امروز بر سر این مساله که امنیت سال‌ها است که از بسیاری از کشورهای منطقه ما رخت بربسته، اتفاق نظر وجود دارد و همه به خوبی می‌دانیم که امنیت به کالایی کمیاب بدل شده و البته دلایل خاص خودش را هم دارد که می‌توان به طور کلی آنها را در ابعاد منطقه‌ای و بین‌المللی مورد بررسی قرار داد و البته در این میان هستند برخی از دولت‌هایی که به دنبال تأمین امنیت برای خود توسط غیر هستند و به اصطلاح امنیت را کالایی قابل خرید تصور می‌کنند.
این سبک تفکر متأسفانه بیشتر در میان حکام پادشاهی دولتهای حاشیه خلیج‌فارس دیده می‌شود که حاضر به پرداخت میلیاردها دلار پول برای خرید تجهیزات نظامی هستند و به گمان خود می‌خواهند با امضای قراردادهای تسلیحاتی با قدرت‌های بین‌المللی، امنیت خود را در منطقه پرآشوب و جنگ‌زده غرب آسیا که در سال‌های اخیر به جولانگاه تروریست‌ها هم بدل شده، تأمین کنند. اما متأسفانه رقابت تسلیحاتی که در منطقه به راه انداخته اند، خود یکی از عوامل افزایش تنش و درگیری محسوب می‌شود و احتمال جنگ میان دولت‌ها را بیشتر می‌کند و از طرف دیگر اینکه امنیت باید درون‌زا باشد و این‌طور نیست که بازیگری بخواهد به پشتوانه غیر، همواره دست نیاز به سوی قدرت‌های استعماری و سودجو دراز کند و تصور کند که امنیتش تضمین شده است.
کارشناسان غربی، اندیشکده‌ها و رسانه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی همواره در تحلیل‌های خود، از ایران به عنوان تنها کشوری که توانسته امنیت مرزهای خود را حفظ کند، نام می‌برند و جمهوری اسلامی ایران را جزیره ثبات در منطقه بی‌ثبات غرب آسیا می‌خوانند.
مقامات تهران بارها اعلام کرده‌اند که یکی از سیاست‌های اصولی ایران، تأمین امنیت منطقه‌ای است و ایران خواهان کشورها و دولتهای باثبات و امن در منطقه است. چرا که ما معتقدیم امروز امنیت نه تنها امری مستقل و منفک نیست بلکه مساله‌ای است جمعی و تاثیرگذار و لذا جمهوری اسلامی ایران، امنیت منطقه را امنیت خود می‌داند و در راستای تأمین هر چه بهتر و بیشتر آن و ایجاد ثبات، صلح و برقراری آرامش در کشورهای منطقه تلاش‌های بسیاری را داشته و خواهد داشت.
ایران در سال‌های اخیر که برخی بازیگران بین‌المللی و منطقه‌ای بنا به کوته‌بینی و صرفاً به دلیل تأمین منافع کوتاه‌مدت خود، به ایجاد و گسترش گروه‌های تروریستی افراط‌گرا که ریشه در تفکر وهابیت دارند، روی آورده و منطقه را به هرج و مرج کشانده‌اند، بیش از گذشته سیاست خود را در راستای حفظ آرامش منطقه در میدان‌های عملیاتی به منصه ظهور رسانده و این بار در سوریه و عراق به عنوان کشورهایی که در خط مقدم مبارزه با تروریست‌ها قرار دارند، بنا به خواست دولتهای آنها، از ابتدایی‌ترین ساعات ورود تروریست‌ها به خاک این دو کشور، حضور مستشاری داشته و به طور رسمی و قانونی با تمام توان خود، آن دو کشور همسایه و متحد را مورد حمایت قرار داده است.
در بُعد دیپلماتیک هم از ابتدای انقلاب همواره ایران پیام صلح، دوستی و برادری را به تمام کشورها و بخصوص کشورهای همسایه، منطقه و جهان اسلام مخابره کرده و از طرف دیگر، آنهایی را هم که با یکدیگر مشکل و درگیری داشتند، به آرامش فراخوانده و تا جایی که توانسته از طریق رایزنی و گفتگو، به کاهش تنش‌ها میان گروه‌های سیاسی، اقوام و دولتهای منطقه پرداخته است.
در عراق، سوریه، لبنان، یمن و فلسطین که نقش ایران برهمگان روشن است، در مضوعات دیگر منطقه هم از جمله درگیری‌های میان پاکستان و افغانستان، ارمنستان و آذربایجان در مساله قره باغ و هند و پاکستان و هم چنین مساله بحران قطر و بحرین نیز ایران یا نقش میانجیگر میان طرفین درگیری را داشته و یا از طریق رایزنی و گفتگوهای سیاسی در تلاش برای کاهش موثر تنش‌های طرفین بوده است.
تهران نه تنها مرزهای خود را از هر گونه آسیب و تعرضی مصون داشته و ضریب امنیتی بالایی را در حفظ تمامیت ارضی و حاکمیت ملی خود لحاظ کرده است، بلکه به تقویت ساختارها و ایجاد ثبات سیاسی و امنیتی در برخی کشورهای اطراف که از بی ثباتی و ناآارمی رنح می‌برند همواره تلاشی ستودنی داشته است. جمهوری اسلامی ایران امنیت و توان بالای دفاعی و موشکی خودش را که عاملی بازدارنده در برابر هر گونه تهدیدی است را پیام آور صلح، دوستی و امنیت برای کشورهای همسایه و منطقه ای می داند و مکرر تاکید بر این مطلب داشته که جای هیچ گونه نگرانی بابت توان دفاعی و نظامی ایران در منطقه وجود ندارد.
علی رغم تمام تلاش‌های مجدانه و خیر خواهانه جمهوری اسلامی ایران، متأسفانه شاهد هزینه کردن میلیاردها دلار پول نفتی از جانب امارات متحده عربی و رژیم سعودی عربستان به عنوان دو بازوی تنش‌افزای منطقه‌ای هستیم که در سال‌های اخیر، حمایت‌های گسترده مالی، آموزشی، سیاسی و رسانه‌ای از تروریست ها داشته‌اند و در راستای افزایش شکاف و اختلاف میان اقوام، مذاهب و دولتهای منطقه ای از هر آنچه می توانستند دریغ نکرده اند. به هر حال امروز با رشد و فراگیر شدن رسانه های جمعی و فضای مجازی، آگاهی افکار عمومی جهان نسبت به مسائل مختلف بسیار افزایش پیدا کرده و ملت‌ها به خوبی در خصوص اینکه چه کسانی امروز مدعیان دروغین حقوق بشر، آزادی، صلح و مبارزه با تروریسم هستند و چه کسانی به واقع و در میدان عمل، چنین رویکردی را دنبال می‌کنند، قضاوت خواهند کرد.
