روزنامه ابتکار درسرمقاله خود با عنوان "شوخی رییس جمهور با آدمهای زیادی"به قلم غلامرضا کمالی پناه آورده است:آدم زیادی (Super fluous man) شخصیت آرمان خواه ولی غیر فعالی است که نسبت به مسائل اخلاقی و اجتماعی آگاه و حساس است، اما عملی انجام نمیدهد و این خصوصیت او تا حدی نتیجه ضعف و سستی اراده او و تا حدی زاییده ی محدودیت های اجتماعی و سیاسی موجود در جامعه است که اجازه ی آزادی عمل را به او نمیدهد.
در میان سیاست مداران کشور ما ازاین نوع آدمهایی که به گفته سعدی ابر آذارند و نمی‌بارند، کم نیستند اما بی هیچ شکی آقای احمدی نژاد را باید چه در گفتار و چه در کردار نقطه مقابل آدم های زیادی دانست به واقع دوران حکمرانی وی راباید زمان شفافیت عرصه سیاست و سیاست مداران نظام و مملکت به شمار آورد.
بی گمان اگر گینس فصلی از کتاب خود را به رکورد شکنی های عرصه ی سیاسی ایران در طول این ۳۲ سال اختصاص می‌داد، بسیاری از رکوردها به نام آقای احمدی نژاد به ثبت می‌رسید. مگر نه اینکه در زمان وی بوده که برای اولین بار سرِ دیگ سیاست یعنی مصلحت کاملا برداشته شده و عیان گشته هرچه کتمان بود؟ همو بود که ردای تقدس را از تن بسیاری از شخصیت ها در آورد و " چهار تکبیر زده یکسره بر هرچه که هست ". همو بود که به احزاب و گروه های قوی و صاحب نفوذ برای اولین بار نه گفت و دست رد بر سینه ی همگان زد. همو بود که با جسارت تمام و بدون هراس اقتصاد ایران را زیر تیغ خطرناکترین عمل جراحی یعنی حذف یارانه
ها برده و البته از حق نگذریم که تا اندازه ای روسفید بیرون آمده است. همو بود که با سرسختی های خود برنامه ی هسته ای را چندگام به جلو راند، هرچند درگیری های داخلی با منتقدان و اهمیت بیش از حد به اطرافیانش باعثشده که مشکلاتی در عرصه بین‌الملل به وجود آید. البته همو بود که مدیریت فله ای را جایگزین مدیریت مدرن نمود و خط بطلان بر عمر نهادهایی چون سازمان مدیریت کشید.
او اولین کسی بود که در برکناری اعضای کابینه اش پشت سر هم فرمان اخراج صادر میکرد و با یک اشاره چهار وزیر را کنار می‌گذاشت و در این زمینه هیچ کس به گردش نمی‌رسید. او اولین کسی بود که " قهر سیاسی " رابه راه انداخت و ۱۱ روز خانه نشینی راباب کرد. او بود که تا پای جان از همراهانش حمایت کرده و از متهم شدن به جریان انحرافی بیمی به خود راه نداده است. او بود که قوانین مجلس را یکی پس از دیگری پشت گوش انداخته و پشیزی برای آنها ارزش قائل نبوده است.
بی گمان اگر ویژگی ها و رسوم دوره ی آقای احمدی نژاد را برشماریم، گفتار طولانی می‌شود که مجالش نیست، اما غرض این است که در کنار این همه بابگذاری جدید، شوخی های وی هم کم نظیر بوده است و باید در این زمینه هم اورا رکورد دار بدانیم. همین چند مدت پیش بود که در پاسخ خبرنگاری گفت: از کدام قوه به کدام قوه شکایت ببریم. این طعنه گزنده ای بود به دو قوه قضاییه و مجلس که برادران لاریجانی فرماندهی آنها را به عهده دارند. و این بار به تازگی در مجلس دانش آموزی، نمایندگان مجلس را با تازیانه ی مزاح نوازش کرد. او خطاب به مجلس دانش آموزی گفت: ابتدا برای خودتان یک مدرک دکترا تصویب کنید و
تصویب نمایید که پس از اتمام دوره نمایندگی حتما پست و مقامی کمتر از وزیر نداشته باشید و…این نیشخند ها مشخصا نمایندگان کنونی مجلس را هدف گرفته است. به اعتراف برخی از خود مجلسی ها، نمایندگان ضعیف و کاسب کار در این مجلس کم نیستند.
کسانی که برای به دستیابی اهداف و منافع شخصی خود به هر آب و آتشی میزنند حاضرند در برابر وزراء برای گرفتن چند امتیاز سر تعظیم فرود آورند. مثل جیوه با تب سیاست بالا و پایین میشوند. بر زبان چیزی و در دل چیز دیگری دارند. شب امضا میکنند و روز با چشمکی و زهر چشمی پشیمان میشوند و پس میگیرند.اگر مملکت را آب ببرد و سیل گرانی و اختلاس، اعتماد مردم را درنوردد باز بسیاری از آنان را خواب میبرد قانون تصویب میکنند اما سهم شخصی خویش را در آن میگنجانند به عنوان مثال قانون جدید شرایط مدرک تحصیلی نمایندگان که تبصره ای از آن را به نفع خودشان شخصی کردند. در این میان البته نمایندگان
فعال، عملگرا و خوبی هم داریم اما واقعیت این است که در میان اقلیت و اکثریت" آدم زیادی" کم نداریم.
