکى از علماى شیعه به نام ابن طاووس رضوان‌الله علیه نقل شده است که روز بلوغش ‏را جشن گرفت. او وقتى از پانزده سالگى وارد شانزدهمین سال زندگى شد، دوستان و آشنایان خود ‏را به شکرانه اینکه عمر داشت و سن او به حدى رسید که خداى سبحان با او سخن گفت، جشن گرفت.

انسان‎ ‎تا قبل از بلوغ، مورد خطاب تکلیفى خدا نیست و به ‏هنگام بلوغ لیاقت مى‏یابد که مورد خطاب خداى سبحان واقع شود. اما اینکه آیا این جشن در اسلام ‏مشروعیت دارد و جزو سنن هست یا نه، مساله‏اى جداگانه است. کسى به قصد ورود سنت، اقدام ‏به برگزارى این مراسم نمى‏کند بلکه این جشن را به شکرانه یک نعمت برگزار مى‌کند. شاید ‏مرحوم سید ابن طاووس زیر پوشش اطلاقات اولیه که هر نعمتى به شما رسیده است حق‏شناس و ‏شاکر باشید، چنین عملى را انجام داده است. ‎ ‎بر این اساس، بلوغ یک شرافت است. آنان که اهل سلوکند مى‏گویند ما مشرف شدیم نه مکلف، چون زحمت و مشقتى در کار نیست بلکه شرف در کار است؛ لذا در مناجات‌الذاکرین امام ‏سجاد صلوات الله و سلامه علیه مى‏خوانیم «یا من ذکره شرف، اى خدایى که نام تو مایه ‏شرافت است».

‎اگر کسى به جایى برسد که ذکر خدا گوید و در سایه این ذکر به یاد خدا و خدا هم به یاد او ‏باشد، شرافتى نصیب او شده است و زن ۶ سال قبل از مرد به این شرافت مى‌رسد.

چنانچه به این نکته دقت شود، قبل از اینکه مرد به راه بیفتد و در صراط مستقیم گام بردارد، زن ‏بخش زیادى از این راه را طى کرده است. بنابراین هم محرومیت‏هایى که زن در دوران عادت دارد ‏قابل جبران است و هم ۶ سال قبل از مرد، از همه مزایایى که مرد محروم است، برخوردار ‏مى‏شود.

‎در پایان عمر نیز براى زنان غیر سادات پس از سن پنجاه سالگى سخن از ایام محرومیت نیست و در این مدت محرومیت نیز اولا ایام عادت محدود و چند روز بیشتر نیست، ثانیا آنان که باردارند و ‏توفیق حمل امانت را دارند نیز محرومیت از عبادت شاملشان نمى‏شود چون غالبا عادت با حمل ‏جمع نمى‏شود، ثالثا مدت ۶ سالى که زن قبل از بلوغ مرد، بالغه مى‏شود، همه نقص‏ها را ‏ترمیم مى‏کند؛ بنابراین اگر نقصانى در ایمان باشد و علت آن هم نقص در عبادت باشد، نه تنها قابل ‏جبران است، بلکه اگر زن به این فکر بیفتد که دوران ۶ ساله را مغتنم بشمارد، عظمتى فزونتر نیز ‏خواهد یافت. ‏

از آنچه گفته شد روشن مى‏شود سر بیان حضرت امیر سلام‏الله علیه در نهج‌البلاغه که در ‏وصف زن خطاب به امام مجتبى علیه‌السلام مى‏فرماید «‎فاِنّ المرأه ریحانه و لیست بقهرمانه» یعنی زن ریحان است، باید او را زودتر از مرد تحت تربیت و تکلیف قرار داد، در غیر این ‏صورت ضایع مى‏شود.

روایتى دیگر نیز از حضرت صادق سلام‏الله علیه نقل شده است که ‏مى‏فرماید «‎من اتّخذ امرأه فلیکرمها فانّما امرأه أحدکم لعبه فمن اتّخذها فلا یضیّعها» ‎مراد از لعب در روایت، بازیچه و اسباب‏بازى نیست بلکه یعنى زن ریحانه است، این ریحانه را ‏ضایع نکنید.

اسلام به اولیاى مدرسه و منزل دستور مى‏دهد که به دخترها بیش از پسرها رسیدگى ‏کنید. اگر تکلیف بر دختر ۶ سال قبل از پسر شروع مى‏شود، اولیاى منزل و مدرسه مسئولیتشان نسبت به دخترها بیش از پسرهاست‎.

روى اين تحليل معلوم مى‏شود زن براى نماز و راز و نياز، زودتر از مرد آمادگى پيدا مى‏كند و اگر احيانا راههاى عاطفى زمينه‏هاى انحراف را پيش روى زن قرار دهد، تكاليف عبادى آن راهها را تعديل ‏مى‏كند تا مبادا به انحراف برود.