سلامت نیوز :اگر با یک دمبل دائما کار کنید، می دانید که عضلات شما سفت و ورزیده می شود. در اثر دیابت، ابتدا خونی که به کلیه ها می رسد زیاد می شود و این امر باعث می شود روزهای اول ابتلا، کلیه بهتر هم کار کند طوری که می گویند ضریب تصفیه کلیه در روزهای اول دیابت بالاتر می رود و اوره و کراتینین پایین تر می آید، حجم ادرار افزایش پیدا می کند و کلیه ها بزرگ تر می شوند که به آن نفرومگالی می گویند.

به این ترتیب، واحدهای کلیه بزرگ تر می شود و در نتیجه مثل این است کلیه به طور دائم کار زیادی انجام می دهد و همچون عضلات که در اثر بازی با دمبل سخت می شوند، رگ های کلیه هم در اثر دیابت ضخیم شده و دچار سختی می شوند، سختی که در مرحله بعد، کلیه را آزار می دهد.
تلقی توده مردم از ناراحتی کلیه، داشتن درد در پلهوهاست و هر زمان که از بیمار سئوال می شود می گوید؛ آقای دکتر من هیچ درد و ناراحتی نداشتم، حتی ادرارم هم بیشتر از حد معمول بود و جهش آن هم راحت تر، شما چگونه می گویید که کلیه من دچار نارسایی شده است! و با ناباوری به تشخیص ما می نگرد! چرا؟ زیرا ناراحتی کلیه از دید ایشان مساوی با درد است، کمی که آگاهی شان بیشتر باشد، ممکن است سوزش و یا دشواری هنگام ادرار را مطرح کنند!

در زبان پارسی به کلیه، گرده و به دیابت شیرین، برمیز یا دولاب می گفته اند. افرادی که از اصفهان آمده باشند می دانند که در دولاب از چاه آب می کشند، و تمام فیزیولوژی دیابت این است که آب از جایی به جای دیگر کشیده می شود.

در برمیز(دیابت)، اصل جریان چیست؟ این بیماری، مربوط به رگ و پی است که در آن، رگ های کوچک کل بدن آسیب می بینند و در نتیجه، کلیه کار اساسی خود یعنی پاک کردن مواد زاید را انجام نمی دهد و پی آمد آن، افزایش وزن و خیز(ورم) در مچ پاها ایجاد می شود و به تدریج مواد سمی در بدن افزایش می یابد. وقتی به اعصاب مثانه آسیب وارد ساخت ممکن است ناهنجاری در دفع ادرار پدید آید(دشواری ریختن پیشاب از مثانه) و پی آمد آن، ادرار به سوی کلیه بازگردد و همین امر سبب اختلال کلیه ها می شود. نکته اساسی این است که بیمار باید با نشانه های درگیری کلیه ها آشنایی داشته باشد و خود را آماده کند.

کاهش وزن، کاهش نمک، تعادل صرف غذا و به طور عمده آب، عوامل مورد توجه در پیشگیری از نارسایی کلیوی هستند. اما در مورد آب! زیاد شنیده می شود که نوشیدن ۸ لیوان آب برای بدن مفید است! اما همچنان که یک دست لباس را نمی توان برای هر اندازه ای به کار برد، ۸ لیوان آب هم برای همه، مقدار مناسبی نیست، برای فردی زیاد و برای دیگری ممکن است کم باشد! حفظ تعادل، اساس توصیه ماست و به عبارت عامیانه، برای ترس از سقوط از پشت بام نباید آن قدر عقب برویم که از آن سوی بام سقوط کنیم!

درصد درگیری کلیه در بیماران دیابتی:
- ۳۰ درصد از بیماران دیابتی نوع ۱
- ۴۰-۱۰ درصد از بیماران دیابتی نوع ۲(عده ای حتی این رقم را متناسب با وجود سایر عوامل مثل ژن و …، ۷۰ درصد هم می دانند!)
زودرس ترین نشانه نارسایی کلیوی در افرد دیابتی، درد یا افزایش ادرار نیست، بکله وجود آلبومین در ادرار است. آلبومین گونه ای پروتئین است که به دنبال وجود آن در ادرار، وزن افزایش می یابد و سپس خیز در مچ پاها مشاهده می شود و سرانجام، پر بودن مثانه پرفشاری خون و سایر عوارض …
ناتوانی کلیه ها، به افزایش میزان اوره و کراتینین خون منجر می شود و بیمار به مرحله بی اشتهایی، دل بهم خوردگی، استفراغ، سستی و کم توانی و خارش و گرفتگی ماهیچه ها و کم خونی دچار خواهد شد. پی آمد آن، نیاز به انسولین و سایر داروهای پایین آورنده میزان قند خون کاهش می یابد.
شاید یکی از نشانه ها همین است که ناگهان، بیماری که با ۴۰ واحد انسوین درمان می شد در این مرحله ۲۰ واحد با ۴۰ واحد انسولین درمان می شد در این مرحله ۲۰ واحد هم برایش کافی است و در عین حال دچار درد پهلو هم نیست! و این نکته است که بیماران باید بدانند.